Semua Bab พิษมาเฟีย: Bab 31 - Bab 40

"ไม่! เค้าไม่เป็นอะไรทั้งนั้น ตัวมันคนเห็นแก่ได้ นิสัยเสีย"เชี่ย ผมไม่เคยโดนใครด่าแสกหน้าแบบนี้มาก่อนเลย ปืนอยู่ไหนวะ ยิงทิ้งแม่ง!!"หุบปากเลยนะ!""ชิ! ออกคำสั่งตลอด เค้าไม่ใช่ลูกน้องตัวนะ" พูดจบก็เบะปากใส่ผม ก่อนจะนั่งลงไปในอ่าง..และถูเนื้อถูตัวตัวเองไม่สนใจส่วนผมจะเอาไงล่ะ แม่งทำตัวไม่ถูก..อยากจะกระชากไปมัดในห้องและขืนใจอีกรอบก็ผลิตน้ำไม่ทัน ยิ่งตอนนี้นะยัยสีชมพูทำอะไรก็น่า..ไปซะหมด ผมได้ลองและอยากตุนไว้เยอะๆ เพราะของดีๆสดๆมันหายาก"อาบด้วยกัน-_-" ผมพูดเรียบๆและเตรียมตัวลงอ่างแต่ทว่า.."ไม่!!! ตัวออกไป เค้าอยากอยู่คนเดียว" เธอปฏิเสธไม่พอ แถมปัดฟองในอ่างใส่ผมจนฟุ้งไปทั่วห้องน้ำแม่ง..ผมจะทำยังไงได้ล่ะ รู้อยู่แกใจว่าที่ตัวเองทำมันมากพอแล้ว จึงยอมๆปล่อยให้เธออาบน้ำไป และผมก็รีบหันหลังให้เดินออกมาก่อนจะใส่เสื้อผ้า แล้วลงไปอุ่นอาหารในครัวแทนซึ่งอาหารสำเร็จพวกนี้...ผมสั่งเตรียมไว้เองล่ะ เพราะรู้ว่าผู้หญิงอย่างยัยสีชมพู เธอคงขี้เกียจสันหลังยาวทำอะไรไม่เป็นแน่ๆถึงในใจจะแอบรำคาญเล็กๆที่เธอโง่ ขนาดสปาเกตตี้ที่อุ่นให้ผมยังเย็นเป็นก้อนอยู่ แต่ก็เออ...ช่างแม่งเถอะ สี่วันนี้...ผมว่าผมคุ้ม

"อะไรนักหนาวะ!?"คุณอิฐเขาสบถเสียงดัง แถมหัวเสียหันมองรอบๆเกาะที่มันไม่มีอะไรเลย ตอนนี้มีแค่ฉันกับเขาเท่านั้น และฉันเองก็สมองตื้อคิดหนักเหมือนกัน เพราะก่อนหน้าที่เราจะไปอีกฝั่งของเกาะ เรายังเห็นเรือยอร์ชกับเรือยางจอดอยู่มันหายไปเร็วมาก..ถ้าเทียบกับระยะเวลาสั้นๆไม่กี่นาที"เอาไงอ่ะ ฮึกๆ เค้ากลัวจังเลย...เค้าว่ามันแปลกๆแล้วนะ""อย่าร้องนะ ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอ" ขู่รอบที่ล้าน จนคำขู่ไม่ศักดิ์สิทธิ์และฉันไม่รู้สึกอะไรเลย ก่อนที่จะตัดสินใจไม่นิ่งเฉย เดินไปหยิบกิ่งไม้เขี่ยๆเขียนๆบนทรายเพื่อความช่วยเหลืออีกทาง'ช่วยด้วย!!'"ทำอะไร?""เผื่อคนขับฮอล์ผ่านมาเห็นจะได้ช่วยไง เออนี่..ตัวก่อไฟสิ ก่อให้มีควันเยอะๆเลยนะ เรือที่ผ่านไปผ่านมาจะได้เห็นด้วย!" ฉันเสนอหน้าตาจริงจัง แต่เขากลับถอนหายใจเสียงดังใส่ ก่อนจะหันหลังเดินหนีไป จนฉันที่ถือกิ่งไม้รีบทิ้งและวิ่งตามเพราะระแวงหลังมาก มันเย็นๆหวิวๆ บรึ๋ย~"ตัวๆรอด้วย..เค้าพูดจริงๆนะ เราน่าจะลองดู""เราไม่ได้ลำบากขนาดนั้น บ้านพักอาหารมี และสิ่งที่เธอทำ ไม่แน่..เราอาจจะโดนปล้นอีก "โดนปล้น!!O_O"แต่ตัวมีปืนนะ ยิงมันเลย..ตัวเก่งเค้ารู้" ฉันรีบชม เพราะเห็นเขาส

