All Chapters of พิษมาเฟีย: Chapter 51 - Chapter 60

ฉันอาบน้ำไปคิดเรื่องคุณรศรินทร์ไป เพราะไม่คิดเลย..ว่าที่ฉันคาดการณ์มันจะผิดมหันต์ จนพู่กันถูกยิงอาการโคม่าแบบนี้ แสดงว่าที่ท่านทำเป็นห้ามและทำเป็นหวังดี..จริงๆแล้วคุณรศรินทร์แค่ต้องการแก้แค้น และให้ลุงรัฐเป็นคนลงมือแทนสินะแต่โชคดีของเพื่อนฉัน..ที่คุณรศรินทร์ไม่ถึงขั้นเอาชีวิตไป ไม่งั้นฉันคงรู้สึกผิดไปจนตายเหมือนกันแต่หลังที่พู่กันโดนยิง เธอก็นอนเป็นผักอยู่ห้องไอซียูเกือบอาทิตย์..ถึงจะได้ออกมาอยู่ห้องพักฟื้นปกติและทุกคนเข้าเยี่ยมได้ ซึ่งฉันไปเยี่ยมเธอทุกวัน..ไปกับคุณอิฐบ้าง ไปกับอาจารย์ที่คณะบ้าง แต่แปลก..ที่พู่กันฟื้นมาเธอไม่รู้เรื่องเลย ไม่รู้ว่าตัวเองลงจากรถไปยืนเหม่อ และไม่รู้ว่าตัวเองถูกยิงยังไง.. หลายวันที่ฉันได้ยินเธอถามด้วยความสงสัย แต่ก็บ่ายเบี่ยงไม่กล้าพูดว่าใครเป็นคนยิง ฉันได้แต่บอกให้เพื่อนสนิทพักผ่อนให้เต็มที่ จะได้หายเร็วๆและไปสอบจบ จนวันนี้เธอถามฉันอีกว่า.."แก..ใครเป็นคนยิงฉัน? บอกฉันมาเถอะ" "อุบัติเหตุแกไม่มีอะไร แกนอนพักนะ..จะได้หายเร็วๆ" ฉันบอกและดึงผ้าห่มห่มให้เพื่อนสนิทตัวเอง แต่พู่กันก็ยังจับมือฉันไว้อีกและยังถามอีกว่า.."แล้ว..ตอนพ่อฉันเจอคุณอิฐท่านว่ายังไ

คนจะได้เป็นเจ้าบ่าว..มันใจเต้นแรงขนาดนี้เลยเหรอวะนี่ขนาดเจ้าสาวยื่นข้อเสนอให้ผมจีบติดก่อน ผมยังตื่นเต้น..ราวกับตัวเองได้เป็นผัวเธอแล้วอย่างเป็นทางการใจเย็นๆไอ้อิฐแค่ดูแค่ลองชุดเอง..อย่างอื่นก็ได้หมดแล้ว มึงจะตื่นเต้นทำไม!"เรียบร้อยแล้วค่ะ สวยมากๆค่ะ..ใส่พอดีเลยค่ะคุณอิฐ^^" ผู้จัดการร้านเดินมาบอกผมอย่างนอบน้อม ก่อนที่จะผายมือให้ผมมองไปที่ม่านที่ค่อยๆเปิดออกสองข้างขวามือจนผมเห็นยัยสีชมพูยืนอยู่..และเธอก็ส่งยิ้มหวานหมุนตัวโชว์ผม เหมือนวันที่ไปทะเลด้วยกัน"ไงตัว! เค้าสวยมั้ย^[]^"สวย..สวยมากเลยว่ะ ยัยเด็กกะโหลกกะลาตอนนี้กลายเป็นเจ้าหญิงไปแล้ว ผิวขาวๆที่ผมเคยสัมผัสลูบไล้..มันขาวนวลเข้ากับลายปักนั้นมาก และผมของเธอที่ถูกเกล้าขึ้นรวบๆนั้น มันโชว์เนินอกเนียนสวย..กับคองามระหงส์ของเธอชัดเจนเวรเอ้ย..ไม่คิดว่าตัวเองจะได้บรรยายใครแบบนี้แต่ก็นะ ผมห้ามความคิดไม่ได้จริงๆ..เธอสวยจนผมอยากบรรยายแบบนั้นเอง และผมก็ห้ามสายตาที่มองเธอเป็นประกายนี้...ไม่ได้ด้วย จะสวยทำไมนักหนาวะ!"ถ้าไม่สวย คุณอิฐไม่ตะลึงหรอกค่ะ^^ " เมื่อได้ยินพนักงานพูดถึงผม..ผมก็หลุดออกจากภวังค์ทันที ก่อนที่จะก้มหน้าตั้งสติ..ร

