Semua Bab ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!: Bab 131 - Bab 140

บทที่ 7 คิดถึงเขาได้แต่ช่วยตัวเอง NCหนานหงหงหอบหายใจยาว หลังจากหยุดพักไปชั่วครู่ก็จัดแจงดึงกางเกงตัวในขึ้นมา โชคดีที่เสื้อผ้าแบบโบราณตัวนอกล้วนเป็นกระโปรงตัวหนา น้ำรักของนางจึงไม่ได้เปียกออกไปจนถึงด้านนอกกระโปรงหนานหงหงหยิบหนังสือขึ้นมาแล้วเก็บซ่อนเอาไว้ในอกเสื้อ ถึงจะปลดปล่อยไปแล้วแต่ก็รู้สึกเสีย

"แม่นางคนงามเจ้าอย่ายุ่งเลยดีกว่า หากไม่อยากทำให้หน้าสวย ๆ ได้รับบาดแผล"หนานหงหงหัวเราะลั่น"ข้างามข้าไม่เถียง แต่ใครกันแน่ที่จะได้รับบาดแผลกลับไป เอาตัวเองให้รอดก่อนจะห่วงผู้อื่นเถิด" จากนั้นนางก็พุ่งตัวเข้าใส่พวกมันด้วยความรวดเร็วและความแม่นยำ ในไม่ช้าพวกมันก็ล้มลงต่อหน้าหนานหงหง ทั้งหมอบราบและข

สีหน้าของเขากลับมาแดงระเรื่อชวนมองอีกครั้ง หนานหงหงยิ่งรู้สึกใจสั่นไหวและตกหลุมรักความหล่อเหลานี้ครั้งแล้วครั้งเล่าเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้น"สัญญาเงินกู้อย่างไรก็ต้องมอบให้เจ้า แล้วอาจารย์จะรีบหามาใช้หนี้ให้เร็วที่สุด ส่วนของเพิ่มเติมเจ้าอยากได้สิ่งใด ข้ามู่หรงไม่ชอบที่สุดก็คือการติดค้างผู้อื่น หากไม่

มู่หรงกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อริมฝีปากอุ่นชื้นของนางแตะเข้าที่ริมฝีปากของเขา นางเริ่มจูบเขาอย่างเชื่องช้า ละเลียดเลียชิมเพื่อสัมผัสรสชาติหวานละมุนจากปากของมู่หรงแผ่วเบาเขากัดริมฝีปากแน่นคงมีเพียงส่วนเล็ก ๆ นี้ที่เขาสามารถขยับได้ อย่างไรก็ไม่ยินยอมให้นางจูบแต่ในที่สุดเขาก็ต้องพ่ายแพ้เมื่อหนานหงหงสามารถส

“ซี้ดดด อา....”ปากของนางทั้งนุ่มและร้อนจัด ทุกการดูดดึงของนางทำให้เขาถึงกับร่างกายเหยียดเกร็ง สัมผัสของสตรีทำให้เขารู้สึกดีจนคล้ายกำลังเหยียบย่างไปบนสวรรค์ชั้นฟ้า“หนานหงหง....อา....หนานหงหง”มู่หรงหอบหายใจกระเส่า นางกำลังทำให้เขาคลั่งจนครางชื่อของนางไม่หยุดหนานหงหงรู้สึกว่าแท่งหยกนี้อร่อยยิ่ง กลิ