Lahat ng Kabanata ng พยศรักซาตาน: Kabanata 111 - Kabanata 120

“เชิญครับ” กริชชัยลูบเส้นผมตัวเองและจับมือหญิงสาวเบาๆ กอหญ้าดึงมือออกใบหน้าแดงซ่านไม่เข้าใจตัวเอง เมื่ออยู่ใกล้ชายหนุ่มเหมือนน้ำมันใกล้ไฟ มันพร้อมจะลุกไหม้ได้ตลอดเวลา นางพยาบาลสาวเดินเข้ามาใบหน้ายิ้มแย้ม “ดิฉันมาต่อสายน้ำเกลือให้ค่ะพี่น้ำสั่งมา เมื่อกี้พี่น้ำจะมาเองนะคะ แต่ติดต้องออกไปข้างนอกค่ะ”

“อ้าว ใครจะรู้ล่ะพี่กริช ก็พี่หมอเป็นแฟนกอหญ้านี่นา” กริชชัยมีใบหน้าบึ้งตึง ต้นน้ำอมยิ้มเมื่อทุกอย่างเดินไปตามแผนที่วางไว้ หญิงสาวเดินไปใกล้ๆพี่ชายก่อนแบมือ ทำน้ำเสียงออดอ้อน “พี่กริช ยืมโทรศัพท์หน่อย น้ำมีเรื่องจะคุยกับพี่ตาลด่วนมากๆ” “แล้วโทรศัพท์ของเธอล่ะ” น้ำเสียงกริชชัยยังเคร่งขรึม “ข้า

เสียงเพลง “ไกลแค่ไหนคือใกล้” แว่นหวาน ยิ่งทำให้นายแพทย์อนวินท์ตกอยู่ในภวังค์แห่งความหลัง ตั้งแต่เด็กหญิงกอหญ้า อายุหกขวบหลังจากได้รับการอุปการะเป็นบุตรบุญธรรมในบ้านพิพัฒนพงค์ ทุกวันอาทิตย์พ่อบุญธรรมและแม่บุญธรรม มักพามาเล่นที่บ้านพิพัฒนพงค์ชายหนุ่มมักหลบมุมมานั่งอ่านหนังสือมุ่งมั่นจะเรียนหมอตามเจตนา

รุ่งเช้า อีกวันหนึ่ง ต้นน้ำใส่แว่นตาสีดำลงมาจากข้างบนเห็นน้องสาวบุญธรรมกำลังนั่งคนข้าวต้มใจลอย “ตักทานได้แล้ว ข้าวต้มเย็นหมดแล้วญ่า” น้ำเสียงต้นน้ำนุ่มนวล “พี่น้ำ จะไปไหนค่ะ” กอหญ้ามองเห็นกระเป๋าเดินทางใบโต ที่พยาบาลสาวถือมาด้วย “พี่ว่า จะไปพักร้อนที่ระยองสักพัก พี่โทรบอกคุณพ่อคุณแม่แล้ว ฝากบ้านด

กริชชัย กลับเข้ามาจากการประชุม สมาชิกผู้บริหารการโรงแรมแห่งเอเชีย ชายหนุ่มกดเปิดโทรศัพท์มือถือ แล้วหงุดหงิด เมื่อไม่ได้รับการติดต่อกลับมาใดๆ จากหญิงสาวที่ทำให้ หัวใจของตนเองว้าวุ่นตลอดสองสามวันที่สิงคโปร์ ก่อนจะสะดุด เมื่อมีไฟล์ด่วนจาก ผู้ช่วยคนสำคัญเป็นการแท็ครูปจากหนังสือพิมพ์กอสซิบออนไลน์ชื่อดัง