All Chapters of รักนี้...เจ้ขอ: Chapter 51 - Chapter 57

ริมฝีปากหยักจูบคลอเคลียหยอกเย้าไปบนริมฝีปากอิ่มที่แสนหอมหวาน เพลงพิณชักจะหายใจไม่ออก ทั้งประหม่า หวั่นไหว จน แข้งขาอ่อน นั่นเพราะเฟร์เรแทบไม่เปิดช่องให้เธอได้สูดอากาศเข้าปอดหรือผลักไสสัมผัสที่เขาตั้งใจมอบให้มืออุ่นๆ ลูบไล้ทั่วแผ่นหลังของคนในอ้อมกอด จากจูบคล้ายจะลงโทษค่อยๆ เปลี่ยนมาเป็นเรียกร้อง เฟร์เรส่งลิ้นร้อนชื้นเข้าสู่โพรงปากของเพลงพิณได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ก่อนจะตวัดปลายลิ้นหยอกเอินกับปลายลิ้นเล็กๆ ของเธอ ส่วนเพลงพิณนั้นก็ปล่อยใจไปกับสัมผัสที่กำลังเกิดขึ้น เธอเคลิบเคลิ้มจนใจนั้นล่องลอย เผลอจูบตอบเขาไปครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนจะมาสะดุ้งโหยง ผลักอกชายหนุ่มให้ออกห่างอย่างอัตโนมัติ เมื่อรับรู้ว่าตอนนี้เสื้อเชิ้ตตัวที่สวมอยู่กำลังจะถูกถอดออกไปจากร่างกาย สาบเสื้อมันคลอเคลียอยู่แถวๆ หัวไหล่ เฟร์เรนี่ร้ายนัก มาถอดเสื้อเธอเอาตอนไหน ทำไมไม่เห็นจะรู้ตัวเลยสักนิด“จะทำอะไรคะ” รู้อยู่ว่าเฟร์เรจะทำอะไร แต่เพลงพิณก็ยังถาม ยิ่งได้สบตาเขาก็ยิ่งอายและได้รู้คำตอบว่าเขาจะทำอะไร “จะลงโทษ ที่คุณพิณกล้าทำให้ผมหึง&r

เฟร์เรไม่อาจห้ามตัวเองได้อีกต่อไป เขาแทรกตัวลงไประหว่างกลางลำตัวของเพลงพิณ จับขาทั้งสองข้างของเธอให้แยกห่างออกจากกัน แล้วยกข้างหนึ่งขึ้นมาเกี่ยวไว้รอบๆ สะโพกสอบของเขา สอดมือลงไปสำรวจความพร้อมของกุหลาบดอกสวยอีกสักนิด พร้อมกับจงใจบดเบียดแก่นกายเข้าหาเธอ นั่นทำให้เพลงพิณแทบกลั้นหายใจ เมื่อทุกอย่างพร้อม เขาจึงเลื่อนมือไปกุมมือของเพลงพิณ ที่ตอนนี้เธอกุมแก่นกายของเขาอยู่ จากนั้นก็ค่อยๆ ส่งตัวเองเข้าหาเธอช้าๆ อย่างเป็นจังหวะ แต่ทว่ากลับต้องหยุดเมื่อพบกำแพงสำคัญที่ขวางกั้นไม่ให้เขารุกล้ำเข้าไปภายในได้“ตอบผมมา ว่าคุณเคยทำแบบนี้กับใครมาก่อนมั้ย” เฟร์เรกัดฟันถามออกไป “มะ…ไม่เคย”“ถ้าผมออกแรงอีกนิด ผมจะเป็นผู้ชายใจร้าย” “ฉะ…ฉัน ชอบผู้ชายใจร้าย” เพลงพิณเม้มริมฝีปากอิ่ม ที่ตอนนี้บวมเจ่อนิดๆ จากการถูกเขามอบจูบที่แสนจะดูดดื่มให้ “พิณ”“ได้โปรด อย่าทิ้งฉันไว้แบบนี้ มันทรมานสำหรับคนยังไม่มีประสบการณ์แบบฉันมาก รู้มั้ย” สายตาของเพลงพิณเว้าว้อน จนทำให้เฟร์เรสง

เมื่ออยู่คนเดียว แพรวพราวได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ โลกจะกลมไปไหน สถานที่มีออกตั้งเยอะ ดันมาเจอพี่สาวที่นี่ซะได้ จะออกไปขอเปลี่ยนสถานที่กับฟาโรห์ก็กระไรอยู่ ที่สำคัญ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เธอขอไปเจอหน้าหนุ่ม ที่วันนี้มากับเพลงพิณพี่สาวหน่อยก็คงดีเหมือนกันเพลงพิณเดินยิ้มหวานกลับมาที่โต๊ะ เฟร์เรก็ชวนเธอเลือกอาหาร ซึ่งแต่ละเมนูนั้นหน้าตาน่ากินไปหมด ก่อนที่เขาจะชี้มาที่เมนูประเภทสลัด เพราะทุกครั้งที่ไปกินข้าวด้วยกัน เพลงพิณมักจะสั่ง“คุณอยากกินอะไร นี่มั้ย” ชายหนุ่มชี้มายังสลัดแซลมอนรมควันอโวคาโด“ก็ดีค่ะ” เพลงพิณพยักหน้าให้ รู้สึกอิ่มตั้งแต่ยังไม่ได้กินอะไรด้วยซ้ำ รู้ว่ามีแฟนแล้วดีแบบนี้ เธอมีไปนานแล้ว...อ๊ากก“แล้วคุณล่ะ อยากกินอะไร”“อืม…น่ากินทั้งนั้นเลย แต่ถ้าให้เลือก ขอกินคุณดีกว่า”“บ้า…นี่ก็ยังจะทะลึ่งอีก” เพราะเขิน เพลงพิณจึงเอื้อมมือไปตีต้นแขนของเฟร์เรหนักๆ คนบ้าอะไร มาพูดทะลึ่งเอาตอนนี้ เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวเธอก็ชวนกลับบ้านเสียเลย แต่แล้วอยู่ๆ ขณะที่เพลงพิณกำลังเขินหนั