All Chapters of สวนผักฟ้าประทาน : Chapter 11 - Chapter 13

เกิดการค้นหานิยายของนักเขียนท่านนั้นมาอ่าน และเตียวหยวนหยวนคุ้น นางรู้สึกคุ้นมาก จนต้องทึ่งจัด เมื่อพบจุดใต้ตำตอบ นางต้องร้องอ๋อ เพราะมีฉากเกี่ยวกับแม่ผัวและลูกสะใภ้ทะเลาะกันจนบ้านเกือบพัง แต่ละคำพูด การกระทำ ช่างเหมือนที่นางวิวาทะกับเหม่ยหลิน มารดาของแฟนหนุ่มนางในโลกที่จากมา “ถ้าได้สะใภ้ดี ลูกชายฉันคงมีสง่าราศีมากกว่านี้ ผู้หญิงอย่างเธอ เกิดมาเพื่อฉุดให้สามีลงเหว หน้าที่การงานพังหมด ซ้ำร้ายยังปากไม่มีหูรูด ทำเรื่องขายขี้หน้าไม่เว้นวัน คิดหรือว่าเลียมจะทนพฤติกรรมของเธอได้” เหม่ยหลิน หมายถึงลูกชายคนเล็กของตน เลียม หยางตง* คนรักของเตียวหยวนหยวน “คุณแม่...พูดไม่ถูกต้องนะคะ” “ฮึ ใครเป็นแม่เธอ ฉันไม่เคยคิดรับผู้หญิงแบบนี้เข้าตระกูล แม้แต่รับไหว้ฉันยังบอกให้เธอกองไว้ตรงพื้นเลย” เตียวหยวนหยวนนึกถึงคำพูดเจ็บแสบของเหมยหลิน สตรีผู้เป็นว่าที่แม่สามี และนั่นทำให้นางเจ็บช้ำใจ และเริ่มสืบเสาะสิ่งที่จะหาทางแก้เผ็ดอีกฝ่าย กระทั่งพบว่านิยายคาวโลกีย์ที่ดังกระฉ่อน คนเขียนก็คือเหม่ยหลิน สตรีวัยเกือบหกสิบกะรัต ที่ยังคันในร่มผ้า จนต้องหาทางระบายด้วยการเขียนเรื่องอ้าๆ หุบๆ พร้

หลังจากอิ่มหนำ ชายหนุ่มพาเตียวหยวนหยวนออกมาด้านนอกกระท่อม ยามนั้น นอกจากม้าตัวโต ยังมีรถม้าอีกคันหนึ่งพร้อมนายทหารยืนรออยู่ “ข้ามีภาระต้องไปจัดการ ข้าจะให้ทหารคุ้มครองและไปส่งหยวนหยวนที่โรงเลี้ยงหมู นั่งรถม้าคงสะดวกกว่าเกวียนลากวัวของเจ้า” “ขอบคุณอ๋องเจิ้ง” เตียวหยวนหยวนเอ่ยแล้วจึงคาราวะอีกฝ่าย “อืม ข้ารู้สึกมีบางอย่างติดค้างในใจ เดี๋ยวคงต้องกลับไปดูสักหน่อย น้ำซุปที่เจ้าปรุงกับน้ำจิ้มงาขาว เหตุใดถึงได้ยังติดอยู่ที่ปลายลิ้น แล้วเนื้อกวางอีกเล่า น่าเสียดาย หากไม่กินตอนที่มันสดๆ อยู่” เอ่ยจบร่างสูงกลับเข้าไปในกระท่อม และไม่ได้หันมามองนางอีก หญิงสาวได้แต่สงสัย ปากเขาบอกว่ามีภารกิจ แล้วเหตุใดยังกลับเอาแต่สนใจเรื่องปากเรื่องท้องของตนเองอยู่เช่นนั้น “อ๋องเจิ้ง ท่านจะส่งสตรีขึ้นรถม้าสักหน่อยไม่ได้หรือ” ชายหนุ่มซึ่งกำลังสืบเท้ากลับเข้ากระท่อม เขาทำเพียงแต่โบกมือให้นาง “นี่ท่านเห็น ของกินสำคัญกว่าสตรีหรอกรึ” นางเอ่ยถาม และนึกฉุนเขา ก่อนก้าวขึ้นรถม้าด้วยอารมณ์ขุ่นมัว โรงเลี้ยงหมูของสกุลเตียวใหญ่โตพอสมควร เมื่อไปถึง นางไม่ได