Semua Bab ตรวนรัก(สามี)ไร้ใจ: Bab 31 - Bab 40

บทที่30 ความห่วงใยคาเตอร์ยืนนิ่งมองตามคนตัวเล็ก ที่เดินตรงเข้าไปในห้อง ตั้งแต่เกิดเรื่อง หญิงสาวก็ไม่เคยมายุ่งกับเขาอีกเลย เธอไม่เรียกร้องไม่อ้อนวอน พยายามอยู่ในที่ของเธอ ไม่ว่าใครจะพูดจาร้ายๆให้ ก็ไม่เคยจะใส่ใจส่วนเขาเองก็ไม่ได้สนใจมากนัก ใช้ชีวิตของตัวเองเรื่อยมา แต่ใจลึกๆก็ยังมีความรู้สึกต่อพนิดา ที่ไม่ว่าจะพยายามสลัดมันออก เขาก็สามารถสลัดมันออกได้ทุกอย่างของเขากับเธอ ทุกอย่างที่เคยทำร่วมกันในชีวิต ยังคงลอยวนให้คิดถึง บทรักที่เคยมียังคงตราตรึง ในหัวใจไม่เคยลืมเลือนมันเลยสักวันครั้งล่าสุดที่เจอกัน พนิดามองเขาด้วยนัยน์ตาแห้งแล้ง เขาสัมผัสได้ว่าเธอเจ็บปวด แม้เธอจะพยายามแสดงว่าเข้มแข็ง แต่ภายใต้ความเข้มแข็ง มันเต็มไปด้วยความรวดร้าว จวบจนวันนี้ วันที่เขาได้เห็นเธออีกครั้ง หลังจากที่ไม่ค่อยได้เห็นมาหลายวัน ช่วงหลังๆพนิดาเก็บตัวเงียบไม่ค่อยออกมา ที่แท้เธอไม่สบายนี่เองเขารู้ว่าเธอใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก ผู้หญิงแข็งแกร่งแข็งกร้าว ผู้หญิงเลวร้ายในสายตาของเขาเมื่อก่อน ตอนนี้เป็นเพียงแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ไม่มีพิษภัยอะไรเหลืออยู่เลยเขาเองก็ไม่ได้มีความสุขที่ได้เอาคืน ทุกอย่างที่ทำล้วนแต่แ

บทที่32 รนหาที่ตายพนิดาเดินขึ้นบันไดมาจนถึงด้านบน พร้อมกับขนมในมือ นานามองหญิงสาวอย่างนึกชัง จึงเดินตรงเข้าไปใกล้ๆ แล้วกระแทกไหล่ จนร่างเล็กถลาตกบันได"กรี๊ด!" แต่ไม่ทันที่ร่างจะกระแทกกับพื้น ท่อนแขนแกร่งก็คว้าที่ตัวของหญิงสาวเอาไว้ พนิดาตัวสั่นหวาดกลัวจับจิต ถ้าหากเธอตกกระแทกกับพื้นแข็ง ลูกของเธอต้องกระทบกระเทือนเป็นแน่"เป็นไรไหมครับ" แพทเอ่ยถามเสียงสั่น ใจหายใจคว่ำ ก่อนจะมองคนที่อยู่ด้านบนอย่างเกลียดชัง เขาเกลียดที่เธอเลวร้าย พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้พนิดาเจ็บ ผู้หญิงอะไรชั่วช้า จงใจทำร้ายผู้หญิงท้องได้อย่างเลือดเย็น"ไม่เป็นไรค่ะ ขะ...ขอบคุณนะพี่แพทที่ช่วยนิดา""ไม่เป็นไรครับ" แพทเอ่ยแล้วประคองร่างเล็กให้ยืนตรง แล้วหันไปเล่นงานนานา "ไม่มีตาหรือไงถึงได้ชนคุณพนิดาจนตกบันได!""ฉันไม่ทันมองขอโทษที" นานาเบะปากเล็กน้อยแล้วเสมองอย่างอื่น คำขอโทษที่เอื้อนเอ่ยออกมา ไม่ได้มีความจริงใจเลยแม้แต่น้อย"ผู้หญิงตอแหลแบบเธอ ระวังเถอะจะไม่ตายดี! อย่าคิดที่จะทำร้ายคุณพนิดาอีก เพราะพวกฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่" "หึ! ถ้ามีปัญญาก็ลองดู" นานาแค่นหัวเราะเป็นจังหวะเดียวที่คาเตอร์เดินตรงมา "มีเรื่องอะไรกัน?

