All Chapters of My husband is a Billion-Dollar: Chapter 21 - Chapter 30

"Tsk," mahinang sambit niya habang lumalapit, hawak ang isang maliit na paper bag. "Here."Napakunot ang noo ko sa inabot niya. "A-ano 'to?" tanong ko, litong tinanggap ang paper bag mula sa kaniya."Buksan mo," utos niya, walang ekspresyon ang mukha.Sinunod ko siya, at dahan-dahang binuksan ang bag. Halos lumuwa ang mata ko nang makita ang laman.Brand new cellphone.Hindi lang basta bago—sobrang mahal ng model na 'to. Yung tipong sa ads ko lang napapanood, sa posters ko lang nasisilayan. Pero ngayon... hawak ko na."H-huh? M-mahal 'to, ah..." bulong ko habang gulat na tumingin sa kaniya.Bahagya siyang yumuko, kunot na naman ang noo. "Kapag hindi mo pa rin sinasagot ang text at tawag ko, babawiin ko 'yan," mariin niyang sambit, halatang hindi nagpapatawa.Napanguso ako. "Grabe ka naman.""Make sure ako lang ang nasa contacts mo," dagdag pa niya, mas seryoso ngayon.Hindi ko pinansin ang huling sinabi niya. Hindi ko na lang binigyang pansin at muling ibinaling ang tingin sa cellphone

Hindi ko maintidihan ang nangyayari sa mundoGulong gulo ang utak ko habang nakatingin sa labas ng bintana ng taxi na sinasakyan koKasalukuyan akong papunta ngayon sa kompanya ni Raven habang dala ang pagkadami daming mga pipirmahan niya. Alam ko namang first day training ko ngayon pero bakit sa schedule ko ay siya pa ang kailangang makasalamuha koHindi naman ako nag re-reklamo dahil, makikita ko ulit si Raven. Sa totoo lang, may saya sa dibdib ko dahil masisilayan ko ulit ang guwapo niyang mukha. Ang kaso ay hindi ako handa, baka mamaya ay bumigay nalang ako ng todo todo sa kaniya kapag nagkita kamiAlam ko sa sariling marupok ako pagdating kay Raven!Pagdating sa Wolfgang company ay saka ako bumaba sa taxi, tuloy tuloy ang lakad ko papuntang reception at nabuhay ang mukha ko ng makita ang mukha ng babaeng dating sinungitan ako "May appointment ako sa CEO ngayon, please paki sabi" tamad akong nagsalita sa harapan niya Tumaas ang kilay ng babae at tinitigan ang aking kabuuan bago

Pakiramdam ko ay mawawalan ako ng ulirat sa lalim at panggigigil ng halik ni Raven. Hindi ko na namalayan ang dahan-dahan niyang pagsalakay sa loob ng bibig ko. Nakapasok na pala ang dila niya, pinipilit habulin ang bawat singhot ng hininga ko. Hindi ako makasabay. Para akong natatangay sa isang alon na walang balak tumigil.Ramdam ko ang init ng palad niyang gumagapang paakyat sa ilalim ng blouse ko. Mula sa bewang, paakyat sa tiyan. Mabilis ang tibok ng puso ko, parang gusto nang kumawala. Nanghihina na ang tuhod ko, kaya napasandal ako sa matigas niyang dibdib, hinahanap ang suporta. Pero mas lalo lang uminit ang katawan ko. Mas lalong lumalalim ang hininga ko habang nararamdaman ko ang malaking bukol sa gitna ng hita niya, tumatama sa puson koAng tanging maririnig lamang sa loob ay ang ingay ng halikan namin, sobrang rahas ng kanyang mga halik at hindi ako makasabay sa kaniya. Pakiramdam ko talaga ay mawawalan ako ng hininga, uhaw na uhaw siya sa aking labi at parang gusto nalan

Hindi din naman ako nagtagal sa hospital at nakauwi din kaagad, hindi na ako nag aksaya ng panahon at naghanap kaagad ng apartment na tutuluyan kahit pa pinipilit akong tumira na muna kay Val Sinubukan niya pa akong alukin ng ilang ulit pero hindi ako pumayag, ayokong maging sagabal sa iba at nasanay na din akong umaasa paligi sa sarili kaya kakayanin ko ito Nakakalungkot man ang pagkabagsak ng bahay namin ay wala na akong magagawa, patuloy parin ang mga pulis sa paghahanap ng clue kung ano talaga ang tunay na nangyari sa bahay pero mukhang matatagalan sila sa case na iyon, hinayaan ko nalang sila dahil marami pa akong mas kailangang problemahin "Are you sure you'll be okay here? Masikip dito" pag iinarte ni Axel habang pinagmamasdan ang bagong renta kong apartment Hindi naman ito luxurious tulad ng mga condo dahil simple lang ito at isa pa, nakuha ko ito sa murang halaga lamang kaya hindi na ako nag expect ng mas bonggang apartment. Hindi nama talaga mukhang dugyot ang apartment

Pagkapasok pa lang namin ni Raven sa loob ng meeting room, agad akong nilamon ng tensyon sa paligid. Tahimik at pormal ang atmosphere. Ang lawak ng silid ay tila ba may sariling gravity, hinihila ang lahat ng atensyon sa sentrong mesa kung saan nandoon na ang mga board members at mga investors. Malamig ang aircon pero mas malamig ang presensya ng lalaking nasa tabi ko ngayon, tuwid ang tindig at malamig ang mukha na parang hindi ito ang lalaking nakita kong kahalikan ni Claire ilang minuto lang ang nakalipas. Tumigil siya sa harap ng mahaba at mamahaling conference table at saglit na tumingin sa mga shareholders na naghihintay. Walang emosyon ang mukha ni Raven habang tinitigan ang bawat isa sa kanila. Parang hindi tao ang kaharap niya kundi mga katulong lang sa sarili niyang laro. Unti-unti siyang umupo sa head chair—karapat-dapat lang dahil siya ang CEO. Ako naman ay tahimik na naupo sa gilid malapit sa pintuan, medyo nakatago sa likod ng isa sa mga blinds para hindi pansinin. A