"เธอเขินรึป่าว? ทำไมทำหน้าแบบนั้น-///-"ผมถามตรงๆ เพราะไม่แน่ใจว่ายัยสีชมพูชอบดอกไม้ที่ผมให้หรือยังไงกันแน่ แถมเธอทำหน้าตกใจแปลกๆ และไม่ได้ยิ้มดีใจกับมันเลย"มะ ไม่รู้สิ...รู้แต่ทำตัวไม่ค่อยถูก O//O"ผมก็ทำตัวไม่ค่อยถูก ได้แต่ก้มหน้ามองดอกไม้ในมือไม่ยอมสบตาเธอ จนมือเล็กๆค่อยๆยื่นมา..และจับมือผมที่จับช่อดอกไม้ไว้.."ที่ตัวให้ดอกไม้เค้า เค้าถามตรงๆนะ..ตัวต้องการอะไร?-///-"คำถามมาอีกแล้ว แต่คำถามนี้..มันจะเป็นคำถามตัดสินอะไรรึป่าว? เพราะเจตนารมณ์ผมก็ชัดมาตั้งแต่แรก.. ตั้งแต่เธอถามผมแล้ว ว่าผมให้ดอกไม้เธอเนื่องในโอกาสอะไรนี่ผมต้องคิดเยอะๆก่อนตอบใช่มั้ย? และผมต้องเพิ่มน้ำเน่าลงไปกี่หยดเธอถึงจะพอใจกับคำตอบ?"ต้องการ..จีบ-//-""จะ..จริงเหรอ?O///O""อืม และถ้าหลังการจีบคือการได้คบ ฉันก็ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น -///-"ผมไม่ได้พูดมันตรงๆ แต่จบประโยคนั้นจากที่ผมหน้าก้มตา..ก็เงยขึ้นมามองเธอด้วยความจริงใจ จนริมฝีปากคู่สวยเม้มสนิทไว้ ปล่อยให้ตาเบิกกว้างมีน้ำตาซึม..จนมันไหลออกมายัยสีชมพูเธอรู้ตัวไหม..ว่าเธอกำลังร้องไห้ ทำไมอยู่ๆยิ้มตอบผมแบบนั้นวะ"คะ..คือยังไงดี เค้าไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลย รู้สึ

แสงอาทิตย์ที่ส่องเข้ามาผ่านม่านสีขาว..กับเสียงนกร้องจิ๊บๆเบาๆ..มันปลุกฉันตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันใหม่ ซึ่งฉันจำได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไร ฉันมีเซ็กส์..ฉันบอกชอบคุณอิฐ ..และมันก็เร่าร้อนถึงพริกถึงขิงมาก ใช่ฉันรู้ตัวรู้สึกทุกอย่าง..เพียงแต่ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ก็เท่านั้น อยู่ๆก็ต้องการเขา คิดถึงฉากเก่าๆบนเกาะที่เคยร่วมรักกัน จนเมื่อคืนฉันน้ำลายสอกระหายช่วงเวลานั้นอีกครั้ง..และจบที่หมดสภาพแบบนี้"ตื่นแล้วสินะ..อิ่มรึยัง?ต่ออีกสักรอบมั้ย?"ฉันหันขวับไปมองตามเสียงตกใจ ก่อนจะหยัดตัวดึงผ้าห่มคลุมตัวไว้และลุกขึ้นนั่ง"ตัว! ยะ..ยังไม่ออกไปอีกเหรอ? O//O"ฉันถามและเพ่งมองไปที่แผงอกกว้างและหุ่นงามๆของเขา ดูสิๆดู! เขาโชว์กล้ามท้องเลย>ยัง รอสืบสวนเธอ บอกฉันมา..เมื่อวานมีคนยื่นอะไรแปลกๆให้เธอกินมั้ย?-_-" ยื่นอะไรแปลกๆให้กิน?...ไม่มีนี่น่า มีแค่ฉันที่หยิบกินเอง..เอ๊ะ...หรือว่าที่บาร์ของพ่ออัฐที่แม่บ้านรินน้ำสมุนไพรให้เมื่อวานมันจะมีอะไร เพราะทั้งวันฉันไม่ได้กินอะไรพิศดารเลยนะ มีแค่สมุนไพรจีนที่มีพลังของพ่ออัฐเท่านั้นแหละ พอนึกได้..ฉันก็นั่งเงียบคิดทบทวนทันที จนในหัวมันฉายภาพตัวเอง..กำลังเดิน

ฉันไม่ได้ถามเขานะ ว่ามันหมายถึงอะไร...เพราะที่นึกๆดู มันตรงกับสิ่งที่ฉันคิดเลยฉันสงสัยน้าพิมเหมือนกัน..ว่าท่านมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของคุณรศรินทร์ คุณอิฐก็สงสัยน้าพิมเรื่องใช้พู่กันเป็นเครื่องมืออะไรสักอย่างของเขา ซึ่งเรื่องมันน่าจะโยงกันได้!แล้วลุงรัฐล่ะ?..อยู่ด้วยกันตั้งนานเคยสงสัยเมียบ้างมั้ย? แต่พอฉันเหม่อคิดไม่นาน..หันไปมองข้างหน้า ก็เห็นคุณอิฐเขาตามรถตู้คันนั้นทันแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น..เหมือนรถตู้มันจะขับแปลกๆนะมันเบี่ยงซอกแซกปาดซ้ายปาดปาดขวา ราวกับอยากจะทิ้งระยะห่างจากเรายังไงอย่างงั้น"ตัวใจเย็นๆนะ เค้าว่าเหตุการณ์ไม่ดีแล้ว""มันไม่ดีตั้งนานแล้ว เธอจำไม่ได้เหรอ? ว่านี่มันไม่ใช่ทางไปบ้านเพื่อนเธอ!!-_-"ห้ะ...O_Oไม่ใช่เหรอ?! "ว้าย! สนามบินสุวรรณภูมิ!" ฉันอ่านป้ายสีเขียวตรงหน้าออกเสียง ก่อนจะเห็นรถตู้คันนั้นรีบเบี่ยงออกไปตามป้าย "น้าพิมอาจจะไปรับใครก็ได้นะตัว ลุงรัฐไง..ลุงรัฐอาจจะบินไปธุระ""ไม่น่าใช่! ฉันว่าไม่ใช่แน่นอน"และฉันก็ไม่ได้ออกความเห็นต่อ ได้แต่เอื้อมไปจับขาเขาบีบเบาๆให้กำลังใจ ก่อนที่คุณอิฐเขาจะหันมาส่งยิ้มให้ ซึ่งมัน..เป็นยิ้มที่แฝงไปด้วยความคับแค้นใจเหลื