Semua Bab บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน: Bab 21 - Bab 30

เมื่อซูหมิงเจ๋อออกคำสั่ง เจ้าหน้าที่ทั้งหมดก็พุ่งเข้าใส่หลินไป๋ด้วยความดุดันเหล่าผู้ป่วยที่ยืนดูเหตุการณ์ตรงล็อบบี้ต่างพากันถอยหนี เพราะเกรงว่าจะโดนลูกหลงไปด้วยใครๆ ต่างก็คิดว่า หลินไป๋คงไม่รอดแน่แต่ไม่ทันไร พวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องโอดโอยตามมาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคน ต่างถูกหลินไป๋เตะกระเด็นไปกองอยู่กับพื้นในตอนนั้น นอกจากซูรั่วปิงแล้ว คนอื่นๆ ต่างก็ตกตะลึงไป๋เสี่ยวฮุ่ยเองก็เช่นกัน พี่ชายของเธอ ทำไมถึงได้สุดยอดขนาดนี้?"ไอ้หนุ่ม แกก็เก่งพอตัวนี่หว่า แต่ขอเตือนไว้ก่อนนะ อย่าริอ่านแตะต้องตัวฉันเด็ดขาด!"ซูหมิงเจ๋อถอยหลังสองก้าวโดยอัตโนมัติ "ฉันเป็นคนในตระกูลซู ถ้าแกกล้าแตะต้องฉัน เท่ากับว่าเป็นศัตรูกับทั้งตระกูลซู... อ๊าก!"หลินไป๋แตะเข้าไปที่กลางกายของซูหมิงเจ๋อไอ้ขยะนี่คิดไม่ซื่อกับไป๋เสี่ยวฮุ่ยงั้นเหรอ เขาไม่ปล่อยไว้แน่"เจ็บจัง... อ๊าก... ไอ้ชาติชั่ว ฉันจะฆ่าแก... อ๊าก..."ซูหมิงเจ๋อใช้สองมือกุมเอาไว้ พลิกตัวดิ้นไปมากับพื้นด้วยความเจ็บปวดหลินไป๋เหยียบลงไปอีกครั้งกร๊อบทำให้เข่าของซูหมิงเจ๋อแตกละเอียดเสียงร้องเจ็บปวดของซูหมิงเจ๋อเงียบลงทันที เพราะส

"เกิดอะไรขึ้น?"หลินไป๋ตกใจ หรือว่าลุงสองยังไม่หายดี?"พี่ แม่ของฉัน..."ไป๋เสี่ยวฮุ่ยวิ่งมาตรงหน้าหลินไป๋ พยายามตั้งสติ ก่อนจะรีบเล่าเรื่องออกมาอย่างรวดเร็วในที่สุดหลินไป๋ก็ได้รู้สาเหตุว่าทำไมลุงสองถึงได้รับบาดเจ็บสองปีก่อน หลังจากไป๋เสี่ยวฮุ่ยสอบเข้ามหาวิทยาลัยเจียงเฉิงได้ ลุงสองกับป้าสองก็ได้ตามมาทำงานในเจียงเฉิง ทั้งสองทำงานอยู่ที่หมู่บ้านเยว่หู ลุงสองเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ส่วนป้าสองเป็นพี่เลี้ยงในบ้านเจ้านายของป้าสองเป็นแม่ม่ายลูกติดที่แข็งแกร่ง ไม่กี่วันก่อน อดีตสามีของเจ้านายถือมีดบุกเข้าไปในบ้าน ป้าสองจึงแอบส่งข้อความขอความช่วยเหลือไปให้ลุงสองสุดท้าย นายจ้างปลอดภัยดี แต่ลุงสองได้รับบาดเจ็บสาหัส อดีตสามีคนนั้นถูกจับกุม ตอนแรกเจ้านายกับบริษัทรับจัดการบ้านรับปากจะออกเงินค่ารักษาให้ แต่ไม่กี่วันก่อนดันกลับคำพูดทั้งเจ้านายและบริษัทต่างก็อ้างว่าลุงสองทำไปเพื่อปกป้องป้าสอง มันเป็นเรื่องส่วนตัว ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเขาเลยไป๋เสี่ยวฮุ่ยทนเรื่องนี้ไม่ได้ จึงโพสต์แฉลงบนอินเทอร์เน็ต และวันนี้ป้าสองที่กำลังวิ่งหายืมเงินอยู่ ก็ได้รับข้อความจากเจ้านาย บอกว่ายินดีให้ยืมเง

"ไม่ใช่นะ พี่หลิน พวกเราเจรจากันอีกทีเถอะ..."หวังจื้อเฉียงแทบจะร้องไห้ออกมา ทั้งสองอันนี้ เขาไม่อยากเลือกเลยสักอัน!"ไม่มีใครเคยบอกนายเลยเหรอ จริงๆ แล้ว ขันทีอายุยืนนะ?"หลินไป๋ทำหน้าจริงจัง "ฉันคิดว่านะ นายเป็นขันทีไปเถอะ จะได้ไม่ต้องมีเรื่องกลุ้มใจมากนัก...""ไม่ๆๆ พี่หลิน ฉันใช้หนี้ ฉันจะใช้หนี้เดี๋ยวนี้เลย!"หวังจื้อเฉียงแทบเสียสติ "พี่หลิน ฉันไม่มีเงินสดจริงๆ เอาแบบนี้ไหม ฉันมีบ้านหลังนึงอยู่ที่นี่ เป็นหลังที่ดีที่สุด มูลค่าสี่ร้อยล้านบาท!""แถมยังตกแต่งภายในอีกมูลค่าสองร้อยห้าสิบล้าน ตอนแรกจะย้ายเข้าอยู่อีกไม่กี่วัน บ้านก็เลยสะอาดมากๆ ของใช้ทุกอย่างมีครบ ย้ายเข้าอยู่ได้ทันที!""ฉันลดราคาเหลือห้าร้อยล้าน เอามาหักชำระหนี้ พี่หลิน พี่ไม่ขาดทุนแน่นอน!"หวังจื้อเฉียง นายกำลังเล่นตุกติกกับใครอยู่?"ฉินเสวี่ยเหยาฮึ่มเบาๆ "นายหมายถึงบ้านเยว่หูเลขที่หนึ่งใช่ไหม? บ้านนั้นฉันรู้ดี ราคาตอนเปิดตัวคือสี่ร้อยล้านก็จริง แต่ตอนนี้ สูงสุดก็แค่สามร้อยล้าน""ส่วนเรื่องตกแต่งภายในสองร้อยห้าสิบล้าน จริงๆ แล้วต้นทุนแค่หนึ่งร้อยห้าสิบล้านเท่านั้น แถมยังตกแต่งตามสไตล์ของนายอีก ถ้าจะขาย ก็ต้องล

