All Chapters of บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน: Chapter 11 - Chapter 20

คำพูดเดียวของหลิ่วซินเหมยทำให้หลายๆ คนฉุกคิดขึ้นได้"ตระกูลจางขอเดิมพันด้วยเงินห้าร้อยล้าน!""ตระกูลหวังอีกห้าร้อยล้าน!""ตระกูลฟาง..."ผู้คนต่างทยอยร่วมเดิมพัน เรื่องเงินไม่สำคัญ แต่ที่พวกเขาต้องการจริงๆ คือทำให้ฉินเสวี่ยเหยาเป็นหนี้จนชดใช้ไม่หมดไปทั้งชาติ ถึงตอนนั้น พวกเขาจะทำอะไรก็ได้กับฉินเสวี่ยเหยา!"เอาล่ะๆๆ ฉันรับหมดเลย มาสิ หยิบกระดาษกับปากกามา ท่านเศรษฐีทั้งหลาย เขียนลงไปให้ชัดๆ เลยนะ!"หลินไป๋กลับยิ่งตื่นเต้นขึ้นเงิน เงินทั้งนั้นเลยนะ!ไม่นาน ทุกคนก็เขียนรายละเอียดจำนวนเงินเดิมพันของพวกเขาลงไป แน่นอนว่า พร้อมเซ็นชื่อด้วย"สี่หมื่นแปดพันห้าร้อย สี่หมื่นเก้าพัน... ฮ่าๆๆ ห้าหมื่นล้าน ห้าหมื่นล้านพอดี!"หลินไป๋เพิ่งนับเลขเสร็จ ก็หันไปอุ้มฉินเสวี่ยเหยาขึ้นมา "ที่รักจ๋า คุณคือสิ่งล้ำค่าของฉันจริงๆ รวยแล้ว คราวนี้เรารวยแล้ว!"ตั้งแต่เกิดมา นี่เป็นครั้งแรกที่หลินไป๋รู้สึกว่าเงินหาง่ายฉินเสวี่ยเหยาด้านชาไปทั้งตัว ในหัวของเธอมีชื่อสถานที่โผล่ขึ้นมาหลายแห่ง เพราะนั่นคือสถานที่ที่เตรียมไว้หลบหนีแต่คนอื่นๆ ที่อยู่ตรงนั้น ต่างก็คิดเหมือนกันว่า หลินไป๋มันบ้าไปแล้วจริงๆ"ร

บรรยากาศเงียบไปชั่วขณะ จากนั้นจึงวุ่นวายขึ้นมาทันที"อะไรนะ? ฉินเสวี่ยเหยาเหรอ?""เป็นไปไม่ได้ จะเป็นฉินเสวี่ยเหยาไปได้ยังไง?""ถ้าเป็นฉินเสวี่ยเหยาจริง งั้น งั้นที่พวกเราพนันกับหลินไป๋ไว้ ก็เท่ากับว่า เท่ากับแพ้งั้นเหรอ?""หมดกัน ห้าร้อยล้านของฉัน..."ทุกคนแทบไม่อยากจะเชื่อ ไอ้บ้านนอกหลินไป๋นั่น พลิกสถานการณ์ได้เหรอ?บางคนถึงกับเริ่มแตกตื่น เพราะเมื่อสักครู่ เพิ่งจะลงเดิมพันไป!ต่อให้พวกเขาไม่ได้เดิมพันด้วยแขนขา แต่เงินห้าร้อยล้านก็ไม่ใช่น้อยๆ เลย!"เป็นไปได้ยังไง?"เฉียวซานฉือสีหน้าไม่สู้ดี "น้องพี่ ลองดูอีกครั้งไหม น้องต้องเข้าใจผิดแน่ๆ!""คนที่ตอบถูกทั้งสามข้อ ต้องเป็นฉินฉางเฟิงสิ!"ผู้คนต่างแอบโล่งอกดีใจ อย่าพึ่งตระหนก ยังมีคุณชายเฉียวซานอยู่ทั้งคน!แค่คุณชายเฉียวซานออกหน้ารับ ต่อให้ฉินเสวี่ยเหยาตอบถูกจริงๆ ก็เป็นผิดได้!"พี่ซาน ที่พี่มั่นใจขนาดนั้น เพราะพี่ให้คำตอบที่ถูกต้องกับฉินฉางเฟิงใช่ไหม?"ในน้ำเสียงไพเราะของเฉียวเฟยหยานแฝงไปด้วยการถากถาง "คำตอบของฉินฉางเฟิง ตอบมาครบทั้งสามข้อก็จริง และยังบังเอิญตรงกับคำตอบที่ฉันทิ้งเอาไว้ก่อนหน้านี้ทุกข้อ""แต่น่าเสียดาย ที่

