All Chapters of Owned By Contract : Chapter 41 - Chapter 48

Matapos ang matagumpay na board meeting tungkol sa Southern Asian joint venture, nagpasya kaming umuwi muna sa presidential suite, imbes na tumuloy sa victory dinner na nakasanayan daw nila. Bukas na lang namin haharapin ang selebrasyon. At least ngayong gabi, pahinga muna. O iyon ang akala ko. Pagdating namin sa basement parking, mabilis na nauna si Leonhardt palabas ng elevator. Ni hindi man lang siya tumingin sa likod para hintayin ako. Ang bilis niya maglakad, parang gusto niyang mauna palayo sa 'kin, at maiwan akong nakikipaglaban sa heels ko, parang bitbit ko pa nga rin ang tanong kung bakit parang may dingding na bigla na lang itinayo sa pagitan namin. “Leonhardt, wait!” Hinabol ko naman siya, halos kumalabog na ‘yung heels ko sa sahig. Damn it, bakit ba hindi ko sinuot ‘yung flats kanina? Ang hirap habulin ng taong hindi man lang lumilingon. He didn’t stop. He didn’t even slow down. Napakagat ako sa labi at pinaspasan pa rin ang lakad takbo, hanggang sa halos abutan ko

Ingrid Alessia's point of view Hindi ko alam kung sinasadya ba ni Leonhardt o hindi, bawat galaw niya kasi parang sinasadyang buuin yung tension sa pagitan naming dalawa. He glanced up, eyes burning. “You have no idea how much I hate seeing you hurt like this.” “Then make me forget the pain,” napakagat labi nalang ako ng kusang lumabas sa bibig ko ang mga salitang 'yon. Gagà ka talaga Ingrid. His jaw tightened, then he crashed his lips against mine, para siyang naging wild bore na gutom. Napaungol naman ako sa ginawa niya, naramdaman ko na rin na gumapang ulit yung kamay niya, paakyat sa pagitan ng hita ko. Hindi ko na naalala kung paano nawala ng tuluyan 'yung pajama ko. Basta ang alam ko wala na akong pang ibabang saplot. “Fvck… you’re already so wet,” he groaned against my lips, habang 'yung dalawang daliri niya ang dumudulas na papasok sa loob ko. Napaliyad naman ako at napakapit ng mahigpit sa balikat niya. “Oh, Leonhardt…” halos mapasigaw ako sa kakaibang nararamdam

Ingrid Alessia’s point of view After five in the afternoon. The whole day, we stayed inside our suite, 'yung kaming dalawa lang. For once, hindi ako nakaramdam ng pagod sa trabaho, kasi all I felt was Leonhardt making it up to me in his own quiet, stubborn way. He didn’t let me lift a finger. Siya ang nag-order ng lunch, siya ang nag-ayos ng table, siya rin ang nagsabi na “Stay there, don’t move, let me handle it.” As if bruises on my skin were enough reason to ground me for life. Pinapanood ko lang siya while his shirt sleeves rolled up, medyo magulo na rin ang buhok niya, nakatalikod lang siya habang naglalagay ng plates. Ang lalaking 'to talaga. Parang naging Personal butler ko na instead na untouchable CEO. “Hey, stop staring,” he said out of the blue, still not looking over. I couldn't help but smirk. “I’m not staring, I’m just enjoying the moment." He glanced back with that cocky half-smile of his. “It’s the same thing.” The whole afternoon went by with small things

Ingrid Alessia's point of view Paglapag namin sa NAIA, ramdam ko agad yung saksak ng humid air. Parang welcome back hug ng Pilipinas na medyo sticky. Bitbit na rin namin lahat ng hand-carry, medyo antok pa nga kami pero masigla pa rin naman kasi ang dami naming baon na tawanan mula kagabi. Oh, and I can't forget about our little guilty pleasure with Leonhardt last night. How am I supposed to forget that experience? That's terrific, but you know, it's all good. Pagdating naman sa baggage claim, nagsama-sama kami ulit for the last time. "Wow. Clarisse mukhang fresh pa rin, ah. Parang hindi nakapag walwal kagabi at parang hindi nagbiyahe ng ilang oras." Pag-uumpisa ni Rico. Inirapan naman siya ni Silvano cool na cool, e, naka-shades pa nga kahit indoors. At siyempre, dahil si Rico ang unang sumabat, si Niño ay may kalokohan na naman, at may ipinakita na kaagad sa phone niya habang ngiting-ngiti. “Ayan oh!” sigaw ni Niño sabay lapit malapit sa amin. “Mga beshies, feast you