Semua Bab one secret ดีลแลกรัก: Bab 11 - Bab 20

เมื่อประตูอ้ากว้าง สิ่งแรกที่รู้สึกคือแอร์เย็นฉ่ำจากภายในห้องทำงานปะทะเข้ากับใบหน้าจนร่างเล็กขนลุกซู่สาววัยกลางคนนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน เต็มไปด้วยกองเอกสาร และควันบุหรี่ลอยคละคลุ้งในห้องจนเธอแสบจมูก แต่ก็ไม่กล้าแสดงออกมากนัก ผู้จัดการร้านแต่งกายด้วยเสื้อผ้าตามแฟชั่นสมัยนิยม รัดรูป อวดสัดส่วนเซ็กซี่ไม่แพ้พนักงานสาววัยรุ่นในร้าน คาดว่าคงมีอายุเกือบสี่สิบปีแล้ว แต่ก็ไม่ได้ดูแก่แต่อย่างใดตามประสาคนดูแลสุขภาพ เธอหรี่ตามองพินิจพิจารณาคนมาใหม่นิ่งๆ"เด็กใหม่เหรอ?""สะ...สวัสดีค่ะ ทิชาค่ะ ที่โทรมาเมื่อวาน" หญิงสาวยกมือไหว้ท่าทางเก้ๆ กังๆ ไม่ค่อยเป็นธรรมชาตินัก"อ๋อ ที่จะมาสมัครเป็นเด็กเสิร์ฟสินะ"ออยลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงาน ยกมือที่คีบบุหรี่ขึ้นสูบควันพิษเข้าเต็มปอด ก่อนจะพ่นออกมา ขณะเดินเข้ามาสำรวจรูปร่างพนักงานใหม่ให้ชัดขึ้น"หมุนตัวซิ""คะ?""ฉันบอกให้หมุนตัว!" เธอเอ่ยเสียงดังขึ้นเมื่อทิชายังเอาแต่ทำหน้างง"ค่ะๆ"แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมแค่สมัครเป็นพนักงานเสิร์ฟธรรมดาต้องมาเช็กรูปร่างเธอถึงขนาดนี้ แต่พออีกฝ่ายเป็นผู้หญิงด้วยกันทิชาก็ไม่ได้ถามให้มากเรื่อง ยอมหมุนตัวแต่โดยดี ก่อนจะกลับมายืนนิ่งกุ

เจ๊ออยเคาะประตูตามมารยาทเบาๆ รู้ดีว่าคนด้านในไม่มีทางได้ยินแน่นอน เพียงแค่มือเอื้อมไปบิดลูกบิด เสียงเพลงบีตหนักๆ จากภายในก็ดังกระหึ่มออกมา ทำร่างเล็กที่ยืนด้านหลังผงะไปเล็กน้อยผู้จัดการสาวฉีกยิ้มกว้าง คว้าต้นแขนของทิชาตามหลังเข้ามาด้วย การปรากฏตัวของสามสาวเรียกสายตาทุกคนภายในห้องให้หันมามองทันทีทิชายืนตัวแข็งทื่อหัวใจกระหน่ำเต้นรัวแรงจนแทบหลุดออกมานอกอก เมื่อเห็นสภาพด้านในเต็มสองตาหญิงสาวหลายคนแทบจะอยู่ในชุดวันเกิด บางคนมีเพียงแผ่นซิลิโคนแปะจุก นั่งคร่อมตักชายหนุ่มเมามายในสภาพโคตรจะล่อแหลม หลายคู่กอดก่ายนัวเนียกัน นี่เกินกว่าภาพจินตนาการในหัวเธอไปไกลลิบลับสาวมากประสบการณ์มองภาพตรงหน้าด้วยความเคยชิน ราวกับไม่เห็นสิ่งผิดปกติ แนะนำตัวสาวข้างกายทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มหวาน"ขอรบกวนเวลาสนุกกันสักครู่นะคะหนุ่มๆ อันนี้น้องฝนและน้องทิชาค่ะ สาวสวยที่จะมาดูแลทุกคนในค่ำคืนนี้""ซี้ดดดด น่ารักใช่เล่น""อึ๋มฉิบ กูจองน้องฝน"ฝนช้อนสายตามองคนแซวอย่างมีจริตจะก้านทันที ยกยิ้มหว่านเสน่ห์กลับยั่วเย้าผิดกับทิชาที่ตื่นตะลึง เหงื่อตก ปั้นหน้าไม่ถูก"น้องทิชายังใหม่ ปกติไม่ได้รับงานแบบนี้ พอดีมีเหตุสุดวิสัย

