Semua Bab one secret ดีลแลกรัก: Bab 21 - Bab 30

"อ๊ะ...เจ็บค่ะ!""อย่าเกร็ง""อื้ออออ ไม่ได้จะเกร็ง อ๊ายยย...คุณไทเป"เธอเบ้หน้าเมื่อปลายหยักกดชำแรกแทรกเข้ามาช้าๆ ช่วงล่างคับแคบปริอ้าขยายโอบรัดเขาไว้แน่น อาการเจ็บแปลบผสานวูบไหวผสมปนเปกันจนยุ่ง แต่เขาก็ยังคงผลักดันส่วนที่เหลือเขามาอย่างไม่หยุดยั้ง ขยับเอวสอบเคลื่อนเข้าเคลื่อนออกเบาๆ อย่างระมัดระวัง แต่ความเจ็บปวดมันก็ยังไม่จางหายไปง่ายๆ"ซี้ดดดด...ทิชาอย่ารัดผมแน่นขนาดนี้ มันขยับไม่ได้""เอาออกไปก่อนได้ไหม...อื้ออออ...คุณไทเป ทิชาอึดอัด""เข้าไปครึ่งลำแล้ว ทนอีกนิด"ไทเปกัดกรามตอบกลับ แรงบีบรัดทำให้เขาเสียวซ่านทรมานไม่ต่างกัน ก่อนจะก้มหน้าตวัดเลียฟอนเฟ้นเต้านมทั้งสองข้างให้เธอเลิกจดจ่ออยู่กับความตึงคับเบื้องล่าง"อื้ออออ~"ร่างกายเธอสั่นระริก ความร้อนรุ่มมันแผ่ซ่านไปทุกอณูผิว ยิ่งเมื่อปลายจมูกโด่งรั้งตรงเข้าซุกไซ้ซอกคอขาว พร้อมขบเม้มเบาๆ สติสัมปชัญญะที่เหลือเพียงน้อยนิดก็ใกล้จะแตกสลายเสียงหอบกระเส่าชวนใจเต้น ขณะขยับบั้นเอวหนักๆ ผลักดันส่วนที่เหลือให้จ้วงทะยานล้วงลึกเข้ามายังช่องคับแคบทีละนิดเอวสอบกระทุ้งเข้าออกตื้นๆ ให้น้ำหวานช่วยเบิกทาง ขณะด้านบนก็ไม่หยุดปลุกกระตุ้นอารมณ์ให้หญิงส

วันเสาร์แม้จะเป็นวันหยุด แต่ทิชาก็ไม่ได้นอนหลับพักผ่อนตื่นสายแต่อย่างใด เธอลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวในเวลาเดิมเหมือนวันปกติ แล้วเร่งแปลบทความให้ได้มากที่สุดโทรศัพท์เธอยังเงียบกริบเหมือนหลายวันที่ผ่านมา แม้จะใช้ข้ออ้างเรื่องงานทักไปหาไทเป แจ้งว่าจะมีขอเข้าไปเก็บภาพที่ท่าเรือเพิ่มอีกเล็กน้อยและอัปเดตแผนงานให้เขาฟังอีกครั้ง อุตส่าห์พิมพ์เสียยืดยาวแต่อีกฝ่ายกลับตอบมาเพียง 'ครับ' คำเดียว ทำเธอนอยด์ไปหลายวันสุดท้ายก็เลิกให้ความสนใจมือถือแล้วกลับมาตั้งใจหาเงินดีกว่าร่างเล็กชินกับการนั่งขัดสมาธิบนพื้นพรมแล้ววางโน้ตบุ๊กไว้บนโต๊ะกาแฟทรงเตี้ยมากกว่าหอบไปนั่งดีๆ บนโต๊ะกินข้าวหลังจากแปลงานไปได้เกือบครึ่งก็พักเบรกชั่วครู่ กางสมุดเพื่อจำนวนค่าใช้จ่ายประจำวัน"ตอนนี้มีเงินเหลือประมาณสองหมื่นบาท เดี๋ยวอาทิตย์หน้าจะได้ค่าแปลงานอีกสามพันบาท อืมมมม เอาโว้ย เดือนนี้มีเงินเก็บเพียบเลย"เธอเขียนสรุปค่ากินอยู่ในแต่ละวัน ก็รู้สึกพึงพอใจกับตัวเลขมาก เพราะทำงานมาหลายปี เงินเก็บเธอยังมีเพียงไม่กี่หมื่นตามประสาพนักงานกินเงินเดือนหาเช้ากินค่ำ ตอนนี้พอตัดเรื่องค่าเช่าห้องออกไป ก็สบายไปได้มาก หากพ้นเดือนนี้ไปแล้ว

