บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน

"เมียจ๋า ข้าใกล้จะไม่ไหวแล้ว..."

"คุณพี่ อดทนอีกหน่อยนะเพคะ..."

"ขอโทษนะ เมียจ๋า..."

หลินไป๋ทรุดตัวลงอย่างไร้เรี่ยวแรง

"คุณพี่ ไม่เป็นไรเพคะ แค่นาทีเดียวก็สุดยอดแล้ว..."

หลินไป๋ผุดลุกขึ้นนั่งในทันที ศีรษะชนเข้ากับบางสิ่งที่นุ่มนิ่มเป็นพิเศษ

"อ๊ะ..."

เสียงอุทานเพราะเจ็บปวดดังขึ้น

หลินไป๋ลืมตาขึ้น มองเห็นคนกำลังหงายหลังล้มลง จึงยื่นมือคว้าร่างนั้นไว้ตามสัญชาตญาณ

คว้าได้แล้ว

ใหญ่จัง

นุ่มนิ่มอีกด้วย

เมื่อสายตาโฟกัสชัดเจน หลินไป๋ได้เห็นใบหน้าอันงดงามเข้า

"เมีย?"

หลินไป๋สับสนเล็กน้อย หรือว่าตนเองกำลังฝันอยู่?

เขาฝันอยู่นาน เนิ่นนานเหลือเกิน

ในฝัน เขาได้รับวิชาลับบำเพ็ญเพียรที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกเซียนนามว่าวิถีสู่สวรรค์ บำเพ็ญอยู่นานนับพันปี จึงกลายเป็นอันดับหนึ่งในโลกเซียน นักพรตหญิงทั้งเก้าแห่งโลกเซียนล้วนเป็นคู่บำเพ็ญเพียรของเขาทั้งนั้น

ทว่า บททดสอบสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ได้เริ่มต้นขึ้น เขาต้านทานได้เพียงหนึ่งนาทีจึงถูกบททดสอบสวรรค์โจมตีจนวิญญาณแตกสลาย

ไม่ทันที่หลินไป๋จะได้สติ ภายในห้องผู้ป่วย กลุ่มแพทย์และพยาบาลต่างตกตะลึงงันไปตามๆ กัน

ผู้ป่วยที่นอนเป็นผักอยู่สามปี จู่ๆ ก็ฟื้นขึ้นมา!

และสิ่งแรกที่ทำเมื่อฟื้นขึ้นมา ก็คือแต๊ะอั๋งซูรั่วปิงแพทย์สาวสวยชื่อดัง!

ในสายตาของคนไข้และแพทย์มากมาย ซูรั่วปิงถือว่าเป็นเทพธิดาน้ำแข็งที่เย็นชา ความงามล่มชาติล่มเมือง รูปร่างก็สวยงาม โดยเฉพาะเสื้อกาวน์ขาวที่ไม่สามารถปกปิดส่วนโค้งเว้าเอาไว้ได้ สะกดทุกสายตาของคนที่พบเห็นเอาไว้

นี่ไง แม้แต่คนนอนเป็นผักก็ยังฟื้นได้เพราะแบบนี้!

"ปล่อยนะ!"

เธอกัดฟันพูดด้วยความโกรธ ทำให้หลินไป๋ค่อยๆ มีสติขึ้น

นี่ไม่ใช่เมียจ๋าในฝัน

ขณะที่เขากำลังจะปล่อยมือ แต่ทว่ากลับรู้สึกแปลกๆ จึงบีบอีกครั้ง

"หน้าอกเธอแปลกๆ ข้างในเหมือนมีอะไรสักอย่าง... อั่ก!"

หลินไป๋ถูกหมัดหนักชกเข้าอย่างแรงจนหงายหลังล้มลงบนเตียง

"ไอ้โรคจิต ฉันจะฆ่าแก!"

ซูรั่วปิงโมโหจนแทบคลั่ง

"หมอซู ใจเย็นๆ ก่อนค่ะ!"

พยาบาลทั้งสองหูตาไว รีบคว้าตัวซูรั่วปิงเอาไว้ "เขาเป็นคนป่วย เพิ่งฟื้นนะคะ!"

"ใช่ค่ะคุณหมอซู สมองเขาอาจยังไม่ฟื้น ก็หลับไปตั้งสามปีนี่คะ!"

"คุณหมอซู คุณใจเย็นๆ ก่อนนะคะ..."

หน้าอกซูรั่วปิงเคลื่อนไหวขึ้นลงอย่างแรง ทำให้เห็นความยิ่งใหญ่ชัดเจนยิ่งขึ้น

เธอพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองสุดขีด "แจ้งญาติของเขา!"

