All Chapters of พิษมาเฟีย: Chapter 41 - Chapter 50

หลังจากจอดรถไปซื้อยาคุมฉุกเฉินขึ้นมา คนขับรถของฉันก็เป็นโรคประสาท เขาฟึดฟัดขับรถปาดซ้ายปาดขวาตลอดทางที่ไปบ้านพู่กัน จนฉันที่เกะยาคุมกินน้ำแทบสำลัก! ทุบอกตัวเองพลั่กๆหันไปบอกเขา"แค่กๆ! ตัว..ขับรถดีๆ สำลักน้ำแล้วเนี่ย""รีบไปรับเพื่อนมาค้างที่บ้านไม่ใช่เหรอ?! หึ..กว่าจะกลับก็เย็น ฉันต้องทำเวลา..เพราะฉันไม่อยากเสียเวลารถติด นั่งอุดอู้กับเพื่อนเธอ"ใช่ ฉันจะไปรับพู่กันมาค้างด้วยช่วงเตรียมตัวสอบวิชาโปรเจ็ค หนึ่งฉันอยากมีเพื่อนฝึกสอบพรีเซ้นท์ และฝึกตั้งคำถาม สองคือต้องการใช้พู่กัน..ไว้เป็นโล่กันฉันกับคุณอิฐยามค่ำคืนเพื่อไม่ให้เขาย่องเข้ามาและพอเขารู้เขาก็เป็นแบบที่เห็น..โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง ขู่ฉันจะไปนอนกับฟักแฟง จะไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นซึ่งฉันตอบปุบปับเลยว่า เชิญ! ชีวิตใครชีวิตมัน แค่ฉันเป็นลูกสาวลุงอัฐฉันก็โนสนโนแคร์นังฟักแฟงแล้ว มาสิ..ฉันจะไล่ตะเพิดออกจากบ้านเอง บ้านพ่อฉันนะ...ไม่ว่าหล่อนจะมาฐานะอะไรก็ไม่มีสิทธิจ้ะ ถ้าฉันไม่อนุญาตแต่พูดถึงยัยนั่น ก็แปลกนะ..ฉันลงรูปบนเรือยอร์ชกับคุณอิฐไปเมื่อวาน ไม่เห็นหล่อนจะตามคอมเมนท์หรือจิกฉันเลย หรือว่า..ตัดใจจากคุณอิฐยอมแพ้ไปแล้ว? "แหม่..รถไ

คิดได้ปุ๊บ ฉันก็ดีดนิ้ว~เปาะ และลุกขึ้นจากเตียงทันที จนพี่หลินพี่ชะเอมที่นั่งอยู่บนพื้นตอนนี้ต้องรีบกุลีกุจอลุกตาม"คุณพิงค์จะไปไหนคะๆ""ฝากเพื่อนด้วยนะคะ พิงค์มีเรื่องจะคุยกับคุณอิฐ"พูดจบฉันก็หันหลังเดินไปเปิดประตูออกจากห้องทันที ก่อนที่จะเดินไปส่งยิ้มให้ลูกน้องคนสนิทของเขา ที่ยืนเฝ้าหน้าห้อง"สวัสดีค่ะพี่ชาย มาพบคุณอิฐค่ะ เขาอยูในห้องใช่มั้ยคะ?^^""อยู่ครับคุณพิงค์.."ก้อก ก้อก ก้อก~"นายครับ คุณพิงค์ขอพบครับ" บอกผ่านประตูไปเท่านั้น พี่ชายก็หันไปพยักหน้าบอกลูกน้องคนอื่นต่อ..จากนั้นทุกคนก็ไม่รีรอ รีบเดินก้มหน้าลงบันไดไปทันทีทุกคนทิ้งให้ฉันยืนงงอยู่หน้าห้องคุณอิฐคนเดียว จนนึกสงสัยแค่ฉันมาหา..ทำไมต้องไปด้วย? ไม่เฝ้าเหรอ? มันเป็นธรรมเนียมอะไรรึป่าวทำไมฉันไม่รู้เลย"มีอะไร?" แล้วฉันก็หันกลับมาทันทีเมื่อเจ้าของห้องเปิดประตูออกมา ก่อนที่ภาพที่เห็นจะทำให้ชะงักเบิกตากว้าง...จนไล่มองที่ท่อนบนเปลือยเปล่าของเขาคุณพระ...แน่นๆ ล่ำๆ...ภาพวันนั้นที่น้ำเกาะเป็นเม็ดๆยังติดตาอยู่่เลย รูปร่างดีๆ..เอวดีๆของเขาด้วย ทำไมมันฝังใจฉันขนาดนี้!"เอ่อ...มีเรื่องจะคุยด้วย-////-" "เข้ามาสิ" ฉันเงยขึ้นมองเ

