Semua Bab ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ: Bab 31 - Bab 40

120 ?ค่าตัวเลขที่ปรากฏต่อสายตานั้นทำให้จานีคต้องกะพริบตาซ้ำอีกครั้ง ใช่แล้วในคราแรกเธอคิดว่าตัวเอง..ตาฝาด ตาฝาดไปแน่ๆ แต่ทว่าสิ่งที่บอกกับเธอว่านี่คือเรื่องจริง ตัวเลขที่เธอเห็นมันไม่ใช่ในความฝันก่อนวันหวยออกแต่อย่างใด มันคือค่าเสน่ห์ที่จะต้องพิชิตใจเจ้าของร่างที่นั่งอยู่ข้างเธอจริงๆ“คุณกำลังตกอยู่ในสถานะถูกล่อลวง”“เควสพิเศษปรากฏ ทำความรู้จักตัวละครลึกลับเพื่อปูทางไปยังตอนจบแสนสุข แค่ทำให้ตัวละครลีออน วอลต์ สนใจในตัวคุณเท่านั้น”สำเร็จภารกิจ ได้รับค่าเสน่ห์เพิ่มจำนวน 5 หน่วยภารกิจล้มเหลว –ค่าเสน่ห์ 5 หน่วยหากถูกลบค่าเสน่ห์ ความสามารถในการพิชิตใจของไมเนอร์ ไบร์ดัวจะถูกยกเลิกเพราะคุณผู้เล่นมีค่าพลังไม่ถึง 45 ตามกำหนดกรุณาทำเควสพิเศษ อย่างระมัดระวังด้วยนะคะ“.......”นี่ฉันจะต้องคำเควสในสภาพที่ตัวเองถูกล่อลวงแบบนี้จริงดิ ร่างกายร้อนแทบมอดไหม้ สองแก้มแดงเห่อร้อนคล้ายจะมีควันพุ่งออกมา แค่รับมือท่านคาดินันแซลัสที่กำลังเอาแต่ใจก็เกินความสามารถแล้ว ยังจะต้องมาพบเจอกับการต้องทำให้..นักเวทลีออนสนใจอีกงั้นเรอะ!!แต่การยินยอมนั่งอยู่เฉยๆ เพื่อมองดูค่าเสน่ห์ของตัวเองลดลงมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ถ

จานีคยกมือขึ้นมานวดขมับเบาๆ อาการของเธอไม่ดีขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียว ถึงแม้ว่าท่านมาไคจะพาเธอมาพักที่ห้องแล้วก็ตาม ตรงกันข้ามมันกลับ..แย่ลง เพียงเพราะท่านนักเวทลีออนเดินทางมาที่นี่กับเราด้วยในยามนี้ร่างกายร้อนผ่าวราวกับกำลังยืนอยู่บนกองไฟที่ลุกโชน ดวงตาของเธอแทบจะปรือตาขึ้นมาไม่ขึ้นด้วยซ้ำ มือทั้งสองข้างกำแน่นเพื่อระงับความต้องการที่กำลังแผดเผาในใจ เล็บจิกเข้าไปในเนื้อแต่น่าแปลกที่ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย เธอหนีบขาเข้าหากันตามสัญชาตญาณ..สติที่เลือนลางทำท่าทางจะจางหายไปในทุกวินาที“เป็นอาการป่วยที่น่าเป็นห่วงมากเลยนะครับ หากไม่รักษาอย่างเร่งด่วนข้าเกรงว่าท่านนักบุญหญิงคนจะหมดสติไปอย่างแน่นอน.."มาไคหน้าดำคล้ำ เขาเองก็ไม่มีความกล้าที่จะไว้ใจท่านนักเวทผู้นี้เหมือนกัน เขามองไปที่ใบหน้าของท่านนักเวทสลับกับมองประตูเพื่อมองหาพี่ชาย เผื่อว่าไมเนอร์จะกลับมาที่นี่..อย่างน้อยในตอนนี้เขาต้องการใครสักคนที่ช่วยเฝ้าท่านจานีคเอาไว้ ส่วนเขาออกไปข้างนอกเพื่อตามหมอมารักษาหรือไม่ก็..พาท่านจานีคออกไปด้วยกันเพื่อหลบหนีออกจากสายตาของท่านคาดินันแซลัสลีออนคลี่ยิ้มบางที่แสนอ่อนโยนให้กับความลังเลของอ

