All Chapters of Bad Twin ฟืนมันร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

“ท้องก็เลี้ยงสิ ฉันมีปัญญาเลี้ยงลูก”“ฉันรู้ว่านายมีเงิน มีปัญญาเลี้ยงเด็กสักคน แต่เด็กที่ไม่ได้เกิดจากความรัก เกิดมาแล้วพ่อแม่แยกย้ายไปคนละทาง มันไม่มีความสุขหรอกนะ สู้ไม่ต้องเกิดมาจะดีซะกว่า”ดวงตากลมที่เคยวาววับเอาเรื่องสลดลงไป ด้วยเรื่องที่เขาพูดมันดันมาสะกิดปมด้อยของตัวเอง พ่อแม่ของเธอเป็นลูกผู้ดีมีชาติตระกูล ตอนที่ลืมตาดูโลกครั้งแรกเธอเกิดมาพร้อมความรักและความอบอุ่น แถมยังอยู่บนกองเงินกองทอง แต่เมื่อทั้งคู่หมดรักกัน เธอก็กลายเป็นส่วนเกิน ทั้งคู่ต่างก็มีครอบครัวใหม่ ไม่มีใครเหลียวแลเธอสักนิด“ไม่ต้องกลัวหรอก เมื่อเช้าฉันให้เธอกินยาคุมฉุกเฉินแล้ว ถ้าอย่างนั้นจนกว่าเมนส์เธอจะมาแล้วกินยาคุมแบบปกติได้ ฉันจะใส่ถุงยางแล้วกันนะ จะแตกข้างนอกก็คงไม่ได้ เพราะเธอกับฉันเสร็จพร้อมกัน ถ้าฉันเอาออกมาแตกข้างนอกเธอจะไม่เสร็จ”“ไม่ต้องอธิบายขนาดนี้ก็ได้ ถอยไปสิ ฉันจะล้าง อี๋ น้ำอะไรเนี่ย เหม็นคาวที่สุด เหนียวด้วย แหวะ”คนตัวบางปาดน้ำขาวขุ่นที่ไหลอยู่บนต้นขาขึ้นมาดม พร้อมทำท่าทางสะอิดสะเอียนจะอาเจียนจนน่าหมั่นไส้“ตอนนี้ทำมารังเกียจ ทีเมื่อคืนยิ้มรับทุกครั้งที่ฉันแตกใส่”“ฉันไม่เคยยิ้มเลยนะตอนนายทำ

“ฉันขอโทษนะ เจอพวกมันจนได้ เธอเลยอึดอัด”หลังจากต้องเปลี่ยนแผนอย่างกะทันหัน เธอก็ต้องกลายเป็นลูกมือของเขาแทน แม้จะอยากกลับห้องแค่ไหน แต่ในเมื่อเขาไม่อนุญาต เธอก็ทำอะไรไม่ได้มาก เพราะอีกเดี๋ยวเพื่อนของเขาจะมากันเต็มห้อง ถ้าเขาเกิดโกรธแล้วปูดความลับของเธอขึ้นมาก็คงจะอับอาย และอีกไม่นานเรื่องนี้ต้องไปถึงหูเพื่อนรักของเธอแน่ๆ“ถ้านายไม่อยากให้ฉันอึดอัดก็ปล่อยฉันกลับห้องไปสิ นายก็อยู่กับเพื่อนนาย จะเอาฉันไว้ทำไม”“ก็เอาไว้เอาไง”“นายฟืน”เธอมองเขาด้วยแววตาวาววับเอาเรื่อง แต่ไม่ได้ดูน่ากลัวสักนิด กลับยิ่งน่าแกล้งมากขึ้นกว่าเดิมอีกเป็นเท่าตัว“อ้าว ขวัญ มาเรียนทำอาหารกับไอ้ฟืนเหรอ”อัคคีที่เพิ่งกลับมาจากบ้านของพ่อแม่ หอบหิ้วของฝากและอาหารฝีมือแม่มาวางไว้ที่โต๊ะอาหาร แม้จะไม่ได้แปลกใจที่เห็นเพื่อนรักอยู่กับพี่ชายฝาแฝดของตัวเองเพราะรู้อยู่แล้วว่าคนทั้งคู่มีความสัมพันธ์อะไรกัน แต่ก็ต้องแสร้งทำราวกับไม่รู้เรื่องอะไรเลยตามคำขอร้องของพี่ชาย“เอ่อ ใช่จ้ะ”“โห ทำอะไรตั้งเยอะ แต่ทำไมมันเหมือนกับแกล้มมากกว่ากับข้าว”อาหารหน้าตาน่ากินบนโต๊ะอาหารมันดูคุ้นตา ท่าทางคืนนี้คงจะมีปาร์ตี้เด็กวิศวะอีกแน่นอน“อ

