Semua Bab ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ : Bab 91 - Bab 100

แม้ต้าจุ้นจะพยายามรักษาใบหน้าให้เรียบเฉยกระนั้นจงถังก็แอบชำเลืองมองเห็นคิ้วที่ขมวดของเด็กหนุ่ม เขาเข้าใจความรู้สึกขององค์ชายเก้าดี ตั้งแต่รับใช้เฉิงอ๋องมาหลายปีก็ไม่คาดคิดจะได้ยินประโยค “พวกเราไปทานข้าวด้วยกันเถอะ” ของเฉิงอ๋องเลย จงถังไม่รอให้เฉิงอ๋องออกคำสั่ง เขาก็ให้คนไปจัดเ

สตรีทั้งสองล้วนอ่อนไหวไปกับคำพูดของเฉิงอ๋องสร้างบรรยากาศให้คนรู้สึกอบอุ่นเคล้าความอ้างว้างและแล้วซูอินก็อดทนไม่ไหวเอ่ยถามขึ้น “หากนางไม่กลับมาแล้วท่านยังจะทำต่อไปหรือเจ้าคะ” เฉิงอ๋องหันกลับมามองซูอินด้วยสายตาหลากหลายความหมายทั้งรักทั้งคะนึงและน้อยใจเขาอยากจะเอื้อมมือไปลูบหัวนางอย่

เสิ่นอินกำลังลงจากรถม้าได้ยินเสียงม้าดังกุบกับอยู่เบื้องหลังเมื่อหันไปก็สบสายลุ่มลึกอำพันน่าเกรงขามคู่หนึ่ง “ถวายพระพรองค์รัชทายาทเพคะ” เสิ่นอินเดิมก็มีความงามพิลาสพิสุทธิ์เมื่อได้รับปรับเปลี่ยนอาภรณ์เครื่องประดับก็ทำนางกลายเป็นหญิงสูงศักดิ์โฉมสะคราญไม่มีผู้ใดเปรียบเทียบได้

ในมื้อเช้าบ้านสกุลจางยังคงล้อมวงกินข้าวกันเหมือนเช่นเคย ซูอินจึงถือโอกาสเล่าเรื่องราวที่นางจะไปสมัครเป็นซื่อฝูของสำนักศึกษาให้คนในครอบครัวฟัง “เป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่งนัก ทว่าด้วยวัยของเจ้า จะเป็นกดดันตนเองเกินไปหรือไม่ และภายหลังหากถอนตัวจะยิ่งทำให้เสียกำลังใจรึเปล่า” ส

เสียงม้าควบตามมาข้างหลังพร้อมเสียงทำความเคารพ ซูอินจึงเลิกผ้าม่านขึ้นมองเห็นชายเสื้อสีม่วงอันคุ้นเคย พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นแววตาอันอับอุ่นผสมรอยยิ้มบางของชายหนุ่มทำให้ความประหม่าของนางคล้ายสลายบางเบาแม้กระทั่งตัวเองก็ไม่รู้ตัวไป หญิงสาวคาดเดาว่าชายหนุ่มคงได้รับคำสั่งเช่นกัน เฉิงอ๋องควบม้าข