ชายหนุ่มถอดเสื้อสูทตนเองออก นำมาคลุมท่อนขาที่โผล่พ้นกระโปรงตัวสั้น สาวน้อยนั่งตัวแข็งแตกตื่นขึ้นมาเล็กน้อย จนต้องเอี้ยวตัวกลับไปถามเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเทา"คะ...คุณจะทำอะไร""แค่อยากให้คุณคุ้นชินกับผมก่อน ก็แค่นั้น...ไม่ต้องกังวล ถ้ารู้สึกไม่โอเคก็บอก""ฉันไม่เข้าใจ...อึก...อ๊ะ"แจ่มชัดกว่าคำพูด เมื่อปลายนิ้วร้อนล้วงเข้าไปใต้เสื้อสูทตัวใหญ่เป็นคำตอบ พร้อมลูบไล้ขึ้นลงเบาๆ ไปตามเนินสาว ทิชาถึงกับตัวสั่นเกร็ง พยายามหุบเรียวขาและคว้าข้อมือหนาเอาไว้ ให้เขาหยุดการกระทำลามกหยาบโลนแต่เพียงเท่านี้ แต่ลมหายใจร้อนที่จ่อรดใบหูเธอสูบเรี่ยวแรงออกไปจนเกลี้ยง"อึก...อย่า...ในนี้มีคนอยู่นะ""ปล่อยตัวสบายๆ ไม่มีใครสนใจเราหรอก ไม่ต้องเกร็ง"แม้จะได้รับปลอบโยนเช่นนั้น แต่ก็ไม่ช่วยให้ทิชาเบาใจได้เลย หญิงสาวนั่งห่อไหล่กำข้อมือหนาไว้แน่น ขณะปลายนิ้วก็ยังทักทายสร้างความสนิทสนมกับความสาวแสนบอบบางของเธอแผ่วเบาก้านนิ้วกรีดขึ้นลงตามรอยแยกช้าๆ รอจนกว่าร่างเล็กบนตักจะเริ่มผ่อนคลาย เขาบรรจงจูบซับไปตามซอกคอขาวกลิ่นหอมหวานราวกับขนมความวาบหวามวิ่งพล่านจนทั่วร่าง ทิชาขนลุกเกรียวเอนหลังพิงแผงอกกำยำเอาไว้อย่างหมดเรี่ยวแ

ไทเปดึงตัวหญิงสาวออกมาจากห้องวีไอพีที่พวกเพื่อนเขาจองเอาไว้ ก่อนจะสั่งให้เธอไปเก็บข้าวของให้เรียบร้อย โชคดีที่มันใกล้ถึงเวลาเลิกงานของทิชาแล้ว ทำให้ไม่ได้มีใครสงสัยเธอรีบหยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนยังห้องน้ำของพนักงาน โดยไม่ลืมทำความสะอาดล้างส่วนลับที่เปียกชุ่มอย่างน่าละอาย หากมีแพนตี้ตัวใหม่เธอก็อยากเปลี่ยนเหมือนกัน แต่ในเมื่อไม่มีทิชาจึงต้องยอมทนใส่ชั้นในเปียกๆ ตัวเดิมไปก่อนร่างเล็กกลับมาอยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนขายาวดูกระฉับกระเฉง เส้นผมยาวถูกมัดรวบเอาไว้เป็นหางม้าด้านหลัง เธอเดินก้มหน้าผ่านพนักงานในร้านหลายคนที่เดินเข้าออกบริเวณส่วนด้านหลังเพื่อมาสแกนนิ้วออกงาน หลังจากนั้นก็แวะเข้าไปแจ้งเจ๊ออย เธอมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นหญิงสาวลงมาเร็วกว่าคนอื่น แต่ก็พอเข้าใจได้ว่าในห้องเกิดอะไรขึ้นบ้าง จึงไม่ได้ซักถามอะไรเธอมากนัก แล้วมอบเงินค่าแรงประจำวันตามที่ตกลงกันไว้ให้หญิงสาวไปทิชาเป่าปากโล่งอกที่ไม่ถูกผู้จัดการสาวถามอะไร เพราะหากหล่อนรู้ว่าเธอตกลงดีลตรงกับลูกค้าเห็นทีนอกจากจะไม่ได้รับค่าแรง ยังจะถูกด่าซ้ำแล้วเฉดหัวออกจากร้านอีกมือน้อยกระชับกระเป๋าสะพายใบเล็ก เดินเลี่ยงออกไปทางประตู

สองวันต่อมาหญิงสาวอยู่ในชุดเสื้อโปโลกางเกงยีนดูทะมัดทะแมง เธอยืนหลบแดดอยู่ใต้เงาจากตู้คอนเทนเนอร์ที่วางเรียงซ้อนกันสูงขึ้นไปแทบจะมองไม่เห็นส่วนยอดสุด ซึ่งรอบข้างก็มีทีมงานสแตนด์บายอยู่หลายคน โดยส่วนใหญ่แล้วจะเป็นทีมตากล้องและคนเบื้องหลังตอนนี้ทีมงานทุกคนออกมาทำงานนอกสถานที่ ซึ่งก็คือท่าเรือที่อยู่ภายใต้การดูแลของบริษัท JRV LOGISTICS"แดดกำลังโอเคเลย เดี๋ยวเราน่าจะเริ่มจากเก็บภาพมุมสูงให้ทั่วบริเวณท่าเรือก่อน...ไอ้เจไปเตรียมเช็กโดรนให้เรียบร้อย" ชาติซึ่งเป็นตากล้องหลักสำหรับงานในครั้งนี้หันไปลูกน้องคนหนึ่ง และเริ่มแจกแจงหน้าที่ของแต่ละคนให้แยกกันไปเก็บภาพในมุมต่างๆ ให้ทั่ว เพื่อนำมาใช้ตัดต่อวิดีโอสำหรับโฆษณาทีมงานทั้งชายหญิงเกือบยี่สิบชีวิต แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง ส่วนทิชาก็มีหน้าที่ยืนตรวจเช็กความเรียบร้อยอื่นๆ อยู่ไม่ไกลจากหัวหน้าช่างภาพ เพื่อให้แน่ใจว่างานจะครบถ้วนถูกต้องตามที่ลูกค้าต้องการทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น แม้หญิงสาวจะต้องวิ่งวุ่นประสานงานกับทีมต่างๆ จนเหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นตามไรผม ยิ่งพระอาทิตย์เคลื่อนตัวขึ้นสูง การทำงานก็ดูลำบากขึ้นเนื่องจากความร้อนของแสงแดดประเ