All Chapters of one secret ดีลแลกรัก: Chapter 31 - Chapter 40

สองวันต่อมาชายหนุ่มเจ้าของห้องยืนบริเวณระเบียงชานขนาดไม่ใหญ่นัก อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวคู่กับกางเกงผ้า มือข้างหนึ่งคีบบุหรี่ ส่วนอีกข้างยกมือถือแนบหูสีหน้าเคร่งขรึมจริงจังเมื่อกำลังพูดคุยเรื่องงานกับปลายสาย(แผลโดนยิงเป็นไงบ้าง) ตะวันเพื่อนร่วมงานถามขึ้นหลังจากอัปเดตข่าวสารระหว่างที่ไทเปหยุดพักให้ฟังจบ"แค่ถากๆ ไม่ตายหรอก"(แล้วทำไมไม่นอนพักรักษาตัวที่ตึกวะ...ที่นี่มีห้องพยาบาลจะได้มีคนช่วยดู"ปลายสายถามด้วยความไม่เข้าใจ เพราะโอนิกซ์เจ้านายของพวกเขาซื้อคอนโดทั้งหมด แล้วทำการรีโนเวตทั้งตึกเอาไว้ให้ลูกน้องได้พักอาศัย มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ทั้งส่วนกลาง ห้องอาหาร ห้องออกกำลังกาย ห้องซ้อมยิงปืน สวนหย่อม และยังมีห้องพยาบาลเอาไว้ดูแลลูกน้องที่ได้รับอุบัติเหตุเล็กๆ น้อยๆ จากการทำงาน แถมห้องพักก็มีความเป็นส่วนตัว ยิ่งไทเปเป็นระดับหัวหน้า ห้องพักเขาแทบไม่ต่างจากโรงแรมหรูเท่าไรจึงแปลกใจเพราะตั้งใจแวะเข้าไปหาชายหนุ่มเพื่อปรึกษาเรื่องงาน กลับพบว่าอีกฝ่ายไม่ได้นอนพักรักษาตัวอยู่ในห้องอย่างที่เข้าใจ แต่เลือกจะกลับคอนโดส่วนตัวแทน"อยู่นี่ก็ส่วนตัวดี" ร่างสูงตอบกลับปัดๆ ไม่อยากให้ใครรู้เหตุผลที

คำเตือน เนื้อหาในตอนนี้มีการใช้ความรุนแรง บังคับให้ร่วมเพศโดยไม่สมยอม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน หากไม่ชอบสามารถข้ามไปบทถัดไปได้เลยค่ะอีกด้าน"พิธีกรเพื่อนคุณอันดามันเหรอ น่ารักดีเหมือนกันนะเนี่ย" ภูผาหันไปกระซิบถามรันเวย์ ดวงตาวาววับเป็นประกายด้วยความสนใจออกลายหนุ่มเจ้าชู้"อืม กูก็เคยเห็นแวบๆ เวลานายไปหาคุณอันดามันนะ แต่วันนี้สวยออร่าจับเชียว"เหล่าบอดีการ์ดคนสนิทของมาเฟียยืนจับกลุ่มคุยกันอยู่ที่มุมห้อง หากเป็นทุกครั้งลีโอคงมายืนสุมหัวอยู่ด้วย แต่เนื่องจากภรรยาคนสวยอย่างคลีโอเพิ่งคลอดลูก ทำให้เขาจำเป็นต้องนั่งดูแลภรรยาและลูกชายอยู่ที่โต๊ะอีกฟากห้องจัดงาน แต่ก็มีแวะเวียนเข้ามาทักทายเช่นเดิมแม้จะเลื่อนสถานะเป็นน้องเขยของไคโรแล้วก็ตามบทสนทนาของทั้งคู่ทำให้ชายหนุ่มอีกคนหายใจฟึดฟัดรำคาญใจ เมื่อมีผู้ชายให้ความสนใจเด็กของเขา แต่ก็ยังข่มแรงโทสะยืนนิ่งเงียบเอาไว้"กูว่ากูคุ้นๆ หน้าอยู่นะ แต่จำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน" ลูกน้องคนสนิทของลีออนเกาคางขมวดคิ้ว จับจ้องไปยังใบหน้าหวานพริ้มของสาวบนเวทีพลางพินิจพิจารณา แต่ทำอย่างไรก็นึกไม่ออก"ฝันน่ะสิ กูที่ตามคุณวิคเตอร์บ่อยๆ ยังแทบไม่ค่อยเห็น"รันเวย์ย

ก๊อก ก๊อก ก๊อกเจ้าของห้องเปิดประตูด้วยสีหน้างุนงง เนื่องจากเห็นเพื่อนที่เพิ่งแยกกันเมื่อครู่เดินสวนเข้ามาทันทีที่ประตูเปิดกว้าง"อะไรของมึง มาห้องกูทำไม" ภูผาขมวดคิ้วถามรันเวย์ด้วยความไม่เข้าใจ ซึ่งอีกฝ่ายก็พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ"ขอนอนด้วยแล้วกันคืนนี้""เอ้า! ทำไมไม่นอนห้องตัวเองวะ แค่กูกับไอ้เจสันก็เบียดจะแย่แล้ว""เพื่อนมึงอะสิ! สัส ไล่กูออกมา" รันเวย์สบถออกมาด้วยความขุ่นเคือง ส่ายหัวระอาเหนื่อยหน่ายใจกับพฤติกรรมบ้าดีเดือดของมัน"ยังไงไหนเล่าดิ"ภูผามีท่าทีสนใจทันที ทำให้ทั้งคู่ย้ายมานั่งที่ระเบียงด้านนอกพร้อมเบียร์ในมือคนละกระป๋อง พลางจุดบุหรี่ขึ้นสูบพ่นควันสีขาวลอยคลุ้งในอากาศ"ก็ที่เห็นว่ามันลากคุณทิชาออกจากงานอะ นู่น! กินกันอยู่ห้องกู แม่งเลยไล่กูออกมา""เฮ้ย! เอาจริงดิ แม่งกล้าขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าคุณอันดามันรู้ขึ้นมาจะไม่มีปัญหาตามมาทีหลังเหรอวะ นั่นเพื่อนสนิทเขานี่"ภูผาเองก็มีสีหน้าไม่อยากจะเชื่อเช่นกัน นั่งเกาคางครุ่นคิด ว่าเรื่องนี้มันมีพิรุธยังไงชอบกล ทุกคนรู้จักไทเปดี หมอนั่นไม่ใช่พวกหน้ามืดฟันไม่เลือก ยิ่งอีกฝ่ายเป็นเพื่อนแฟนเจ้านายก็ไม่ควรไปยุ่งเท่าไรหากไม่จริงจัง"กูถึง