ชายหนุ่มกดท่อนเอ็นหนาแช่เอาไว้จนมิดด้าม แล้วบดควงคว้านมันทั่วโพรงอ่อนนุ่มให้ทุกพื้นผิวได้สัมผัสเสียดครูดกันไปมา ร่างเล็กหลับตาเชิดหน้าครวญครางยาวด้วยความเสียวซ่าน ขณะถูกฝ่ามือใหญ่คว้าก้อนเนื้อนุ่มนิ่มไปบีบขยำเล่นจนมันมือไทเปจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของร่างข้างใต้ออกจนเกลี้ยง แยกสาบเสื้อออกให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือ พร้อมส่งมือไปฟอนเฟ้นเคล้นคลึงหนักหน่วงเอวสอบขยับเคลื่อนเข้าออกช้าๆ ถอนแท่งเอ็นออกมาจนเกือบจะหลุด ก่อนจะสะบัดแรงๆ ตอกมันจนมิดด้ามหนักหน่วง ทำวนซ้ำไปซ้ำมา ให้คอหยักเสียดครูดปากทางเข้าจนทิชาหวีดร้องเสียงหลงดิ้นพล่าน และเปลี่ยนมากระแทกจังหวะหนักหน่วงรุนแรงตามเพลิงราคะที่ลุกโชนมือข้างหนึ่งหยอกล้อกับเต้าอวบอิ่ม อีกข้างก็จัดการปลดกระดุมเสื้อตัวเองออก เขาโน้มกายลงต่ำส่งลิ้นร้อนเลียวนรอบปานสีหวานตั้งแต่ส่วนฐานถึงปลายยอด และกลืนกินมันเข้ามาในโพรงปากร้อน ตวัดรัวลิ้นเร็วจี๋ ส่งผลให้หญิงสาวส่ายหน้าวืดครางลั่นด้วยความเสียวกระสันริมฝีปากดูดเม้มเม็ดเชอร์รีอย่างเอร็ดอร่อย ใช้ฟันคมขบมันแรงๆ แล้วดึงยืดด้วยความมันเขี้ยวจนแทบจะหลุดติดปากเข้ามาจุกสีหวานแข็งเป็นไตสู้ลิ้น ยิ่งทำใ

เช้าวันต่อมาร่างเล็กบิดกายขับไล่ความเมื่อยล้าก่อนจะรู้สึกอึดอัดบริเวณช่วงเอว เมื่อปรือตาขึ้นดูก็เห็นท่อนแขนกำยำอัดแน่นด้วยมัดกล้ามกอดรัดกายเธอเอาไว้ และพอมองตามไปก็พบใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มกำลังหลับสนิทอยู่เบื้องหลังทิชาอมยิ้มเล็กน้อยด้วยความเขินอาย แอบรู้สึกดีที่ครั้งนี้ไม่ได้ตื่นมาเพียงลำพังหญิงสาวพยายามยกท่อนแขนหนักๆ ออกจากร่างอย่างระมัดระวัง เธอกลับถูกร่างสูงรวบเอาไว้แน่นแทน"อื้ออออ~ คุณไทเป ปล่อยทิชาก่อนค่ะ""จะลุกไปไหน" เขาหลับตาถามกลับเสียงอู้อี้ เมื่อคืนเป็นการนอนที่หลับได้สบายจนชายหนุ่มไม่อยากลุกออกจากเตียงเลยด้วยซ้ำ"ห้องน้ำค่ะ...ปล่อยก่อน""รีบมา"เขาสั่งเสียงเรียบแล้วจึงยอมปล่อยร่างเย้ายวนเป็นอิสระชั่วคราว ทำให้ทิชารีบคว้านหาเสื้อผ้าที่ถูกชายหนุ่มโยนลงไปกองบนพื้นตั้งแต่เมื่อคืนขึ้นมาสวมใส่ดวงตาคู่สวยของชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงเปิดขึ้นช้าๆ มองหุ่นยั่วๆ ของหญิงสาวก้มหน้าก้มตาแต่งตัวด้วยสายตาล้ำลึก มันเขี้ยวจนอยากฉุดเธอลงมารังแกอีกสักยก แต่อีกใจก็สงสาร เพราะเมื่อวานทั้งคู่มีอะไรกันหลายรอบมาก จนเขากลัวว่าร่างเล็กจะช้ำไปก่อนหมดสัญญาทิชาลุกไปล้างหน้าทำธุระส่วนตัว ตอนที่

หลายวันผ่านไปอย่างที่เขาว่ากันว่าช่วงเวลาแห่งความสุขมักอยู่กับเราไม่นาน ทิชาเองก็เช่นกัน เวลาที่ใช้ร่วมกับไทเปตลอดสามวันมันผ่านไปเร็วเหลือเกิน สุดท้ายเธอก็ต้องกลับสู่โลกแห่งความจริง ใช้ชีวิตเหมือนเช่นที่ผ่านมาโดยไร้วี่แววของชายหนุ่มสุดร้อนแรงหลังจากไทเปต้องกลับไปทำงาน เขาก็หายเงียบไปเลย ทำหญิงสาวได้แต่เฝ้ารอคอยการติดต่ออย่างมีหวังในช่วงแรก แต่เมื่อผ่านไปเกือบห้าวัน จนกระทั่งวันเสาร์เวียนมาอีกครั้ง อีกฝ่ายก็ยังเงียบกริบ แต่จะให้เธอเป็นฝ่ายทักไปหาก่อนก็ไม่กล้า ไม่ใช่เขินอายอะไรหรอก เพียงแค่รู้สึกว่าสถานะเธอตอนนี้เป็นเพียงคู่นอนเท่านั้น ไม่ควรไปอยากรู้อยากเห็นชีวิตส่วนตัวให้เขาต้องรำคาญโชคดีที่วันนี้เธอไม่ต้องนั่งแกร่วอยู่ที่คอนโดตามลำพัง เพราะเมื่อวานกิ๊ฟได้โทรมานัดเธอออกไปเดินเล่นกินข้าวด้วยกัน หลังจากสองสาวไม่ได้เจอหน้ากันมานานกิ๊ฟเลือกห้างแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากอะพาร์ตเมนต์เก่าของทิชา โดยไม่รู้ว่าเธอย้ายออกมาสักพักแล้ว ซึ่งทิชาก็ยังไม่ได้บอกเรื่องนี้แก่เพื่อนสนิท"กินอะไรดีแก" กิ๊ฟถามขึ้นขณะมองซ้ายมองขวาเลือกร้าน"ฉัน...""อ๊ะ! ห้ามนะ มาห้างทั้งทีจะไปกินฟูดคอร์ตอีกไม่ได้" เพื่อ