"ยินดีด้วย หลินไป๋ฟื้นตัวออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว @หลินไป๋"นึกไม่ถึงว่าเฉาจวิ้นจะแท็กเขาในกลุ่มร่วมรุ่นมหาลัย"ไอ้บ้านี่ทำอะไรของมัน?"หลินไป๋พึมพำกับตัวเองจากนั้นจึงมองไปที่ฉินเสวี่ยเหยา "ฉันไม่ไปดีกว่า เธอเอาใบหนี้พวกนั้นมาให้ฉันหน่อย ฉันจะไปทวงหนี้ทีหลัง""อืม งั้นก็ได้"ฉินเสวี่ยเหยาหยิบใบสัญญาหนี้ออกมาจากกระเป๋า แล้วส่งให้หลินไป๋ จากนั้นเธอจึงขับรถจากไป"หลินไป๋ฟื้นแล้วจริงๆ เหรอ?""จริงเหรอเนี่ย? เฉาจวิ้น นายได้ข่าวมาจากไหน?""เฮ้เพื่อน นายฟื้นแล้วจริงๆ เหรอ? ตอบหน่อยสิ @หลินไป๋"ดูเหมือนเรื่องที่หลินไป๋ประสบอุบัติเหตุ ทุกคนคงรู้หมดเลยสินะในที่สุดหลินไป๋ก็ส่งข้อความกลับไปว่า เฉาจวิ้นแกมือหักทั้งสองข้างเลยไม่ใช่เหรอ? แกใช้สมองหมูของแกพิมพ์ด้วยพลังจิตรึไง?""โว้ว หลินไป๋นายฟื้นแล้วจริงเหรอ? ยินดีด้วยนะ รอดมาได้แล้ว ต้องมีโชคตามมาแน่ๆ!""สุดยอด ยินดีด้วยนะหลินไป๋!""ขออวยพรให้หลินไป๋!"ทันใดนั้น แชตกลุ่มก็คึกคักขึ้นมา ถึงกับมีบางคนส่งอั่งเปามาเลยแต่เฉาจวิ้น กลับไม่ได้ส่งข้อความอีกเลย"ไอ้โง่นี่คงแอบส่งข่าวไปบอกใครแน่ๆ"หลินไป๋เริ่มเข้าใจความตั้งใจของเฉาจวิ้นขึ้นม

"ฉินฉางเฟิง แก แกกล้าทำแบบนี้ได้ยังไง..."ฉินเสวี่ยเหยาไม่เข้าใจเลยว่า การตัดสินใจของเธอครั้งนี้ผิดพลาดอย่างมากและราคาที่ต้องจ่าย ก็คือชีวิตของเธอ!"ฉินเสวี่ยเหยา แกคิดว่าตัวเองฉลาด แต่จริงๆ แล้วก็แค่คนโง่!"ฉินฉางเฟิงหัวเราะเยาะ "วันนี้ทั้งแกกับหลินไป๋จะต้องตาย!""พอพวกแกตาย ใครจะไปสนใจพินัยกรรมของแกล่ะ? สมบัติของตระกูลฉิน ไอ้บ้านนอกหลินไป๋นั่นไม่มีทางได้แม้แต่นิดเดียว!"ใบหน้าของฉินฉางเฟิงเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม "ไม่ต้องรีบหรอก ไอ้ขยะหลินไป๋นั่น กำลังจะตามไปอยู่กับแกแล้ว!"ระหว่างพูด ฉินฉางเฟิงก็ดึงมีดพับออกมาทันที แล้วหันหลังเดินจากไปฉินเสวี่ยเหยากุมหน้าอก ล้มลงช้าๆ สติเริ่มเลือนราง"ฉัน... ต้องมาตายด้วยน้ำมือของขยะอย่างฉินฉางเฟิงงั้นเหรอ..."ฉินเสวี่ยเหยาพึมพำเบาๆ "น่าขายหน้าจริงๆ ..."เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่สมควรต้องจบแบบนี้น่าเสียดาย ที่คราวนี้คงจะตายจริงๆ แล้ว"ฉันเพิ่งจะแต่งงานเองนะ..."ก่อนที่ฉินเสวี่ยเหยาจะหมดสติไป ในใจยังรู้สึกไม่ยอมแพ้และในขณะนั้น จู่ๆ ภาพของหลินไป๋ก็ผุดขึ้นมาในหัวและในตอนนั้นเอง หลินไป๋ก็พุ่งเข้าไปในห้องทำงานของฉินเสวี่ยเหยาเขาเข้ามานั