All Chapters of โอป้าลำซิ่ง-อาริตา: Chapter 21 - Chapter 30

เพราะมยุรียอมเสียมารยาทคว้าเครื่องจากมือเขากดปุ่มเปิดเสียงจึงได้ยินชัด“แม่คุณ...ถอย หลังจากไปแย่งเขามาแล้วนี่นะ...ลาออกจากงานให้ผัวเลี้ยงหรือไงจ๊ะ”“พี่ยุ...”“โทร.มาบอกเดชทำไม...เธอก็เคยรู้ว่าเขารักเธอ ชอบเธอ”“ยุ...” เดชชนะพยายามจะห้าม แต่มยุรีถือโทรศัพท์ไว้เอง “แย่งแฟนเพื่อนฉัน แล้วยังทำร้ายเดชอีก ไปไป๊ ไม่ต้องโทร.มาอวดอะไรอีกนะ”“หวันไม่ได้อวด แต่หวันกำลังเครียด”“แล้วไง...จะให้เดชปลอบเธอหรือ ยัยบ้า ไป...ไป”มยุรีกดปุ่มปิด ยัดเยียดเครื่องคืนให้กับเดชชนะ“ไม่ต้องปลอบนะ นี่เค้าหักอกนายนะ เดช”“หักอก?” ก่อนจะส่ายหัว “ยุ...เราไม่ได้รักหวัน...เราอาจจะเคยพอใจ แต่มันไม่ใช่ความรัก ดาหวันเด็ก คิดแบบเด็กโลกยังสวย”แต่มยุรีมีคำจำกัดความชัดเจนกว่านั้น“ดาหวันอาจจะดูไร้เดียงสาสำหรับนายนะ เดช แต่สำหรับเรามองออกว่ายัยนั่นแรดเงียบ”เดชชนะพูดไม่ออก“ถ้าไม่แรด คงไม่เอาผู้ชายของคนอื่นทั้งที่รู้ว่าเขามีคนรัก”“ยุ แรงไปไหม หวันก็คนคุ้นเคยของพวกเรา”มยุรีส่ายหน้าไปมา “จะว่าฉันเข้าบ้างเพื่อนใช่ไหม”“ก็เป็นไปได้นะ”“เดช มองอย่างที่เป็นจริง นายรักยัยหวัน”เขาทำท่าจะปฏิเสธ แต่มยุรียกมือห้าม“นายรัก และม

“คนดีที่ผู้ชายไม่รัก” เอกนรีย้ำกับเพื่อนสาว เมื่อเพื่อนบอกว่าเธอเป็นคนดี คำพูดปลอบใจ คนที่ตกในห้วงทุกข์ เอกนรีเข้าใจ...เธอมองหน้าเพื่อนแล้วเอ่ยจริงจัง “ไม่ต้องบอกว่าฉันดีหรือไม่ดี เลวหรือไม่เลว...เอาความจริง...ฉันถูกผู้ชายปฏิเสธด้วยการ์ดหมั้น...งานหมั้นแล้วคงจะตามมาด้วยงานแต่งทุกอย่างเป็นแผนของเขาอยู่แล้ว ไม่ได้แค่เพิ่งเริ่มวันนี้ พวกเขามีกันและกันมานานแล้ว”กิตติมาถอนใจ “รู้มากเกิ๊น”“แล้วไง”คำถามแปร่งๆ สะท้านอยู่บ้างเหมือนกัน“รู้มาก รู้ทีหลัง ไม่เคยระแคะระคาย พวกเขาเอากันมาเท่าไหร่”“เอา?”“อ้าว...ไม่ใช่คำนี้จะให้ใช้คำไหน หลับนอนด้วยกัน มีเพศสัมพันธ์กัน ก็เอากันแหละ ง่ายๆ กระชับ ได้ใจความดี”“เพราะเธอไม่ยอมเอากับเขา” กิตติมาเอ่ยตรงๆ อีกนั่นแหละ “เธอมันเป็นไดโนเสาร์สำหรับเรื่องแบบนี้ เราเคยคุยกันจำได้ไหม ปี2022 เราผ่านอะไรกันมาถึงการมองเรื่องความสัมพันธ์แบบนั้น มันเป็นปกติวิสัยของความเป็นมนุษย์”“ฉันรู้” เสียงเอกนรีทอดต่ำ “ก็เกือบจะเอามาหลายหน”“แต่ไม่ได้เอา”“เพราะฉันบ้า...โลกสวย...สีชมพู อยากให้เป็นเรื่องที่ผ่านพิธีการ ให้พร้อมจริง เอาจริงไหม” เอกนรีเปลี่ยนเรื่อง