หลังทิ้งคำพูดไว้ ซูรั่วปิงจึงเดินออกไปจากห้องผู้ป่วยทันที

"คือว่า หน้าอกเธอมีปัญหาจริงๆ นะ ข้างในเหมือนมีอะไรโตขึ้นมา อาจวินิจฉัยผิดว่าเป็นมะเร็งเต้านมก็ได้"

หลินไป๋ลุกขึ้นนั่งอีกครั้งด้วยใบหน้าไร้เดียงสา

ทุกคนต่างพูดไม่ออก เจ้านี่ฉวยโอกาสแล้วยังทำเป็นใสซื่ออีก คนนอนเป็นผักที่เพิ่งฟื้น แล้วยังแอบอ้างเป็นหมออยู่ในโรงพยาบาลได้อีกเหรอ?

"คุณหลินคะ คุณเพิ่งฟื้น เชิญพักผ่อนก่อนนะคะ เราจะแจ้งให้แฟนของคุณมาหานะคะ"

พยาบาลคนหนึ่งกล่าวอย่างสุภาพ

แล้วทีมแพทย์ตรวจอาการก็รีบออกไปอย่างรวดเร็ว

"ฉันมีแฟนที่ไหนกัน?"

หลินไป๋ขยี้หัวตัวเองด้วยความสับสน มีข้อมูลมากมายเข้ามาจนทำให้สับสนไปเล็กน้อย

วิชาแพทย์เซียน เคล็ดลับบำเพ็ญเพียร ฝึกอาวุธปรุงยา...

นั่นคือสิ่งที่ได้รับจากการบำเพ็ญเพียรนับพันปีในฝัน ตอนนี้ยังคงชัดเจน

แต่เมื่อสักครู่นี้ เป็นเพราะข้อมูลเหล่านี้ เขาเลยพบว่าหน้าอกของคุณหมอสาวสวยคนนั้นมีปัญหา

หรือว่า นี่จะเป็นเรื่องจริง?

"ไม่ได้ ฉันต้องลองดูก่อน!"

หลินไป๋นั่งขัดสมาธิ ค่อยๆ หลับตาลง เพื่อกระตุ้นเคล็ดวิชาวิถีสู่สวรรค์ที่คุ้นเคยนั้นขึ้นมา ลองบำเพ็ญเพียรตามที่เคยทำในฝันอยู่หลายครั้ง

ไม่นาน กลิ่นอายที่คุ้นเคยก็ทะลักออกมาจากทุกทิศทาง!

หลินไป๋ดีใจจนแทบคลั่ง นี่แหละคือพลังจิต!

วิถีสู่สวรรค์ เป็นเรื่องจริง!

แม้พลังจิตจะเบาบาง เทียบไม่ได้กับโลกเซียนในความฝัน แต่ ก็สามารถบำเพ็ญเพียรได้จริงๆ!

หลินไป๋กระตุ้นพลังจิต หมุนเวียนไปทั่วร่างกาย ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บของร่างกายได้อย่างรวดเร็ว

เวลาผ่านไปอย่างเงียบๆ จนกระทั่งมีเสียงรองเท้าส้นสูงวิ่งเข้ามาในห้องผู้ป่วย

หลินไป๋ลืมตาขึ้น ก็ได้พบกับสาวสวยกระโปรงทรงสอบกับเสื้อเชิ้ต ใบหน้านั้น สวยงามไม่แพ้ซูรั่วปิงเลยแม้แต่น้อย

แม้รูปร่างจะไม่ได้น่าเร้าใจเท่าซูรั่วปิง แต่สัดส่วนก็ยอดเยี่ยม สมส่วนพอดี

"คุณคะ คุณฟื้นแล้วจริงๆ เหรอคะ?"

สาวสวยจ้องมองหลินไป๋

สีหน้าแบบนั้น ไม่เหมือนดีใจ แต่เหมือนตกใจมากกว่า

หลินไป๋ไม่ได้พูดอะไร ก็มีพยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามา

สีหน้าหญิงสาวเปลี่ยนไปทันที ทันใดนั้น เธอก็พุ่งเข้าไปหาหลินไป๋อย่างรวดเร็ว

"ดีจังเลย ในที่สุดคุณสามีก็ฟื้นแล้ว ฉันนึกว่าคุณจะไม่ฟื้นขึ้นมาเสียแล้ว!"

เสียงของเธอสะอื้นเล็กน้อย

หลินไป๋ที่ไม่ทันตั้งตัว ก็ถูกเธอล้มทับอยู่บนเตียง

เมื่อพยาบาลเห็นภาพนั้น ก็รีบออกไปทันที พร้อมปิดประตูให้

"คนสวย พยาบาลไปแล้ว เธอไม่ต้องแกล้งทำแล้ว"

ในที่สุดหลินไป๋ก็พูดออกมา "บอกมาเถอะ เธอเป็นใครกันแน่?"

"ขอพูดอีกอย่างนะ การแสดงของเธอมันธรรมดาสุดๆ ร้องไห้ไม่ค่อยเนียนเท่าไหร่"