All Chapters of My husband is a Billion-Dollar: Chapter 81 - Chapter 89

Simula nang naganap ang eksenang ‘yon sa lobby kasama si Stephanie, mas lalo akong naging abala sa opisina.Sunod-sunod ang reports, presentations, at board requests na kailangan kong pirmahan. Halos wala na akong oras para huminga nang maayos. Minsan napapaisip ako kung CEO pa ba ako o isa nang robot na laging may schedule kada minuto.Kanina pa ako palipat-lipat ng office to conference room, at hindi pa tapos ang araw.Before lunch, kumatok si Katy sa glass door ng opisina ko.“Ma’am, you have a lunch meeting with guest CEOs—one from OLS Corporation and one from AltaTech. Naka-schedule na po sa 12:30 sa South Boardroom.”Napahinto ako sa pagsusulat, napatingin sa monitor. Ilang segundo akong hindi nakapagsalita. Hindi ko alam kung bakit, pero may kung anong kaba ang umakyat sa dibdib ko.Hindi dahil sa kanila… pero dahil wala sa schedule ko ‘to kahapon. Bagong insert ba ‘to?Tumango ako, tinapos ang ginagawa ko, at tinapik ang ballpen sa lamesa. “Sige. Tell them I’ll be there.”Pagpa

Wala kaming lakad. Wala ring meeting. Pero kahit na sobrang dami pa ng kailangang ayusin, pareho naming pinili na huwag muna lumabas. Para lang makabawi sa isa’t isa.After ng tawag ni Lola Rachel kaninang umaga, hindi na ako nakabalik sa tulog. Si Raven, ayun, nakayakap pa rin sa akin sa kama, mahimbing pa rin na parang hindi na gigising. Ni hindi man lang nagising kahit tumunog ang phone niya. Gano’n siya kapag pagod.Hindi ko rin alam kung anong pumasok sa utak ko at naisipan kong ako na ang magluto ngayong umaga.So ayun.Nagising ako nang mas maaga, dahan-dahang tinanggal ang pagkakayakap niya sa baywang ko — medyo kumunot pa nga ang noo niya pero hindi naman nagising.I tiptoed my way to the kitchen. Nag-init ng pan. Naghiwa ng garlic. Nagluto ng egg and fried rice. Nagprito ng tuyo.At sa hindi ko maintindihang paraan… medyo sumobra yata ang asin ko sa sinangag.Napahinto ako. Tikim. Kagat labi. Hindi ko na maibalik.“Okay na ‘yan,” bulong ko sa sarili ko. “Mamahalin ka naman n

Dahil sa lamig ng aircon at bigat ng kumot na nakabalot sa amin, akala ko mananatili kaming ganito buong araw—magkayakap, magkadikit, walang iniintinding oras. Pero si Raven? Hindi talaga marunong makontento.Naramdaman ko ang dampi ng labi niya sa balikat ko, kasunod ng malamig niyang hiningang tumama sa balat ko. Napasinghap ako nang maramdaman ang dila niyang dumausdos sa leeg ko."Hmmm," bulong niya. Raspy ang boses niya, may ngiting nararamdaman ko kahit hindi ko pa siya nililingon. "You’re warm. And you smell good. That’s illegal this early."Napasinghot ako, pilit na pumipigil ng ngiti. Hindi pa rin ako dumilat. "Tumigil ka diyan. May lunch tayo kay Lola Rachel, remember?""I remember," sagot niya agad. "I just don’t care right now."Pumikit pa ako ng mahigpit. Narinig ko ang pagkalas niya sa kumot at pagkilos niya para dumikit lalo sa akin, braso niyang mahigpit na pumulupot sa baywang ko habang hinahalikan ako sa batok. "Ten more minutes. I'm still processing the trauma of be

Pagkapasok ng elevator, bahagyang nakayuko si Raven habang nakatukod ang kamay niya sa dingding sa likod ko, para bang sinasara niya ang mundo sa pagitan naming dalawa. Nasa gilid pa rin ng labi niya ‘yung bahagyang ngiti na kanina pa niya tinatago, pero ‘yung mga mata… diretso lang sa akin, walang balak umiwas.Pagdating sa floor namin, hinayaan niya akong mauna pero hindi niya tinanggal ang kamay niya sa likod ko, parang inaangkin ang bawat hakbang. Pagkapasok sa unit, marahan niyang isinara ang pinto gamit ang paa—hindi pa rin inaalis ‘yung tingin sa akin.“I missed you the whole time,” mababa at seryosong sabi niya habang tinatanggal ang coat niya. Bago ko pa maisip ang isasagot, hinatak na niya ‘yung bag ko mula sa balikat at inilapag sa sofa. Lumapit siya nang dahan-dahan, para bang sinusukat ang bawat pulgada ng pagitan namin.Tinungo ko sana ang kusina pero mabilis niya akong hinila pabalik. “No, don’t run away from me,” bulong niya, sabay lagay ng palad sa bewang ko. Ramdam k

Pagbukas pa lang ng elevator sa pinaka-top floor ng building, ramdam ko na agad ang init ng hangin mula sa mga halu-halong boses sa paligid. Mga empleyado na abala, cellphone na walang tigil ang pag-ring, at ilaw mula sa glass walls na tumatama sa mukha ko—lahat parang nagsasabing handa ka na ba sa araw na ‘to, Jazeah?Pagkapasok ko sa opisina, sinalubong ako ni Katy, ang secretary ko, hawak ang clipboard na punô ng kulay pulang sticky notes. Nakataas na ang kilay niya, parang kaninang pa siya naghihintay."Ma’am, ito po ‘yung schedule niyo for today," mabilis niyang sabi, sabay abot sa akin ng papel. "Tatlong meetings bago mag-lunch. Una po, project briefing with the design team, then lunch meeting with Ms. Dela Torre for the partnership proposal, and after that—board meeting with the investors. May tatlong pending contracts din po for signature. Also, Lola Zoraida called. She’s reminding you about the preparation for the gala next week."Huminga ako nang malalim, sabay turo sa coffe