"เค้าหันไปได้ยัง? เค้าไม่อยากคลุมโปงแล้วนะตัวมันร้อน""........" อ้าว..ทำไมเงียบ? คุณอิฐเขาไปไหนรึป่าว?"ตัว..ตัวทิ้งเค้ารึยัง?" "ยัง.. หันมาสิ" พอคุณมาเฟียอนุญาต ฉันก็รีบเปิดผ้าห่มหันขวับไปหาเขาทันที จนตอนนี้เห็นเขานั่งที่ปลายเตียงหันหลังให้และที่ปากยังคาบบุหรี่ไว้เตรียมจุดเดี๋ยวนะ!..นี่เขาสูบบุหรี่ด้วยเหรอ?! ทำไมตอนจูบ ตอนอยู่ใกล้ๆ ฉันไม่ได้กลิ่นเลย "ตัวสูบบุหรี่ด้วยเหรอ?" ฉันลุกขึ้นถาม พร้อมกับจับไหล่กว้างให้หันมาสบตา แต่เมื่อเขาหันมาแค่แวบเดียวเขาก็ก้มหน้า เพราะฉัน..เล่นชี้ไปที่แก้มแดงๆของเขาตกใจ แต่ไม่ทันได้ถาม..คนขี้อายก็รีบจุดไฟแช็กต่อเข้าบุหรี่ ทันทีและชิงตอบฉันว่า"นานๆทีเวลาเครียด-_-""เครียด? ตัวเครียดเรื่องอะไร เครียดหรือเขิน?" พอฉันถามเท่านั้นแหละ คุณมาเฟียก็รีบลุกขึ้นจากเตียงเดินไปที่ระเบียงทันที ก่อนที่เขาจะยกบุหรี่ที่คีบในมือ..สูบเข้าเต็มปอด เขาพ่นควันขาวๆครั้งแล้วครั้วเล่า ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งกอดอกมอง จนเขาสูบมันเสร็จ...และเดินกลับเข้ามาในห้อง ฉันจึงถามอีกครั้ง"หายเขินแล้วใช่มั้ย?" "อย่าถามได้มั้ยวะ?-////-" "ทำไมล่ะ? รู้ไหม..เค้าไม่ชอบที่ตัวสูบบุหรี่เลย ตั