ขากลับ..ฉันแทบไม่ลงไปเหยียบห้องนอนชั้นล่างเลย เอาแต่เนียนๆเซลฟี่ข้างคุณอิฐ ใส่หมวกปีกกว้างปล่อยผมปลิวๆถ่ายรูปอัพไอจีและไม่ลืมจ้าา..ไม่ลืมถ่ายเห็นใบหูกับหน้าหล่อๆของคนขับเรือด้วย เพราะฟักแฟงมันต้องเห็น มันต้องกระอัก!!"จะถ่ายอะไรนักหนา ถ้าเมาเรืออ้วกแตก..ฉันจะโยนเธอลงน้ำให้ปลากิน-_-"ถึงจะได้กันแล้ว แต่ก็ยังชอบขู่ชอบหาเรื่องฉัน!"แหมทำเป็นดุ!..เค้าก็แค่ถ่ายอัพไอจีกระแทกหน้าฟักแฟงเท่านั้นแหละ"ได้ยินแบบนั้น เขาก็ถอนหายใจเสียงดังและมองฉันทันที ก่อนที่ฉันจะเชิดหน้าใส่เอาเรื่อง"ทำไม? กระแทกหน้าคนของตัวไม่ได้รึไง?" "เฮ้อ!! ผู้หญิงแม่งคิดเล็กคิดน้อยน่ารำคาญว่ะ ฉันไม่ยุ่งเกี่ยวกับฟักแฟงแล้ว""แต่ตัวเคยยุ่ง! เค้าไม่ชะ.." ยังไม่ทันหลุดคำสุดท้ายฉันก็รีบปิดปากไว้ และหันหน้าหลบตายแล้ว ทำไมฉันต้องตะหงิดๆใจกับคำนี้ด้วย ไม่ชอบ..ใช่ฉันน่ะไม่ชอบฟักแฟง ไม่ได้หมายถึง ไม่ชอบที่เขาเคยมีซัมติงกับยัยนั่น"ไม่ต้องห่วง..ฉันแค่เคยควง แต่ยังไม่ได้ฟัน เพราะมันมีมารมาขัดขวาง!"คำว่า'มาร'นี่ชัดจังเลยนะได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบก้มหน้าทำเป็นพิมพ์แคปชั่น...แต่แอบยิ้มที่มุมปากสะใจ ฉันรู้ว่าฟักแฟงอยากได้คุณอิฐและอยากเอ