ฟลอยด์ยกแก้วสุราขึ้นมาดื่ม เขาเอียงตัวเพื่อพิงขอบหน้าต่างในคฤหาสน์ดาโกแบทด้วยท่าทีเกียจคร้าน ก่อนจะเหม่อมองออกไปด้านนอกหน้าต่างด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา อากาศในยามค่ำคืนเย็นลงเล็กน้อย แต่สุรารสร้อนที่พึ่งจะดื่มเข้าไปให้ความรู้สึกอุ่นขึ้นมาในทันที“มีปัญหากันจริงๆ ด้วยสินะ..”ท่าทีที่คาดินันอัมโบรเซอร์แสดงออกมานั้นมันบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าระหว่างคาดินันผู้สูงส่ง และนักบุญหญิงผู้งดงาม ทั้งสองคนคงจะมีเรื่องอะไรที่ทุกคนคาดไม่ถึงอย่างแน่นอนท่าทีสนอกสนใจและหวงแหนเช่นนั้น ดูท่าว่าท่านคาดินันคงจะยังไม่เคยนอนกับนักบุญหญิงจานีคอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นคนที่ไม่แสดงสีหน้าอะไรอย่างอื่น นอกจากรอยยิ้มจอมปลอมอย่างคาดินันอัมโบรเซอร์ ไม่มีทางทำให้ภาพลักษณ์สูงส่งของตนเองจะต้องมาเสียหายเพียงเพราะสตรีผู้เดียวหรอก อีกทั้ง..สิ่งที่ติดค้างในใจของเขานี้มันคืออะไรกันใบหน้าแสนงดงาม รอยยิ้มแสนหวาน หรือแม้กระทั่งกลิ่นกายที่หอมหวานของเธอ..ตราตรึงใจในทุกลมหายใจจริงๆนี่คืออาการหลงใหลไม่ผิดแน่ และบางอย่างในร่างกายของเขาก็แข็งตึงขั้นมาเพียงแค่คิดถึงใบหน้านั้นของนักบุญหญิงจานีคเธอเก่งกาจในเรื่องการปฏิเสธ เก่งกาจใ

จะเรียกว่านี่คือการเริ่มต้นที่ดีได้ไหมนะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม จานีคถึงคิดว่าท่านลีออนนั้นดูเหมือนจะคุยง่ายมากกว่าท่านคาดินันแซลัสเยอะเลยถึงแม้ว่าค่าเสน่ห์ที่ต้องพิชิตใจของเขานั้นจะมากกว่าท่านคาดินันก็ตามทีบรรยากาศมันแตกต่างกัน จานีคไม่ได้รับรู้ถึงความกดดันจากแววตาคู่นั้นของเขาเลย..คนที่ดูเหมือนจะแตกสลายได้ในทุกช่วงเวลาเช่นนี่ลงมือสังหารผู้คนได้อย่างไรกันนะ จานีคอยากจะรู้เรื่องของท่าน ลีออน มากกว่านี้แต่ทว่า..บางทีมันอาจจะยังไม่ถึงเวลาของเราก็เป็นได้ฉะนั้นแล้วในยามนี้สิ่งที่เธอควรจดจ่อกับมันคือการตามหาความสุขในร่างกายของเขา..ใบหน้าที่แดงระเรื่อของเขาคงตราตรึงใจเธอไม่น้อยเลย“อยากได้อะไรอีกไหม ข้าหมายถึงในคำ..สัญญา”เขาถามด้วยใบหน้าที่แทบทนรอเธอไม่ไหวอยู่แล้ว มือทั้งสองของลีออนถอดกระดุมเสื้อของตัวเองออก ราวกับเขากำลังทำท่าจะบอกกล่าวให้เธอเริ่มการกระทำที่มากกว่า การใช้มือและปากต่อไปได้แล้วเขายินยอมถวายให้หมดทุกสิ่งอย่างขอเพียงแค่ให้เธอได้ทำเรื่องที่เธอโอ้อวดเอาไว้ ลีออนพยายามขบเม้มริมฝีปากเพื่อไม่ให้คำว่าได้โปรดหลุดรอดจากริมฝีปากของเขาออกไป..เขาไม่อยากตกอยู่ในสภาพที่น่าเวทนาแบบนั้น

ลมหายใจของลีออนร้อนผ่าว ดวงตาคู่นั้นจ้องมองไปยังริมฝีปากของเธอที่กำลังเผยอออกจากกันเล็กน้อย เรือนผมสีเงินกำลังดูยุ่งเหยิงแตกต่างจากภาพลักษณ์ที่เราพึ่งพบเจอกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้“อา..ยะ..อย่าทำแรงนักสิคะ..อื้อ!”ริมฝีปากของเขาทั้งเย้ายวนและร้ายกาจในช่วงเวลาเดียวกัน สัมผัสอ่อนนุ่มจากริมฝีปากส่งผลให้จานีครู้สึกมัวเมา เธอทำได้เพียงขยับเรียวนิ้วเพื่อลูบไล้แก้มของอีกฝ่าย ก่อนจะหลับตาลงแล้วปล่อยให้แรงปรารถนาพัดพาไปคราแรก..เธอคือคนเริ่มต้น จานีคจำได้ว่ามันเป็นเช่นนั้น เธอเริ่มต้นและผู้ที่คุมเกมรักในครั้งนี้คือเธอ เธอนั่งอยู่บนร่างกายของเขาแล้วขยับเอวไปตามใจที่เธอต้องการแต่ในยามนี้ จานีคไม่แน่ใจว่าตัวเองลงมานอนอยู่ใต้ร่างของเขาได้อย่างไรกันทุกครั้งที่เขากระทั้นกายเข้ามามันจุกและรู้สึกหน่วงไปหมด แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังคงยกสะโพกขึ้นมาเล็กน้อยเพื่อให้เราสัมผัสถึงกันและกันในจุดที่ลึกที่สุดริมฝีปากเปียกชื้นของเขาแนบลงกับลำคอเพรียวระหงดึงเอาเสียงครางเครือจากลำคอออกมาทีละน้อย“อ๊า! นี่ไม่คืดจะฟังกัน..เลยเหรอคะ อื้อ!!”เสียงเว้าวอนของเธอมันสั่นเครือและแผ่วเบามาเหลือเกิน แต่สิ่งที่ทำให้สม