All Chapters of My husband is a Billion-Dollar: Chapter 11 - Chapter 20

"Oh bakit ang aga mo? kala ko schedule ng pagiging bed warmer mo kay Raven?" Bungad saakin ni Valerie ang mga tanong niya pagpasok sa bahay, naabutan ko siya sa sala na na nanonood ng movie habang may nilalantakang pagkain galing sa kusina ko Hindi ko siya pinansin at nagtuloy tuloy sa kuwarto, sinara ko iyon at mabilis na tumalon sa kamaTuluyang lumabas ang luha ko pagkahiga palang, hinagkan ko ang aking unan at duon binuhas ang luha. Ang mga luhang kanina ko pa gustong ilabas pero dahil sa pride ay hindi ko magawa, umuurong kasi iyon dahil alam nitong nasa tabi lang si Raven kanina Naiinis ako sa aking sarili dahil sa pagiging marupok kay Raven, alam kong hindi ko masisi ang nararamdaman kong pagmamahal kay Raven pero bakit kailangan kong maging mahina kapag nandiyan siya? Gusto kong ipakita sa kaniya at malaman niyang nakipaghiwalay ako sa kaniya at iniwan siya noon para baguhin at gawing independent ang sarili ko pero nasanay ako sa kaniya noon pa man, masyado ang pag aalaga n

Mabilis akong nagtago ng akmang susulyap sana si Raven sa aking puwesto, mabuti nalang at madilim ng kaunti ang puwesto ko at napapaligiran sila ng ilang bodyguards Ramdam ko ang malakas na kabog ng aking dibdib kaya napahawak ako doon, pakiramdam ko ay may krimen akong nagawa at kailangang walang makaalam non "Hoy tara na, nagdadasal kapa diyan eh dadasalan mo naman mamaya yung mga 12 inches sa loob" sita saakin ni Val na halos magpa sigaw saakin kaya pinalo ko ang braso niya "Tara na nga" ani ko at tinulak siya papasok sa loob, sinulyapan ko muna sila Raven bago nagtungo sa loob Pagpasok ay bumungad kaagad saakin ang laki at lawak ng mala mansyon na venue, mukhang yayamanin ang nag set ng party na ito. May mga tao at karamihan ay mga may lahi, naamoy ko na ang yaman nila kahit pinagmamasdan ko lang sila "Jackpot tayo dito bes" bulong saakin ni ValDumaan ang isang waiter at binigyan kami ng wine, tig isang tinanggap namin ni Val ang alak "Saan ka mamaya?" tanong ko sa kaibigan

Tumitibok pa rin nang sobra ang dibdib ko habang buhat-buhat niya ako. Sobrang bilis ng mga pangyayari, at hindi ko alam kung anong mas nakakakaba—'yung bigat ng titig ni Raven o 'yung init ng palad niyang tumama sa puwetan ko kanina."Bitawan mo ako! Raven!" sigaw ko habang sinusubukan siyang suntukin sa likod. Pero kahit isang saglit ay hindi siya natinag. Diretso lang siya sa direksyon ng sasakyan.Putragis. Parang wala lang sa kanya 'to? In broad daylight—or nightlight, whatever—ginawa niya 'to. May mga tao! May CCTV!Baka bukas makita ko nalang ang pagmumukha ko sa social media at palabasing "Kabit" ako ni Raven at third party sa pagitan nila ni Claire "Bitaw!" muli kong sigaw, pero mas lalo pa siyang humigpit sa pagkakakapit sa hita ko."I said you're coming with me. Stop screaming or I'll make you shut up in ways you don't want me to.""Raven!"Nang makarating kami sa tapat ng sasakyan ay binuksan niya ang pinto gamit ang isang remote tapos marahas akong inupo sa leather seat.

Humigpit ang pagkakapit ni Ashton sa bewang ko. Mainit ang hininga niya sa leeg ko, at halos mapasigaw ako ng bigla niyang itulak ako sa kama. Hindi ko alam kung matatakot ako o matutunaw sa titig niyang hayok na hayok.Pumatang siya sa aking ibabaw habang malalim na nakatitig saakin, wala na ang lamig sa mata niya at napalitan na iyon ng apoyHinila niya pababa ang strap ng suot kong dress. Mabilis. Walang pasabi. Parang wala siyang ibang pakialam kundi ang makita ang balat ko, ang bawat parte ng katawan kong matagal niyang pinagpantasyahan. Kasunod no'n, pinunit niya ang manipis kong panty—walang pagdadalawang-isip. Nanlaki ang mata ko, pero hindi ko na rin nagawang tumutol."Raven—""Shut up," singhal niya. Bago ko pa man maituloy ang sasabihin ko, sinakop niya ang labi ko ng marahas. Ginahasa ng labi niya ang labi ko—parang gusto niyang kunin ang bawat hininga, ang bawat ungol.Nahirapan akong makahinga dahil sa lalim ng galaw ng kaniyang labi, para siyang inaagawan ng makakain

"I'm terribly sorry for the delay. May inasikaso lang po akong urgent matter," maayos kong sambit habang patuloy ang hakbang ko papunta sa harapan ng conference room. Hindi ako nagpatinag sa mga titig nila saakin Ramdam ko ang bahagyang sakit sa hita ko sa bawat hakbang—parang may karayom na tumutusok. Pero tiniis ko iyonHindi nila puwedeng malaman na sinagasaan ako ng mahabang train kagabi!Pagdating ko sa gitna, marahan akong umupo sa nakareserbang upuan at inayos ang microphone sa harapan ko. Tumango ako sa ilang board members na sumalubong ng tingin, pero mabilis ding napako ang mata ko sa lalaking nasa gitna ng lamesa.Si Raven.Nasa dulo siya ng table, para bang siya ang pundasyon ng buong kwartong 'to. Nakasuot siya ng navy blue three-piece suit, at sa tikas ng postura niya, hindi mo aakalain na bisita lang siya. He looked like a king in his own court.Hindi ko alam na investor siya. And not just any investor—major, kung position niya ang pagbabasehan.Huminga ako nang malali