“ทำไมพวกมึงมองกูแบบนั้น มีอะไรติดหน้ากูเหรอ”แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าเพื่อนทุกคนกำลังสงสัยอะไร แต่อัคราก็ทำตีเนียนราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น“มี”เมธาซึ่งเป็นกระบอกเสียงของเพื่อนผู้อยากรู้อยากเห็นเป็นฝ่ายเอ่ยถามด้วยท่าทางขึงขัง“มีอะไร”“มีพิรุธ”เมธาเจ้าเก่าเจ้าเดิมโต้กลับทันที“กูไปมีพิรุธอะไรไอ้ม่อน พวกมึงหาเรื่องกูแล้ว”“มึงไม่ต้องมาแถไอ้ฟืน บอกพวกกูมาเดี๋ยวนี้ว่ามึงกับของขวัญมีอะไรกัน”“กูจะไปมีอะไรกับยัยคุณหนูนั่นได้ยังไง เคยเห็นเจ้าหล่อนญาติดีกับกูด้วยเหรอ”“วันนี้มึงไปกินข้าว ไปชอปปิ้งกัน แถมคืนนี้เธอยังมานั่งกินเหล้ากับพวกเรา ทั้งที่ก่อนนี้ตั้งหลายปีกูก็ไม่เคยเห็น”“เรื่องเมื่อกลางวันกูอธิบายไปแล้ว ไม่เชื่อก็เรื่องของพวกมึง ส่วนคืนนี้ ไอ้ไฟมันชวน มึงก็รู้ว่าไอ้ไฟกับยัยคุณหนูนั่นสนิทกันแค่ไหน”“หึ แถจนสีข้างถลอกหมดแล้วนะ จับไม่ได้ไล่ไม่ทันมึงไม่มีทางยอมรับเลยนะ ทำไมเมื่อก่อนมึงไม่เห็นจะเคยมีความลับกับพวกกูเลย”“ก็มันไม่มีอะไรจริงๆ นี่หว่า”“แต่เมื่อกี้มึงเพิ่งกอดประคองกันเข้าห้องไป มึงจิ้มเธอไปแล้วนี่ ใช่ไหม”“กูหายเข้าไปยังไม่ถึงห้านาทีเลย พวกมึงคิดว่ากูนกกระจอกไม่ทันจะกินน้ำขนาดนั้

ขวัญชนกรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสาย เธอลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าแล้วยืนมองผู้ชายที่เอาแต่ใจกับเธอมาทั้งคืนด้วยความโกรธ อยากจะจิกหัวไอ้ผู้ชายหื่นขึ้นมาตบให้หน้าระบม แต่ก็รู้ตัวดีว่าไม่อาจทำแบบนั้นได้ เพราะขืนเธอทำร้ายร่างกายคนเถื่อนๆ อย่างเขาแม้แต่น้อย หมอนี่ต้องจับเธอกระแทกแรงๆ จนขาดใจตายแน่ยิ่งกวาดตามองเศษถุงยางอนามัยใช้แล้วหลายชิ้นที่ตกเกลื่อนพื้น นับจำนวนดูแล้วก็ต้องเบิกตากว้าง อดตกใจไม่ได้ว่าตัวเองมีชีวิตรอดมาได้อย่างไร ไม่ขาดใจตายคาร่างกายใหญ่โตของเขาก็บุญแค่ไหนแล้ว เมื่อคืนไม่รู้เขาไปเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหน อาจเป็นเพราะเขาเมามากก็เป็นได้ เลยหื่นกระหายเป็นพิเศษ“ของขวัญ ตื่นแล้วเหรอ”สงสัยเธอจะยืนส่งสายตาอาฆาตมองเขามากไปจนอีกฝ่ายรู้สึกตัวตื่น เขาลุกขึ้นมาสวมกางเกงขายาว แล้วเดินเข้ามาหาเธอ แต่เธอกลับขยับตัวหนีและปัดมือเขาทิ้ง“ไม่ต้องมาจับตัวฉันเลย ไอ้โรคจิต”“อะไร เธอโกรธอะไรฉัน”“นายมันบ้า เมื่อคืนเพื่อนนายนอนอยู่หน้าห้องทั้งกลุ่ม แต่นายก็ย่องเข้ามาปล้ำฉันจนเช้า ทำเสียงดังด้วย ป่านนี้เพื่อนนายคงรู้หมดแล้วว่าฉันโดนนายปล้ำ”“พวกมันไม่รู้หรอกน่า เมาอย่างกับหมาแบบนั้น แล้วป่านนี้พวกมันก

อัคราจับมือพาขวัญชนกเข้าไปคุยกันเงียบๆ ในมุมลับที่ห่างไกลสายตาสอดรู้สอดเห็นของทุกคน“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า ฉันมาทันใช่ไหม”เขาจับพลิกแขนซ้ายขวา ทั้งยังจับใบหน้าของเธอพลิกไปมาดูร่องรอยบุบสลายจนทั่ว เมื่อไม่เห็นแม้เพียงรอยแมวข่วนก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก“ทำไมไม่พูดอะไรบ้าง ตกใจเหรอ”“วันนั้น นายเป็นคนไปช่วยฉันเอาไว้เหรอ”เธอมองหน้าสบตาเขานิ่งๆ ต้องการฟังความจริงจากปากของเขา เพราะตลอดเวลาสองปีที่ผ่านมา เธอเข้าใจมาตลอดว่าคนที่ไปช่วยเธอเอาไว้ได้ทันคืออัคคี นั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกดีกับแฝดน้องเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว“อืม ฉันเอง”“แล้วทำไมไฟ..”“ฉันให้ไอ้ไฟมันพูดแบบนั้นเองแหละ ก็เธอเรียกฉันเป็นชื่อไอ้ไฟก่อนที่เธอจะสลบไป อีกอย่างเธอคงรู้สึกดีกว่าถ้าไอ้ไฟเป็นคนไปช่วยเธอเอาไว้”“แต่มันทำให้ฉันเข้าใจผิด ฉันคิดมาตลอดว่าไฟเป็นฮีโร่ มันยิ่งทำให้ฉัน..”“ชอบไอ้ไฟเหรอ”“อือ รู้แล้วยังมาถามอีก”“ก็ฉันมันกวนตีนเธอแบบนี้ไง เธอเกลียดขี้หน้าฉันจะตาย ถ้าเธอรู้ว่าฉันเป็นคนช่วยเธอก็คงไม่ได้ซึ้งใจอะไรหรอก ฉันพูดถูกไหม”“อือ ก็รู้ตัวนี่ เมื่อไหร่จะเลิกกวนประสาทฉันได้ซะทีล่ะ”“ถ้าเลิกกวนประสาท แล้วเธอจะชอบฉันอย่างท