"จะมองหน้ากันอีกนานมั้ย?.."ฉันกับคุณอิฐที่มองกัน หันขวับไปหาลุงอัฐโดยไม่ได้นัดหมาย ก่อนท่านจะวางไม้เท้าที่ถือพิงไว้ และมองไปที่ลูกชายตัวเองอีกครั้ง"เอาล่ะ..ก่อนฉันจะบอกความจริง ฉันอยากถามแกหนึ่งคำถาม แกอยากเป็นพี่น้องท้องเดียวกับหนูพิงค์มั้ย?"คำถามนั้นลุงอัฐน่าจะรู้คำตอบอยู่แก่ใจ แต่ไม่รู้ทำไมท่านยังถาม ใครจะอยากมีสัมพันแบบนี้กับคนที่มีสายเลือดเดียวกัน แค่คิดก็ทุเรศแล้ว"ไม่ครับ ไม่อยากเลยสักนิด..""พิงค์ล่ะ..อยากมั้ย? อยากให้พี่อิฐเป็นพี่ชายมั้ยลูก" คำว่าพี่ชายคำนี้ ทำให้ริมฝีปากฉันสั่นระริกและน้ำตาเอ่อเต็มสองตามันเป็นคำถามที่จี้ใจชะมัด ย้ำอยู่ได้ว่าพี่ชาย ย้ำทำไมนักหนา!"ไม่ค่ะ อย่าถามอะไรหนูอีกนะคะ หนูรู้สึก..ทุเรศตัวเอง" พอฉันตอบแบบนั้นลุงอัฐก็พยักหน้าเบาๆรับรู้ ก่อนที่จะหันไปเข้าเรื่องกับคนที่รออยู่อีกฝั่งส่วนคุณอิฐนั่งขรึมมาก แต่เมื่อเห็นว่าฉันมองเท่านั้นแหละ..เขาก็ลอบถอนหายใจหันหน้าไปทางอื่น"เอาล่ะพิงค์ พ่อคงไม่มีหลักฐานมาชี้ชัดนอกจากผลดีเอ็นเอ ถ้าหากพิงค์ไม่สบายใจพ่อก็พร้อมที่จะตรวจ และอีกอย่างพ่อมีพยานปากที่ยังมีชีวิตรอดอยู่หนึ่งคน ...คนนั้นคือพร คนที่พิงค์คิดว่าเป็นแม

"เธอห้ามเกลียดฉัน ไม่ว่าจะยังไงก็ห้าม!""ฮืออออ เอาเลยงั้นเอาให้พอ..ตัวมันบ้าไปแล้ว!" ไม่ว่าจะด่า ไม่ว่าจะประชด ฉันก็ถูกคนตัวโตกดเอวลงหว่างขา ก่อนเขาจะรวบแขนสองข้างฉันรวดเร็วและพยายามถอดเสื้อผ้า ดึงกางเกงนอนพรึบ!กระชากมันลงมา แล้วสอดใส่อย่างไม่ปราณี"อื้อ! เจ็บนะ!""เจ็บเพราะเธอไม่ยอมเอง..ฉะนั้นอยู่เฉยๆ!" บ้าเอ้ย!! ฉันเจ็บไปหมดทั้งตัวแล้ว ยิ่งเขาขยับเอวยิ่งเขาขยี้เข้ามาเรื่อยๆและเร็ว! ฉันยิ่งทรมานหลายพันเท่า ต่อให้ฉันรู้สึกกระสันตามจังหวะสวาทที่เขาโถมใส่เนินสาว แต่ในใจลึกๆมันเจ็บแทบขาดใจ มันทั้งจุกในอก..ทั้งเจ็บในใจจนแทบน้ำตาไหล พอแล้ว..ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย และมันจะเป็นจุดเปลี่ยนทุกๆอย่าง ฉันจะไม่ทนกับคนที่ใจร้ายใจดำเห็นฉันเป็นอิตัวบนเตียงแบบนี้อีกแล้วปึก ปึก ปึก ปึก !" อ๊ะ อ๊ะ ฮืออออออตัว! ตัวเลิกบ้าสักที ""ทำไมล่ะ? ไม่เสียวเหรอ? เครียดๆแบบนี้ได้ปลดปล่อยดีออก ฉันเสียวเป็นบ้าเลย..อ่าส์~"เขาพูดไปหอบไป พร้อมกับร่างฉันที่สั่นไหวไปตามจังหวะ มันไม่ใช่แค่เขาร่อนเอวใส่เท่านั้น เขายังบดขยี้มันเน้นๆหนักๆจนฉันครางเฮือกออกมา "อื้อ!!""ชอบแบบนี้ใช่มั้ย?""ไม่ชอบ เกลียด !""เกลียด?..บ้าจ