หนึ่งเดือนต่อมาเรียกได้ว่ากราฟชีวิตของทิชาพุ่งสูงสุดอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน โพรเจกต์ที่ทำโฆษณาให้บริษัทโอนิกซ์ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ทำให้เธอได้มีโอกาสดูแลลูกค้าเจ้าใหญ่อีกหลายบริษัท ส่วนเรื่องความรักเบ่งบานยิ่งกว่าฤดูใบไม้ผลิเสียอีกแม้ชายหนุ่มจะไม่สามารถกลับมาหาเธอที่คอนโดได้ทุกวัน แต่ทั้งสองก็โทรหา พิมพ์ข้อความคุยกันเสมอ และหากเขาได้วันหยุดพักเมื่อไหร่ ก็ไม่รอช้าที่จะแวะมาหาเธอทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลาคิดส่วนเรื่องการเงินก็เรียกว่าอู้ฟู่ที่สุดแล้ว ถึงแม้ว่าจะยกเลิกสัญญาคู่นอนไป แต่ไทเปก็ยังจ่ายเงินให้เธออยู่ทุกเดือน โดยใช้ข้ออ้างว่าเป็นค่าเลี้ยงดูเมียเด็ก ทำเธอทั้งเขินทั้งมันเขี้ยวจนหยิกกล้ามแน่นๆ นั่นไปหนึ่งทีตอนที่ทั้งคู่คุยกันเรื่องนี้"ทิชาขอตัวกลับก่อนนะคะ" เธอหันไปบอกลากานณ์รุ่นพี่ที่นั่งอยู่ข้างกายด้วยรอยยิ้มสดใสเหมือนเช่นเคย"อุ๊ย~ วันนี้รีบกลับคนแรกเลยนะน้องทิชา มีเดทหรือเปล่าจ๊ะ""อิอิ จะว่าแบบนั้นก็ได้ค่ะ" ใบหน้าหวานแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย พลางใช้ก้านนิ้วเขี่ยเส้นผมทัดใบหูแก้เก้อเขิน"ตายแล้ว! ไม่อัปเดตพี่เลยนะ! ไหนเล่าซิ ผู้หญิงคนไหนคว้าหัวใจน้องสาวคนเก่งของพี่ไปได้"กานณ์

หลายวันต่อมาล่วงเลยจนมาถึงวันศุกร์สิ้นเดือน ด้วยที่สองสาวเพื่อนซี้ไม่ได้เจอหน้ากันมาสักพักใหญ่แล้ว ทำให้กิ๊ฟโทรชวนทิชาออกมาเจอแสงสียามราตรีบ้างเพื่อปลดปล่อยความเครียดจากงานที่เผชิญมาตลอดทั้งสัปดาห์ ด้วยที่เธอเป็นคนง่ายๆ อยู่แล้ว จึงไม่ได้ปฏิเสธ แถมลูกแมวที่เพิ่งได้มาก็ปรับตัวเข้ากับห้องใหม่ได้เป็นอย่างดี ไม่มีงอแงหรือดูเหงาอะไร ทำให้ทิชาคลายกังวลและตอบรับคำชวนเพื่อนสาวช่วงเวลาตอนเช้าที่ทิชาต้องออกไปทำงาน ก็จะดูภาพจากแอปพลิเคชันที่ไทเปติดตั้งให้ในมือถือเพื่อสอดส่องพฤติกรรมของลูกสาวยามอยู่ตัวเดียว ฮันนี่ก็จะเดินไปเดินมา เล่นกับของเล่นบ้าง เมื่อเหนื่อยก็จะหามุมสงบนอน ทำให้เธอไม่ต้องกังวลมากหากจะทิ้งมันเอาไว้สักสามสี่ชั่วโมงตอนออกไปเจอเพื่อนร่างเล็กโทรรายงานกับแฟนหนุ่มตามปกติว่าจะออกไปผับพร้อมเพื่อนสาว ซึ่งครั้งนี้เขาแนะนำร้านมาให้ พร้อมเสนอตัวว่าจะช่วยจองโต๊ะให้ด้วย และถ้างานวันนี้เสร็จเร็วก็จะแวะมาหา ทำหญิงสาวรู้สึกกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษ เลือกเสื้อผ้าตัวสวยอยู่นาน กะใส่เอาใจแฟนหนุ่มเสียหน่อยแต่ถึงจะตั้งใจเช่นนั้น เธอก็สวมเดรสสายเดี่ยวสีคาราเมลสั้นเหนือเข่าขึ้นมาเล็กน้อย ไม่ได้หวือหวา