“ลูกครึ่งเกาหลีหรือ”“แต่ยุบอกว่าไม่ใช่ เขาไม่ใช่ เป็นอีกคน” เอกนรีตอบเน้นๆ “อีกคน...สำคัญ...ความลับเอาไว้ปิดปากยัยนางฟ้านรกได้เลย”“อะไร ยังไง” กิตติมายังไม่เข้าใจ“อีกคนชื่อต้าร์ แทมโป้ หรือตฤณ คูนแคน เขาเป็นลูกชายยัยป้าฉันไง...ลูกชายที่ยัยป้าทิ้ง”กิตติมาทำตาโต“มีเรื่องแบบนี้ด้วย”“ทั้งเน่า ทั้งคาว...เอาไว้กระแทกหน้ายัยนางฟ้านรก”“เออแน่ะ ยังมีแก่ใจไปฟาดฟันกับเค้าอีกนะ”“ไม่ว่าจะยังไง สถานการณ์แบบไหน ฉันพร้อมรบกับยัยป้านั่นเสมอ แยกได้เป็นคนละเรื่อง...ดูก่อน เขาจะปลอบฉันยังไง เพลงไหน...”เบื้องหน้าในจอคือหนุ่มรูปงาม เสียงกรี๊ดของสาวๆ บอกว่ามีแฟนคลับของตัวเองแน่นอน“สวัสดีอีกครั้ง สาวๆ...ทุกคน...คืนนี้อากาศเย็น...ไหนๆ ขอเสียงคนอกหัก รักคุด โดนเท มากองกันตรงหน้านี้หน่อยคร้าบ”เอกนรีเม้มปากเล็กน้อย...จี๊ดที่ใจอกหัก รักคุด...โดนเทเธอด้วยแน่นอนเสียงกรี๊ด เสียงเรียกเขา เสียงกรี๊ดๆ วี้ดๆ“โอ...นับไม่ถ้วนเลยครับ มา...ให้พี่เดช...ดามหัวใจ...เขาไม่รัก...เราตายไหมครับ”เสียงถาม ลอยหน้าลอยตา......ไม่ตายค่า......ไม่ตาย...เสียงตอบลั่นๆเธอรู้เขากำลัง “คุย” กับเธอโดยตรงมิใช่กับแฟนคลั

เดชชนะหัวเราะหึๆ “อย่า...อย่าทำตัวเป็นนักเลง...เป็นผู้หญิง...กระทืบ...กิริยาไม่งาม เราจะพาต้าร์กลับบ้าน”“มันพูดได้ไงว่านายโกงมัน...มันบอกกับเมญ่า อีนั่นก็นะ...พูดหมาไม่แดก”“โอย....” เดชชนะร้องคราง “ญาติเรา คุณยุ...พูดจาแรงมาก..เราจะไปบอกให้แม่เธอเอาสบู่ฟอกปากเธอ”.มยุรีหัวเราะเสียงกร้าว“เดช....ทำคูนแคนด้วยกัน...ทำให้ไอ้หมาต้าร์มันดูว่าอยากดัง...เป็นคนมีชื่อเสียงเขาทำตัวกันแบบไหน”เดชชนะยักไหล่นิดหนึ่ง “เราแค่ตัวแทน...เราไม่อยากได้อะไรเลย...”“แต่นายคือตัวจริง...”//////////////////////////////////////////////เอื้อยฟ้าหัวเราะกิ๊กๆ ร่าเริง เรื่องดีๆ ของชีวิตการพังพินาศของเอกนรีเมื่อรู้เรื่องจากวิลลี่ หล่อนแสดงออกเต็มที่....เขามองหน้าหล่อน ฉุนกึก...“หัวเราะเยาะหลานผมหรือ...” เขกระด้างใส่ทุกครั้งที่หล่อน “แตะต้อง” เอกนรีแต่หล่อนก็สวนไปเช่นกัน“ทำไมล่ะ...สมน้ำหน้า” หล่อนบอกตามจริง ไม่สนใจสีหน้าแววตาของเขา “โดนแบบนี้ ดูสิจะยังผยองได้อีกไหม”“ผมจะต้องดูแลนรีมากกว่านี้”“ยังไงล่ะ ไปอ้อนวอนผู้ชายกลับมา...แหม...แม่คุณเพิ่งจะประกาศตัวเป็นนางฟ้า เสียสละผู้ชาย...ตอแหลออนแอร์เลยล่ะ

เดชชนะกระแอมในคอ เหมือนจะขัด“ฉันจะทำเพื่อพ่อ...เพื่อคูนแคน”“ไม่ว่าจะอย่างไร...นายก็ไม่น่าจะด่าผู้หญิงคนนั้น...คิดว่าเค้าทั้งตอแหลและดอกทอง...นายก็ถอยออกมาสิ ไปนัวเนียเอาเขาอยู่ทำไม ลูกผู้ชายไม่ทำแบบนั้นกับผู้หญิงนะ”นายดุ่ยได้แต่รำพึงกับตัวเองว่า...นี่สิ เลือดกู...ดำรงคิดว่า...ไอ้ลูกชายเอ๋ย เอ็งน่ารักนัก...ส่วนอัจฉราถอนใจ...ต้าร์นะ ก็เลี้ยงมาเท่ากับช่วยเลี้ยงเดช ทำไมแกไม่ได้ครึ่งเดชมันบ้าง ทำไม...เพราะอัจฉรามองข้ามไปว่าหล่อนผิด....ที่พะเน้าพะนอต้าร์ยิ่งทำให้ต้าร์เป็นน้อง เดชชนะเป็นพี่ หล่อนอบรมเดชชนะให้หลีกทางให้น้อง สละให้น้องทุกอย่างเสมอมา“นายต้องพิสูจน์ตัวเองด้วยการกระทำ เว้นยามาแล้ว เว้นอีกสองอย่างนะ ต้าร์ เว้นผู้หญิง เว้นเหล้าด้วย เพื่อพ่อ เพื่อตัวนายเองกับอนาคตที่ดี...”ต้าร์สบตากับเดชชนะ“แล้วถึงเวลานั้น...นอกจากทำวงคูนแคนมั่นคง เป็นลูกรักของพ่อ แล้วฉันจะได้อะไรล่ะ เดช...” คำถามตรงนัก “มีอยู่เรื่องนึ่งระคายใจฉันมากนะ...”“อะไร”“โอป้า...คำนี้กับนักร้องคูนแคน...นายคิดว่าใครควรถูกเรียก”เดชชนะนิ่งไป“พวกเขาเรียกนายว่าโอป้า...หน้านายหล่อเหมือนหนุ่มเกาหลี...ขาว หล่อ