กว่าจะได้สติรู้ตัวก็สายมากแล้ว ต้าร์ตื่นมาพบว่าปวดร้าวตั้งแต่หัว เนื้อตัว...เขาลุกมานั่งเอามือกุมท้ายทอยร้องครางพร้อมกับเรียกหาคนเป็นแม่ แต่เด็กในบ้านมาบอกว่าอัจฉราออกไปข้างนอกแต่เช้า“พี่ต้าร์จะกินข้าวไหม” เด็กถาม แต่เจอตาขุ่นเขียวที่เขาเงยหน้ามองมา ก็ถอยหลังไป “แม่เอ๋สั่งไว้ว่าให้กินข้าว ทำยำเนื้อของชอบไว้ให้ก่อนออกไป”“ไม่กิน...เนื้ออะไรทั้งนั้น จะกินเนื้อ...”ก่อนใครคนหนึ่งจะปรากฏตัวขึ้น พร้อมกับเสียงถามแกมหัวเราะ “เอามีดไหม...กรีดกินเนื้อฉันเลย”เดชชนะยืนอยู่ตรงนั้น เด็กถอยไป...พร้อมกับ อุบอิบบอกว่า“ระวังตัวด้วย พี่เดช พี่ต้าร์ตาขวางยังกะหมาบ้า...”เขายิ้มให้ สำทับไปเบาๆ ว่า “เอะอะโครมคราม อย่าเข้ามา รอเข้ามาเก็บศพ หลังจากนั้นสักชม...”“หือ พี่เดช ศพใคร”“ถ้าจะให้ดี สองศพ...ไป” เขาสำทับอีกหน “ไม่มีอะไร ไปดูปู่ไว้ พ่อเพิ่งเข้าบ้าน...หาข้าวให้พ่อกับปู่ด้วย แม่เอ๋ไปไหนไม่รู้”ไม่มีใครรู้ความจริง ถึงจุดหมายปลายทาของเอ๋ อัจฉราในวันนี้นัดหมายของเอื้อยฟ้าหล่อนเร่งร้อนออกไป ทั้งที่การออกนอกบ้านเข้าเมืองของหล่อนนั้นน้อยครั้งมาก...อัจฉราเก็บตัว...ไม่ได้สนใจไยดีสังคมภายนอกมากนัก หา
Terakhir Diperbarui : 2025-04-20
Masuk
