Semua Bab สายฟ้าของพาฝัน: Bab 111 - Bab 120

“อยู่ไหนคะคุณน้องสาว”“อยู่บ้านเพื่อนไงคะคุณพี่ พี่นีนถึงห้องแล้วเหรอ”“อือ มีคนถึงก่อนพี่ด้วย นั่งรอบ่นหน้าตึงอยู่เนี่ย”นีรนาราบอกก่อนจะหันไปมองค้อนอรัณย์ที่เอาหูมาแนบมือถือราวกับจะคุยซะเอง“โอ้ย น่านมันผีบ้าโทรมาจิกจนไม่เป็นอันกินแล้วเนี่ยฉัตรละเบื่อ ทำตัวเหมือนลุงแก่ๆไปได้”ปาริฉัตรโวยวายออกมาจน

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย”“เราก็อยากถามบอสเหมือนกันแต่กลัวโดนหักเงินเดือน ทุกวันนี้ทำงานเกร็งมาก”นีรนาราตอบด้วยใบหน้าที่ยังเรียบนิ่งราวไม่ทุกข์ร้อน ตรงข้ามกับในใจที่มันว้าวุ่นจนแทบบ้า เพราะเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่งมาแต่ไหนแต่ไร คนที่ไม่รู้จักเธอดีถึงชอบคิดว่านีรนารานั้นเฉยชากับทุกสิ่งอย่าง ทั้งที

“กวนตีนมาก กูอุตส่าห์หาเวลามาเจอพวกมึงได้แต่มึงเสือกไม่อยู่เจอกูเนี่ย ควรให้กูโกรธมั้ยล่ะ”“กูมีธุระ ไว้คราวหน้ากูเลี้ยงเองคืนนี้ก็คุยกับไอ้คีไปก่อน”วิกรรีบอธิบายเมื่อรับรู้ได้ว่าเพื่อนบ่นจริงจัง ถึงจะเป็นเหตุผลที่แถแบบเอาตัวรอดก็เถอะใครจะยอมบอกว่ากลับเพราะไปส่งเลขาล่ะเดี๋ยวก็ได้โดนซักกันอีกยาวพอดี

“นีน..แกไหวมั้ยวะ”“มันเจ็บมากกว่าที่เคยคิดอีกอ่ะแก ฮือ…เรารู้สึกผิดที่มานั่งเสียใจแบบนี้ทั้งที่ควรดีใจกับน้อง”“แกไม่ได้ผิดอะไรเลยนีน อย่าโทษตัวเองเลยนะ”“เราไม่อยากรู้สึกแบบนี้เลยแป้ง”“นีน…ไม่เป็นไรนะ แกเก่งจะตายเดี๋ยวก็ผ่านไปนะนีน”เปรมาปลอบเพื่อนเสียงอ่อย สงสารเพื่อนรักจนแทบจะร้องไห้ออกมารอมร่อ

นีรนารารับคำ เข้าใจว่าวิกรคงอึดอัดเพราะสายตาดูอยากให้ช่วยมากๆ เพียงแต่ตอนนี้เธอเหนื่อยเกินจะเข้าไปช่วยกันผู้หญิงให้เหมือนเคย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่วิกรถูกตีสนิทแต่มันเป็นครั้งแล้วครั้งเล่ามากกว่าเพราะหน้าตาที่ดูดีเกินเหตุของเจ้าตัวกับรอยยิ้มเป็นมิตรนั่นแหละที่เป็นปัญหาไหนๆวันนี้ก็อยากเลี่ยงสายตาห่วงใ