สักพักฉันก็ได้ยินเสียงรองเท้าตึกๆๆวิ่งกรูมาที่รถ แต่พอลูกน้องฝั่งเรามาชิดตัวพู่กันและจับประตู อยู่ๆเสียงปืนก็ดังขึ้นหนึ่งนัด!ปัง!'อย่าแตะต้องลูกสาวกู!''จะอะไรนักหนาวะ ถ้ากูฆ่ากูฆ่านานแล้ว!!' นี่คือเสียงคุณอิฐ ที่เขาตะโกนตอบพ่อตัวเอง และเมื่อฉันเงยขึ้นมองไปที่กระจกหน้ารถก็เห็น..เขากำลังยืนชี้ปืนมาที่พู่กันที่ตอนนี้ยังยืนเหม่อลอยยกมือขึ้นสองข้าง เหมือนคนสติสตังไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว'มึงมันลูกชายไอ้อัฐนี่หว่า?! มีปัญหาอะไรกับกูถึงได้จับลูกสาวกูไปแบบนั้น!'เป็นบทสนทนาที่ดุเดือดเลือดพล่าน ขอลืมความเป็นพ่อลูกไปก่อนละกัน..จะได้ไม่บาป เพราะคุณอิฐก็มึงๆกูๆหยาบคายกับลุงรัฐเหลือเกิน 'ทำไมวะ ลูกสาวมึงแตะต้องไม่ได้เลยรึไง!''มึงอย่ามาเล่นลิ้นกับกู! พ่อมึงไม่สั่งไม่สอนรึไง?..ว่าอย่าเสือกมายุ่มย่ามแถวนี้!''ทำไมวะ? กลัวเหรอ? ทีตามฆ่าคนของพ่อกูเป็นหมาลอบกัด ให้กูบอกมั้ย..ว่าหมาตัวไหนมายุ่มย่ามกับกูก่อน'ฉันอยากพุ่งไปห้ามเขาจริงๆ ดูเขาพูดสิ..นั่นพ่อนะ ใจเย็นๆได้ไหมไม่เห็นต้องหยาบคายเลย แต่เมื่อฉันทำอะไรไม่ได้ และโดนขนาบข้างด้วยบอดิการ์ดสาว..ฉันจึงตัดสินใจหันไปเรียกพู่กัน ที่เปิดประตูรถค้า

ผมไม่ได้รู้สึกดีที่พูดแบบนั้น ยังมีความรู้สึกน้อยใจในใจผม เพราะผมเป็นเด็กที่พ่อไม่อยากให้เกิด..จนต้องตามฆ่า แตกต่างจากน้องสาวต่างมารดาที่พ่อรักนักหนาถึงขั้นจะเป็นจะตายผมบอกตรงๆผมไม่ได้อิจฉา ไม่ได้อยากให้ท่านปันความรักให้ แต่มันแค่แอบน้อยใจในใจลึกๆที่ผมเอง..แม่งอธิบายไม่ถูกเหมือนกัน"อิฐ..มึงเป็นลูกชายกูจริงๆใช่มั้ย" พ่อรัฐถามผม ขณะที่ผมมองเหม่อเข้าไปในห้องฉุกเฉินนั่นมันจริงไม่จริง..ตอนนี้ผมไม่อยากสนแล้วล่ะ เพราะถึงจะรู้ว่าใครเป็นพ่อแท้ๆมันก็ไม่ต่างกัน ชีวิตผมไม่ได้ดีขึ้น..ยังไงๆผมกูลูกมาเฟียเหมือนเดิม และหน้าที่ผมก็คือธุรกิจสีเทาเหมือนเดิมด้วย"แล้วแต่จะคิด ถึงพูดความจริง...ก็ไม่คิดจะเชื่ออยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ตอนแม่อยู่ทำไมไม่ฟังแม่ล่ะ"พ่อรัฐเงยหน้าขึ้นมองผม แต่ผมไม่ได้สนใจท่าน ยังยืนอยู่แบบนั้นและก็มองไปที่ประตูกระจกสีขุ่นเหมือนเดิม"ตอนนั้นไม่ได้ตั้งใจ..ตั้งใจแค่จะยิงล้อรถ แต่คนขับของไอ้อัฐมันขับส่ายไปส่ายมาหลบ..จนลูกกระสุนโดนรศรินทร์เข้า และจากนั้นไม่นานรถก็เสียหลักคว่ำ แต่พอไปดูในรถมันกลับมีเสื้อผ้าและพวกของใช้ไออัฐเต็มไปหมด""ก็แค่เสื้อผ้า.." ผมพูดขึ้นมาเบาๆ จนพ่อรัฐรีบอธิบายต