บทที่34 หลังจากที่จัดการทำลายหลักฐาน ทั้งสองเก็บกวาดทุกอย่างจนมั่นใจแล้วว่า จะไม่มีใครรู้และสาวมาหานานากับจำปาได้ "เราจะเอายังไงต่อไปดีคะ?" จำปาเอ่ยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดี นี่คือการฆาตกรรมครั้งแรก เธอจึงค่อนข้างกังวล"ทำตัวปกติ ฉันรู้ว่าเธอเล่นละครเก่ง เธอก็เสแสร้งเล่นละครทำเหมือนไม่มีอะไร จะไปกินอาหารใส่ยาให้มันหลับเหมือนทุกคนก็ได้ จะได้ไม่มีใครสงสัย""จริงสิคะ ไปกินอาหารให้หลับเหมือนคนพวกนั้น ไม่มีใครสงสัยแน่ๆ""ใช่ แต่ถ้าเธอคิดอยากจะบอกเรื่องนี้กับใคร เธอก็รู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะฉันเอาเธอตายแน่!" นานาเสียงกระด้างจ้องมองจำปา ถ้าหากว่าคนตรงหน้าหักหลังรับรองว่าเธอจะส่งมันไปนรก ไม่ต่างพนิดาแน่นอน"จำปาไม่บอกใครแน่ ๆ ค่ะ คุณนานาเองก็เหมือนกันนะคะ อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร เพราะถ้าเกิดว่าคุณนานาจะหักหลังจำปา จำปาก็พร้อมที่จะแฉคุณนานาเหมือนกัน" จำปาเองก็ไม่ยอมเช่นกัน ถ้าเกิดว่านานาจะหักหลัง เธอก็จะลากคอนานา มารับผิดชอบเรื่องนี้เหมือนกัน เธอจะรอให้เรื่องพนิดาซาก่อน แล้วจะจัดการนานาด้วยตัวของเธอเอง จำปาเกลียดนักผู้หญิงที่จองหอง อวดเก่งอวดดี เธอจะทำให้นานาได้รู้ว่า อย่ามาปากดีอย่ามาอวดดี อย่

บทที่36วิคเตอร์เดินจับมือภรรยาไปจนถึงบ้านบนเขา ทุกคนกำลังนั่งหน้าเครียด หลังจากช่วยกันตามหาพนิดามาทั้งวัน "สวัสดีครับปู่ สวัสดีครับย่า" คาเตอร์ยกมือไหว้ แต่ทั้งสองกลับเสมองอย่างอื่น ทำราวกับว่าเขาเป็นเพียงอากาศธาตุที่ไร้ตัวตน "ไม่เจอวี่แววเลยเหรอเควิล?" วิคเตอร์เลือกที่จะไม่ตอบคาเตอร์ แต่เลือกที่จะถามหลานชายอีกคนแทน"ไม่เลยครับปู่""มั่นใจแล้วใช่ไหม ว่าหาทั่วแล้ว" ชายสูงวัยหน้าเครียด ก่อนจะมองที่สวนดอกไม้บนเขา "บนเขาสวนดอกไม้หาหรือยัง?" สิ่งที่วิคเตอร์เอื้อนเอ่ย ทำเอานานาหัวใจเต้นถี่รัว มือเล็กสั่นเทาจนต้องเอามาประสานกันเอา"หาแล้วครับแต่ไม่มีอะไร" คริสเตียนเอ่ยพร้อมกับเอามือกุมขมับ เขาเครียดเรื่องนี้มาหลายวันแล้ว ยังไม่สามารถคลี่คลายเรื่องทุกอย่างได้เลย"อืม ไม่เป็นไร พ่อมาแล้ว อย่าคิดมาเลยคริสเตียน เรื่องนี้มีเงื่อนงำ พนิดาไม่ได้หายไปเองหรอก ต้องมีคนทำให้เธอหายไป ที่สำคัญเราต้องหาหลักฐานมัดแน่น เราต้องหามันให้เจอ""อะไรทำคุณปู่มั่นใจว่าพนิดาไม่ได้หายไปเอง" ฉลามเอ่ย"ผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียว หายไปโดยไม่ได้ขึ้นเรือไม่ได้ขึ้นเครื่องบิน หลานคิดว่าเธอจะหายไปได้ยังไง ถ้าไม่ถูกใครสักคนทำใ

บทที่38"ฮึกๆ" คาเตอร์ร้องไห้สะอึกสะอื้น พนิดาตกเขาไปเป็นอาทิตย์ ไร้วี่แววของเธอ ไม่มีใครพบเจอร่าง เธอบาดเจ็บหนัก เขาไม่อยากจะคิดว่าเธอกับลูกไม่อยู่บนโลกนี่แล้ว มันเป็นความผิดเขาเอง เขาเป็นคนให้นานากลับเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง ถ้าเขาไม่เจ้าคิดเจ้าแค้น เรื่องระยำคงไม่เกิด"เอาเรือออกตามหาตามทะเล เผื่อเธอยังมีชีวิตอยู่ เราต้องช่วยกันหาจนกว่าจะเจอนะ" คลาวน์เอ่ยกับลูกน้องและพวกชาวบ้าน เดินออกจากถ้ำ ไม่มองคาเตอร์แม้แต่น้องทุกคนคงเกลียดชังเขา เหมือนที่เขากำลังเกลียดตัวเอง อะไรบังตาบังหัวใจจนมืดบอด ถึงได้ใจร้ายกับพนิดา จนมองไม่เห็นความน่ารัก ความดีงามที่เธอแสดงออกมา ช่วงเวลาที่เรียนรู้กัน เธอน่ารัก สิ่งที่แสดงออกมา มันคือเนื้อแท้ที่ไม่ได้เสแสร้งเลย แต่เขากลับผูกติดอยู่กับความแค้น เอาแต่ตราหน้าว่าเธอเป็นคนเลวร้าย ร่าน แพศยา! สิ่งที่เธอเคยทำเอาไว้กับเขา เธอก็แค่เขามาแทรกกลาง สร้างปัญหาให้ชีวิตเขาพัง มันเทียบไม่ได้กับสิ่งที่เธอต้องเจอ คนตัวเล็กนิดเดียวโดนทำร้ายหนัก ตกเขาตกทะเลไปแบบนั้น เธอจะยังมีชีวิตอยู่ไหมความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามาเต็มอก จนตั้งแทบรับไม่ไหว พอหูตาสว่าง เขาก็เพิ่งจะรู้ ว่าเขา