บททั้งหมดของ UNEXPECTED MARRIAGE TO A RUTHLESS BILLIONAIRE: บทที่ 31 - บทที่ 40

Fei's POV "G-Gio... what are you—" Ang sanang tanong ko ay napalitan bigla ng pagsinghap nang bumaba ang kamay niyang may oil sa pang-upo ko. He massaged my butt na ikinasinghap ko muli. Katawan ko ang masakit pero pisngi naman ng p*wit ko ang minamasahe niya pababa sa likod ng mga hita ko, pinaglaruan at binilog-bilog pa sabay inalog-alog! Lokong 'to! Pero bumaba rin ang kamay niya patungong talampakan ko, even my toes, pinasadahan niya rin ng madulas niyang mga kamay... His hands are moving so smoothly on my delicate skin... His hands are so like magic... nagagawa niya pakalmahin ako, ma-relax hindi lang ang katawan ko kundi pati na rin isip ko. Kapag naman ganito asawa p'wedeng-pwede sumampa. "Hmm..." Napa-ungot ako na talagang nagiginhawahan ako sa ginagawa niya. "You like it?" he asked sweet but in his very deep voice tipong boses pa lang lalabasan ka na? He really love what he's doing. Tumango ako. "Yes, paki-tagalan mo na please? Thank you." I have the guts

Fei's POV Hiyang-hiya pakiramdam ko, walang mapagsidlan na kahihiyan. Why, Fei? Why? Napapaiyak na lang ako habang sapo ko ang noo ko habang nasa ilalim ako ng shower dito sa shower room.Itinuon ko na lang sa pag-ligo ko itong kahihiyan na nararamdaman ko. This is frustrating.Kaya nga ang tanong ko sa sarili ko, bakit? Napaungot na lang ako dahil dismayado sa sarili. He's a bad man but why am I admiring him?Bakit ang hina-hina ko pagdating sa kanya?Bakit ang bilis-bilis kong bumigay noong sa kanya na?Samantalang noon... marami akong lalaking nakilala pero hindi naman ganito, kailan man hindi ako naging ganito.I groaned at nasabunutan ko pa ang sarili, iniling-iling ang ulo ko at tinampal-tampal ang mukha ko baka sakaling magising ako rito sa kahibangan kong ito.Pilit kong itinatatak sa isip ko na isa siyang masamang tao... pero ang hirap din naman aminin na sa loob ng maikling panahon na tatlong linggo pa lang naming pagsasama unti-unti ko na rin siyang nakikilala......he is s

Fei's POV "Ang ganda niyo talaga, Ma'am," puri akin ni Ate Linda habang sinusuklay ang natural brown buhok kong hanggang baywang.I'm in front of the dresser, nagpatulong ako sa kanyang mag-ayos and now I'm wearing a very elegant sleeveless pink dress lagpas tuhod ang haba while I'm also wearing a light make up on my face.I'm going out with Gio for a dinner date. Oo, lalabas kami. Ilalabas niya ako kaya um-oo ako agad dahil buryong-buryo na ako rito."Salamat, Manang," pasalamat ko pero tabang. Ngumiti naman ako habang pareho kaming nakaharap sa salamin at hinawakan niya ako sa magkabila kong balikat.Pinakatitigan niya ang ayos ko. "Kaya inlove na inlove sa inyo si Sir," panunukso niya na hindi ko napigilan na ikairap.Inlove? Natawa lang ako."Don't ruin my mood, Manang. Baliw iyan alaga niyo may tama sa utak," saad ko at muling napairap."Hindi iyon pagmamahal, that's an obsession," saad ko dahil walang ganitong klaseng pagmamahal na ikukulong ka halos ayaw ka ipakita sa mga tao

Fei's POV "Do you enjoy the food?" tanong niya habang kumakain na kami. I nodded. "Yeah, their food is nice, savouring." "I'm glad, hindi ka na gutom so you will be quiet," saad niya na seryoso naman ang mukha pero ang tono parang nangaasar. Tumigil ako sandali at ibinaba ang kubyertos. "I'm not loud because I'm hungry," I said to deny what he's thinking. "Then, why?" he just asked just to have a topic. "You know..." I took a deep breath and looked at the table where the foods are served with a pair of wine glasses besides our plates. "I'm really bored at the house... wala akong makausap and I feel so stress," bukas kong sinabi kaya natigilan siya at nag-angat ng tingin sa akin. Nagpatuloy ako sa pagsasalita. "I miss my family... my Mommy and my Daddy and also my sister," I said being vocal. Gusto ko maintindihan niya na hindi niya ako p'wedeng ikulong... "You don't need them, uulitin ko that you only need is me." How selfish d*ckhead kaya napatiim bagang ako pero

THIRD PERSON'S POV Giovanni crossed his arms while watching his friend doctor Nikolai while curing Feira's arm, they're here in the hospital in a private room. "Tsk, tsk." Napahiniksik na lang ang kaibigan niya habang maingat na binibendahan ang braso ni Feira na umiiyak dahil nasasaktan sa paggalaw ng duksungan sa bandang balikat. Parang kinokonsensya pa siya ng kaibigan kaya nag-init ang ulo niya habang nandito siya nakatayo at nakasandal sa dingding malapit sa pinto at pinapanuod sila. Napapahinga siya ng malalim lalo na nakikita niya ang umiiyak na mukha ng asawa dahil nasasaktan ito. "Bakit ba hindi mo pa siya turukan ng pain killer?!" galit na niyang tanong sa kaibigan dahil kita niya na nahihirapan na ito kahit dinadahan-dahan hindi man lang ito binibigyan ng pampahupa ng sakit. "Mamaya ang pain reliever, h'wag kang marunong pa sa akin ako doctor dito," sagot nito ng pabalang habang seryoso sa ginagawa. Kung normal na sitwasyon lang ito nasuntok na niya ito pero hinabaan