2.6 ผู้เดียว NC

ความเปียกชื้นผุดซึมออกมาเรื่อยๆ ขณะที่ส่วนปลายถูกขยี้อย่างไม่ปรานี

“อะ..อึ่ก!!”

เมื่อฝ่ามือขยับรูดขึ้นมา ของเหลวใสก็ค่อยๆ ไหลทะลึกออกมาจากปลายยอดสีลูกพีช มือเล็กค่อยๆ ฟอนเฟ้นตั้งแต่โคนจรดปลายราวกับตั้งใจจะรัดเคล้นทุกหยดหยาดให้ออกมาจากแท่งที่ทั้งแข็งและร้อน

ลำคอของลีออนเริ่มสั่นเมื่อถูกกระตุกส่วนปลายแรงๆ ร่างกายสะท้านวาบด้วยแรงกระตุ้นอันหนักหน่วงคล้ายมีกระแสไฟฟ้าไหลวนทั่วร่าง นี่คือครั้งแรกของเขากับความรู้สึกที่ถูกปลดปล่อยออกมา เป็นครั้งแรกที่หากไม่กล่าวคำว่าดีเลิศออกมา ลีออนก็มิอาจสรรหาคำไหนมาบอกกล่าวอีกแล้วในชีวิตนี้

ความปรารถนาที่โผนทะยานในวินาทีต่อมาก็แตกซ่านถูกระบายออกจนหมด ละอองแห่งความสุขยังคงแผ่กระจายรายล้อมรอบตัวเขา และใบหน้าสวยๆ นั้นก็กำลังเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขาก่อนที่เธอจะส่งยิ้มแสนอ่อนโยนให้เขาแทน

“กับอาหารบางอย่าง ชอบมากแค่ไหนแต่ทานเข้าไปทุกมื้อย่อมสร้างความรู้สึกเบื่อหน่ายให้อย่างไร การที่ข้าจะรั้งอยู่ข้างกายของท่านก็ย่อมสร้างความรู้สึกเบื่อหน่ายให้เท่านั้น..ท่านเจ้าของหอคอยคะ ในยามนี้เราทั้งคู่ต่างมีความลับต่อกันแล้วนะคะ ข้าจะกุมความลับของท่านเอาไว้ ส่วนท่านก็ได้กุมความ