"หลินไป๋ แก แกอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ..."ฉินฉางเฟิงตื่นตระหนกอย่างชัดเจน "นี่ นี่มันงานเลี้ยงของคุณหนูเฉียวนะ คุณหนูเฉียวไม่ปล่อยให้แกทำอะไรตามใจชอบแน่!"ฉินฉางเฟิงพูดไปถอยหลังไป สายตายังจ้องมองหลินไป๋ที่เดินเข้ามาใกล้ ทำให้ยิ่งตระหนกมากขึ้น "คุณปู่ ช่วยผมด้วย!"ในตอนนี้ถ้าหลินไป๋หักขาฉินฉางเฟิงจริงก็คงไม่มีใครสงสัย ในเมื่อหลินไป๋กล้าทำหมันให้เฉียวซานฉือ แล้วฉินฉางเฟิงจะรอดไปได้ยังไง?"คุณหนูเฉียว หลินไป๋ทำตามใจตัวเองในบ้านตระกูลเฉียว คุณหนูจะไม่ห้ามปรามจริงๆ เหรอ?"ฉินเจิ้นเจียงมองไปยังเฉียวเฟยหยานไม่ใช่แค่เขา คนอื่นๆ ก็ไม่เข้าใจเช่นกัน ถึงแม้เฉียวเฟยหยานกับเฉียวซานฉือจะไม่ค่อยลงรอยกันนัก แต่คืนนี้เป็นงานเลี้ยงของเฉียวเฟยหยาน ทำไมถึงปล่อยให้หลินไป๋ทำตามใจตัวเองได้ขนาดนี้ล่ะ?"ตอนที่พวกคุณโกหกหน้าตาเฉย มีใครเคยถามฉันบ้างไหม?"เฉียวเฟยหยานพูดเหน็บแนม "แน่นอน ที่นี่คือบ้านของตระกูลเฉียว งานที่ฉันจัดขึ้น ฉันก็ต้องจัดการอยู่แล้ว"เธอหันไปมองสาวงามที่ยืนอยู่ข้างๆ "รั่วปิง โทรหาโรงพยาบาลของเธอ ให้ส่งรถพยาบาลมาเพิ่มหน่อย"จากนั้น เธอก็กวาดสายตามองทุกคนในงานอีกครั้งด้วยท่าทีเย็นชา "ในเมื

"เมียสุดที่รักจ๋า เฟยหยานของฉัน นี่ฉันเอง เลิกลองใจได้แล้ว"หลินไป๋รู้สึกทำอะไรไม่ถูกภรรยานักพรตหญิงผู้นี้ ระมัดระวังเกินไปแล้ว"ในความฝัน คำพูดสุดท้ายที่ฉันพูดกับนายคืออะไร?"เฉียวเฟยหยานพยายามควบคุมอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด จนน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย"เธอพูดว่า คุณสามี ไม่เป็นไรนะ หนึ่งนาทีก็สุดยอดแล้วล่ะ"หลินไป๋จ้องมองเฉียวเฟยหยานอย่างจริงจัง "เมียจ๋า ฉันรู้ว่าเรื่องนี้มันแปลก แต่ฉันจริงๆ ... อื้อ..."ริมฝีปากนุ่มและอบอุ่นประกบปิดปากของหลินไป๋เอาไว้เฉียวเฟยหยานโผเข้าสู่อ้อมกอดหลินไป๋อย่างเร่าร้อน จนแทบบ้าคลั่งหลินไป๋กอดเฉียวเฟยหยานเอาไว้แน่น อยากจะหลอมรวมเธอเข้ามาในร่างกายตัวเองจนแทบจะทนไม่ไหวทั้งสองไม่อาจระงับความรุ่มร้อนในใจได้ ทุกการเคลื่อนไหวจึงเริ่มดุดันขึ้นมานี่ไม่ใช่แค่การกลับมาพบกันอีกครั้ง แต่นี่ คือการที่ได้สิ่งที่สูญเสียไปกลับคืนมา"แควก..."เสียงเสื้อผ้าที่ฉีกขาด"อึก"หลินไป๋ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เมื่อริมฝีปากถูกเฉียวเฟยหยานกัด"ที่รัก ตอนนี้ยังไม่ได้นะคะ"เฉียวเฟยหยานผละออกจากอ้อมกอดของหลินไป๋ ใบหน้าสวยงามแดงระเรื่อเธอหอบหายใจถี่ ชุดคลุมที่ถูกฉีกออก เผ

"พี่ นี่ พี่ฟื้นแล้วจริงๆ เหรอ? คุณพ่อเพิ่งหมดสติไปเอง"ไป๋เสี่ยวฮุ่ยเงยหน้ามองหลินไป๋ "ถ้าหาก ถ้าหากพ่อยังฟื้นขึ้นมาได้อีก เขา เขาคงดีใจมากแน่ๆ...""หลายปีมานี้ พ่อเอาแต่ห่วงหาพี่ตลอด..."หลินไป๋สงบสติลง สุขภาพของลุงสองต้องมาก่อนเขาคุกเข่าลงตรวจดูอาการของลุงสอง แต่แล้วสีหน้าก็เริ่มหนักใจขึ้นเรื่อยๆอาการของลุงสองย่ำแย่ ศีรษะบาดเจ็บสาหัส มีเลือดออกในสมอง และอวัยวะภายในเริ่มล้มเหลว ต้องทำการรักษาโดยด่วนหลินไป๋ส่งพลังปราณเข้าสู่ร่างกายลุงสองทันที เพื่อยับยั้งไม่ให้อวัยวะภายในล้มเหลว จากนั้นใช้นิ้วมือแตะที่ศีรษะลุงสองเบาๆ เพื่อควบคุมเลือดที่ออกในสมองจากนั้น เขาจึงอุ้มลุงสองขึ้นมาจากพื้น"เสี่ยวฮุ่ย ไม่ต้องเป็นห่วงนะ พี่จะรักษาลุงสองให้ได้ เราเข้าไปข้างในกันก่อน หาที่สะอาดๆ กันก่อน"หลินไป๋เดินเข้าประตูข้างตึกเพื่อเข้าไปในโรงพยาบาล"พี่ รอเดี๋ยวก่อน..."ไป๋เสี่ยวฮุ่ยชะงักไป ก่อนลุกขึ้นตามมาทันที"หยุดนะ พวกแกอยากตายรึไง?"เสียงตะโกนดังมาจากด้านหน้า ปรากฏร่างของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนเดินเข้ามา"เจ้าสกปรกโสโครกนี่ ฉันเพิ่งจะโยนมันออกไปแท้ๆ แกยังกล้าส่งกลับมาอีกเหรอ