All Chapters of ก็แค่เมียแต่ง: Chapter 21 - Chapter 29

ตอนที่ 21.มือใหญ่ยื่นมารวบเอวคอด และรั้งเข้าไปแนบชิด กายสาวร้อนฉ่าขึ้นมาเฉียบพลัน“ไหนเปิดให้พี่ดูสิว่าทำอะไรมาให้พี่กินบ้าง”“เอ่อ... ค่ะ”มือขาวสะอาดสั่นเทา เพราะแรงปรารถนาทำให้กายปั่นป่วนอย่างต่อเนื่อง“มีพะแนงหมู... แล้วก็ฉู่ฉี่ปลาค่ะ ส่วนของหวานเป็น... อุ๊ยยย พี่ใหญ่...”หล่อนยกมือขึ้นจับแก้มนวลที่ถูกจู่โจมจูบทันที และหันมองคนตัวโต“ของหวานก็คือตัวของฟ้าไงล่ะ”“พะ... พี่ใหญ่...”“หลังจากพี่กินข้าวเสร็จแล้ว พี่ก็จะกินฟ้าตบท้าย... ดีไหม... อืมมม หรือว่าพี่ควรจะกินฟ้าก่อนดี แล้วค่อยกินข้าว...”คนตัวโตเริ่มมือไม้ไม่อยู่สุก ซุกซนลูบไล้ไปทั่วสัดส่วนสาวโดยเฉพาะเต้านม บีบเคล้นไม่ว่างเว้นเลยทีเดียว“อะ... พี่ใหญ่... กินข้าวก่อนค่ะ”“พี่อยากกินฟ้าก่อนนี่”“อื้อ... อย่าเกเรสิคะ... กินข้าวก่อน อื้อ... พี่ใหญ่... อย่าค่ะ...”คนตัวโตไม่ยอมรับฟัง ยกร่างของหล่อนขึ้นไปนั่งบนตักแกร่งทันที“เมื่อตอนเช้าประชุม พี่ฟังไม่รู้เรื่องเลย ในหัวเอาแต่คิดถึงตอนที่ฟ้าขย่มบนตัวพี่ แบบเมื่อคืน...”“พี่ใหญ่... อา...”เขาจับเอวคอดแน่น และกดให้บั้นท้ายของหล่อนบดบี้กับหน้าขาแข็งแรงหนักหน่วง ซึ่งแน่นอนว่าที่หน้าขาข

ตอนที่ 23.มือใหญ่กำแน่น ยิ่งเห็นสองคนนั้นแสดงท่าทางหวานฉ่ำพูดคุยกันกะหนุงกะหนิงอยู่กับผู้หญิงสูงวัยท่านหนึ่ง เขาก็ยิ่งแทบคลั่งมันไม่ควรจะเป็นแบบนี้...แต่ภาพที่เห็นมันไม่ใช่ภาพลวงตา และมันก็ไม่ใช่ความฝัน แต่มันคือเรื่องจริงฟ้าลดาไม่ได้รักเขาอย่างที่ปากบอก หล่อนก็แค่อยากเอาชนะเขาเท่านั้น ตอนนี้พอเห็นเขาลุ่มหลงเข้าหน่อย หล่อนก็เตรียมหาเหยื่อรายใหม่เจ็บในอกเหลือเกิน...อคิราห์กัดฟันกรอด ดวงตาแดงก่ำ ก่อนจะเดินออกมาจากร้านอาหารนั่น มือใหญ่กำถุงกระดาษในมือแน่น“ฟ้าลดา... ฉันจะขยี้เธอให้แหลกคามือเชียว”ความเจ็บแค้นแน่นอกเหลือเกิน!กว่าจะเสร็จเรื่องของริวก็ปาเข้าไปเกือบสองทุ่มเลยทีเดียว ฟ้าลดากล่าวขอบคุณเพื่อน และก้าวลงจากรถหญิงสาวยิ้มเศร้าหมอง ขณะก้าวเท้าเดินเข้าไปในตัวตึกใหญ่“สวัสดีค่ะคุณแม่”“วันนี้กลับค่ำเลยนะหนูฟ้า”“พอดีเพิ่งทำธุระเสร็จน่ะค่ะ เอ่อ... พี่ใหญ่กลับมาแล้วใช่ไหมคะ”“อยู่บนห้องนั่นแหละ แต่ดูหน้าบูดๆ ยังไงก็ไม่รู้วันนี้”หล่อนหน้าเจื่อนลง ก่อนจะรีบเอ่ยขอตัวขึ้นไปหาสามี“ฟ้าขอตัวก่อนนะคะคุณแม่”“จ้ะ”หล่อนรีบเดินขึ้นบันได มุ่งหน้าไปที่ห้องหอของตนเองกับอคิราห์เมื่อเปิดประต

