All Chapters of The Billionaire's Tender Bargain: Chapter 31 - Chapter 40

Days after the funeral, the dinner between Dolores and Devon’s family happened…finally. Iba pa rin ang pakiramdam ni Dolores lalo’t naalala pa rin niya si River. She personally packed her late brother’s belongings inside the unit which Devon gave to her. Lahat ay tinago niya sa isang storage facility at saka na lang babalikan kapag kaya na niya ipamigay sa iba. Tradition says, she have to wait one year to do that act which was too long.Iyong ngayong araw nga lang ay hirap na hirap siya. Paano pa kaya sa mga susunod? Ang totoo ay hindi na rin niya muna iniisip ang mga susunod na araw. She suddenly lose the will to carry on or even continue posing as Devon’s wife.But they agree, and he’s too good to be left hanging suddenly.“What’s your current job, hija?” tanong na pumukaw sa kanyang malalim na pag-iisip. Alam niya na nag-uusap ang mga kasama niya sa hapag kainan ngunit hindi iyon iniitindi. She felt like trapped into something that very moment. But one question have ordered her blo

Niluwagan ni Devon ang suot niya ang suot na necktie nang makapasok sa loob ng kanyang unit. May ilaw na sa loob hindi gaya noong mga nagdaang araw na wala. Napansin niya rin na may sapatos na hindi naman niya pag-aari. Tuloy-tuloy siyang pumasok sa loob at doon siya sinalubong ng isang kasambahay na agad na kumuha ng kanyan gamit. “Who are you?” tanong niya sa babaeng siyang sumalubong sa kanya. “Mama sent her here. Para may katulong daw kayo dito at kasama si Dolores kapag ginagabi ka ng uwi.” It was his Tito Marshall and he noticed that he came out of his room. “Nakatulog na si Dolores habang nag-aaral kanina -” “She shouldn’t be sleeping there,” he said, walking towards Dolores’s spot. Marahan niya itong binuhat saka dinala sa loob ng kanyang kwarto. Nang mga nakaraang araw, doon ito lagi nakakatulog na alam niyang hindi gano’n ka-komportable. At hindi hahayaan ni Devon na doon na naman ito matulog mamayang gabi. Inayos niya ang higa nito saka kinumutan. Bahagya niyang hinina

After a three-hour and forty-minute flight, Dolores and Devon arrived in Singapore with Mrs. Valderama and her nurse and assistant. Sa airport pa lang may kakaibang pakiramdam na si Dolores at kabilang sa mga iyong ang excitement. It was her first out-of-country trip, and part of her still longs for River. Minsan niyang pinangako sa kapatid na gagawin nila gumala at puntahan ang mga lugar na gusto nitong marating kapag may pera na sila ulit. And now that they have money, River isn’t around anymore. Naiwan siya ngayon na mag-isa at hindi pa maaaring sumunod dito at sa kanilang mga magulang agad. She’s meant to live long because of the things she has to fulfilled to kill her own ghost.“You okay?” tanong na pumukaw sa kanya. Luminga siya at hindi nakita ang lola ni Devon pati na mga bagahe nila. Mukhang napansin naman ni Devon ang pagtataka niya kaya sumagot na ito. “Iniwan na nila tayo. Sa hotel na natin makakasama si Lola at magpapahinga muna siya. Her blood pressure spiked a little d

The smell of coffee drifted through the hotel room where they were. It was warm and bitter. Dolores sat at the edge of the bed, shirt half-buttoned, staring at the small window where sunlight filtered through the now-clear sky. Ikalawang araw nila sa Singapore at may mga naka-plano na sila gawin kasama ang lola ni Devon. At dinner last night, Devon’s grandmother told them to dress modestly today, for they would meet some nuns and monks taking care of Mrs. Valderama’s charity beneficiaries.Excited na siya na kinakabahan. Kaya naman mula sa bintana, nalipat ang tingin niya sa kamang kinauupuan. Behind her was Devon stirred under the blanket, looking at her which she could feel.“You okay?” he asked, voice rough from sleep. Iba talaga ang tama ng boses nito sa puso niya. Kaya noon pabilisin ang tibok ng kanyang puso kahit maikling salita lang ang nabigkas.She nodded, but didn’t turn her head completely. Nasa kama pa rin ang kanyang tingin at alam na niya kung bakit. Marahil ay alam na

“Are you mad at me?” tanong na pumukaw kay Devon. Kasalukuyan siyang tahimik na nangingisda ngayon at inaabangan na may kumagat sa pain na nilagay niya. “Ano ba’ng pumasok sa isip mo at naitanong mo iyan?” Balik tanong niya kay Dolores. Para itong bata na hindi nagustuhan ang binalik niyang tanong. Mukhang hindi rin naman ito sasagot. “Huwag mo isipin na ang pananahimik ko ay galit. Minsan nag-iisip lang ako o ‘di kaya wala sa mood na magsalita.” “Ganyan ka ba talaga lagi? Kahit noong kayo pa ni Hannah?” Kumunot agad ang noo ni Devon. “Nagtatanong lang ako. Nakasimangot ka na agad dyan.” Mas lalong lumalim ang kunot sa kanyang noo. This woman is so unbelievable, sa isip-isip ni Devon. Kanina lang ay panay ang lagay nito ng boundaries sa pagitan. Ngayon naman ay parang ito na ang tumitibag sa mga pader na itinayo. “I’m not mad, okay?” Dolores scoffed and Devon didn’t expect it. “Lagi ka umiiwas kapag nababanggit ko na ang pangalan niya.” Ayaw na ni Devon na patulan pa Dolores. Bak