UNEXPECTED MARRIAGE TO A RUTHLESS BILLIONAIRE의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

THIRD PERSON'S POV Walang nakakaalam kung paanong mag-isip ang isang Giovanni Demirci, ang tulad niya'y tila maihahalintulad sa isang malalim at kay dilim na parte ng asul na dagat na hindi mo basta-basta maaarok o ni ang maaabot. Sa edad niyang trenta, hanap na niya ay asawa. Nagkataon na nakilala niya ang mag-asawang Alfredo at Anastasia. This married couple is known as predator in business na minsan niya nang naka-meeting noon para sa isang business proposal and he decided to give them a chance to be one of their biggest clients. Doon, nalaman niya na may dalawa pala silang dalagang anak, kinilala niya ang panganay hindi siya nagtuon ng pansin kilalanin ang mas bata dahil ayaw niya sa bata, pakiramdam niya ay alangan. Pasok naman sa naging panlasa niya ang anak nilang panganay na nagngangalang Keira na ang trabaho ay modelo at brand ambassador ng kilalang clothing and perfumes. Nakita niya na rin ito ng personal noon pero hindi siya nag-abalang magpakilala o ang magpaki

Fei's POV"B-Bakit? Ayaw mo ba ng mabuhok? Kaya mo tinatanong kung nagaahit ba ako?" Hindi ko na napigilang maitanong. Gusto ko kaltukan ang sarili. Baliw ka rin Fei, bakit pa kailangan mo pa talaga iyon itanong?? Pero nasabi ko na.Tumawa na naman siya at ako itong nanginginit ang mukha habang yakap ang sarili dahil sa sariling kahihiyang ako rin naman ang may gawa.Tumingala siya habang tatawa-tawa, parang sinasabi ng mukha niya ano ba itong pinasok niya? Kaya sumama ang timpla ng mukha ko.Itunuon niya ang dalawa niyang kamay sa magkabilang gilid ng kinasasandalan ng ulo ko at yumuko siya ng bahagya saka siya muling tumingin sa akin habang ngiting-ngiti."Playful, huh?" he said and chuckled. "You're not as boring as I expected," dagdag pa niya sabay hinawakan ang pisngi ko habang titig na titig ako sa nakakahipnotismo niyang mga mata."You know... I really like a girl who has a little bit of humor in her body, and to tell you frankly, ngayon lang may nakapagpatawa sa akin ng ganit

Fei's POV "Ma'am, kain na kayo kagabi pa kayo hindi nakain." Inilapit ni Manang Linda ang pagkaing nasa plato ko. Tiningnan ko ang plato at iginala ang mata ko sa buong dinning room. Ako lang dito sa mahabang lamesa, wala si Gio, maagang pumasok daw sa trabaho. Mabuti hindi siya tumabi sa akin kagabi at sa kabilang kwarto ulit natulog. Dumako ang tingin ko sa mga bantay na nandito pati rito sa hapag kainan. May sampu sila, lima sa kanan, lima sa kaliwa ang lalaking mga tao... kasing mga katawanan ni Giovanni kaya mapapalunok ka na lang sa kaba dahil baka isang galaw ko lang barilin nila ako. Saka kung makabantay naman sila para namang aalis ako? Sa laki ng katawan nila hindi ko sila kayang lagpasan kahit pa anong pilit kong tumakas mahuhuli at mahuhuli rin nila ako lalo na't armado din sila... I took a deep breath and pick up the spoon and fork. "Mukang masarap po ang luto niyo pero parang wala akong gana," saad ko na may lungkot. Lumamlam naman ang mukha ni Manang. "Masa

Fei's POV "Don't be kidding me..." Umiling ako. "Do I look like I'm kidding?" Hinawakan niya pa ang panga ko nang inalis niya sa tiyan ko ang kamay niya. Napakurap ako kasabay ng pagpatak ng luha sa magkabilang gilid ng mga mata ko but he just looked at me in distaste. "Why are you wasting your tears for that f*cking bastard?" he asked harshly and soulless and he seems cluess why I'm crying. "D-Did you... really kill him?" My voice cracked. "You can't blame me," he simply answered. "You're a f*cking monster!" sigaw ko sa mismong mukha niya pero napatili ako kasabay nang pagsinghap ko nang nagawa niya akong padapain nang ganoon lang. Inilagay niya pa ang isang kamay ko sa likod ko. Napaiyak na lang ako at iniisip ko si Brent, Hindi ko pa man siya matagal nakakasama actually nito lang talaga kami nagkakakilala but he doesn't deserve to be killed! Namumula ang mukha ko lalo nang hawakan niya ako sa batok ko. "You..." my voice cracked. "Are a monster!" I said it again louder but

Fei's POV Ang bawat galaw niya, bawat pitik ng balakang niya papunta sa akin na may pananagad pa hustong ligaya na may kasamang sakit ang hinahatid sa buo sistesma ko.Ang mga pag-inda at sakit na nangingibabaw kanina napalitan ng hindi maipaliwanag na kiliti na hindi mo sana rin gugustuhin pang matapos.Nakaka-engganyo, nakakalasing at nakakabaliw, higit rin nakakawala sa sarili.At tanging humangos na mga ungol at ingay lang mula sa amin at sa mga katawan naming naguumpugan ang tanging maririnig sa bawat sulok ng kwarto. Hawak niya ang balakang ko habang paspasan niya akong binabayo kaya napapanganga na lang ako sa sarap habang nakataas ang magkabila kong kamay hawak ang unan sa itaas ng ulo ko habang ibinibigay ko ng buo ang sarili ko sa kanya...Ganito pala ang pakiramdam..."Ah! Ah! Ah! Ohh!" Bawat pasok niya siya ring halinghing ko at bawat pasok ay napapatirik ako ng mata lalo sinasagad niya pa at alam ko pagkatapos nito hindi ako makakalakad."You're so f*cking tight," hinga