ตอนที่ 25.“สวัสดีครับคุณแม่” อคิราห์ยกมือไหว้พิมลวรรณผู้เป็นแม่ยายของตัวเอง ในขณะที่สายตามองไปรอบๆ ห้องรับแขกเพื่อหาฟ้าลดา“สวัสดีจ้ะพ่อใหญ่ วันนี้ลมอะไรหอบมาถึงที่นี่ล่ะ”พิมลวรรณทักทายอย่างเป็นกันเอง พยายามจะไม่พูดถึงเรื่องระหองระแหงของลูกเขยกับลูกสาว“ผมมาพบฟ้าครับ”สีหน้าของพิมลวรรณเจื่อนลงเล็กน้อย และถูกแต่งแต้มด้วยความลำบากใจจนเต็มแน่นทุกอณู“น้องฟ้าเพิ่งขึ้นไปบนห้องน่ะพ่อใหญ่ แล้วก็คงไม่อยากพบพ่อใหญ่ตอนนี้หรอก”แววตาของอคิราห์ไหววูบ รู้สึกทรมานใจไม่น้อยเมื่อฟ้าลดาหมางเมินใส่ตนเองแบบนี้เมื่อก่อนฟ้าลดาเป็นฝ่ายที่ตามเขาตลอด แม้เขาจะพูดจาร้ายๆ ทำร้ายหัวใจของหล่อนแค่ไหน แต่หล่อนก็ไม่เคยแสดงทีท่าห่างเหินแบบนี้เลย“ผมมีเรื่องต้องคุยกับฟ้าจริงๆ ครับคุณแม่”“แม่เข้าใจ แต่ฟ้าบอกกับแม่แล้วว่ายังไม่พร้อมจะเจอหน้าพ่อใหญ่ตอนนี้”อคิราห์พูดไม่ออก รับมือกับสถานะมึนตึงของฟ้าลดาได้อยากเหลือเกิน“อ้อ แล้วน้องฟ้าก็ฝากบอกด้วยว่า พ่อใหญ่พร้อมจะหย่าเมื่อไหร่ก็ให้แจ้งมา น้องฟ้ายินดีจะให้ความร่วมมือเต็มที่”“ไม่ครับคุณแม่ ผมไม่ได้มีความคิดจะหย่ากับฟ้าเลยนะครับ”อคิราห์ค้าน ความหวาดกลัวบางอย่างแล่นพล่

ตอนที่ 27. “แต่พ่อใหญ่บอกแม่ว่าไม่ต้องการหย่า และก็อยากพบฟ้าเพื่อปรับความเข้าใจด้วย” ฟ้าลดากะพริบตาถี่ๆ เพื่อไล่หยาดน้ำตาแห่งความเสียใจให้กลับเข้าไปข้างใน หล่อนพยายามสร้างกำแพงขึ้นมาปิดกั้นหัวใจตัวเอง โดยใช้ความร้ายกาจของอคิราห์ที่เคยกระทำเอาไว้กับหล่อนมาเป็นฐานราก เพื่อป้องกันการพังทลาย แต่ดูเหมือนว่ามันจะสั่นคลอนเสียทุกครั้งที่เห็นเขามาหา “คงเป็นความต้องการของคุณป้าวรรณก็ได้ล่ะ พี่ใหญ่ก็เลยต้องมาตามง้อฟ้าแบบนี้” “แม่คุยกับคุณป้าวรรณแล้ว ท่านบอกว่าไม่เกี่ยวกับท่านเลย พ่อใหญ่ต้องการปรับความเข้าใจกับฟ้าด้วยตัวเองของเขาเอง และคุณป้าวรรณก็ยังบอกอีกว่า พ่อใหญ่รักฟ้า...” น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ไหลร่วงอาบแก้ม ลำคอตีบตันด้วยความรวดร้าว “คนอย่างพี่ใหญ่... ไม่มีทางรักผู้หญิงที่เขาบอกว่าเกลียดอย่างฟ้าหรอกค่ะ” “แต่ถ้าพ่อใหญ่ไม่มีใจให้กับฟ้า แล้วทำไมพ่อใหญ่ถึงยอมแต่งงานกับฟ้าง่ายๆ ล่ะ ฟ้าลองคิดดูสิ” “ก็เพราะว่าพี่ใหญ่ขัดความต้องการของครอบครัวไม่ได้ไงคะ คุณแม่ไม่รู้อะไร พี่ใหญ่โมโหฟ้ามากที่ฟ้าเลือกพี่ใหญ่..

ตอนที่ 29. ตอนอวสาน“แล้วถ้าฟ้าปฏิเสธล่ะคะ”“ถ้าขนาดพี่ลงทุนขับรถต้นไม้ให้ตัวเองบาดเจ็บแล้ว ยังไม่สามารถทำให้ฟ้ายอมให้อภัยได้ งั้นพี่ก็ควรจะตายๆ ไปซะ” “พี่... ใหญ่ว่าอะไรนะคะ?” ฟ้าลดาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง หล่อนต้องฟังผิดไปแน่ๆ จะมีคนบ้าที่ไหนกล้าทำให้ตัวเองบาดเจ็บขนาดนี้ อคิราห์อมยิ้ม ก่อนจะพูดออกมาอีกครั้ง และครั้งนี้ชัดเจนเต็มสองหูเลย “ความจริงมันไม่ใช่อุบัติเหตุหรอก พี่ตั้งใจขับรถชนต้นไม้เองน่ะ” “พี่ใหญ่!”ฟ้าลดาอุทานตกใจอย่างไม่อยากเชื่อ“พี่แค่ตั้งใจจะให้หัวแตกนิดเดียว แต่ผิดพลาดไปหน่อย เลยขาหักด้วย” ชายหนุ่มหัวเราะออกมาฟ้าลดายกมือตีท่อนแขนกำยำอย่างมันเขี้ยวระคนไม่พอใจ“ทำไมพี่ใหญ่ทำแบบนี้คะ ถ้าหากพลาดท่าเสียชีวิตไป จะทำยังไง”“ก็แค่ตาย”“แล้วฟ้าล่ะ... ฟ้าจะอยู่ยังไง คนบ้า... คราวหน้าคราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะคะ”อคิราห์อมยิ้มยกมือขึ้นลูบใบหน้าของภรรยาเอาไว้แผ่วเบา“พี่ยอมเจ็บกว่านี้ หากมันจะทำให้ฟ้ายอมกลับมาอยู่กับพี่”“ไม่ต้องมาพูดเลย... ห้ามทำแบบนี้อีกนะคะพี่ใหญ่”“ก็ถ้าฟ้าไม่หนีพี่ไปอีก พี่ก็จะไม่ทำอะไรแผลงๆ แบบนี้อีกค