Lahat ng Kabanata ng สายฟ้าของพาฝัน: Kabanata 201 - Kabanata 210

ช่วงเวลายามดึกบนยอดดอยในช่วงเดือนธันวาคมนั้นอากาศค่อนข้างเย็นพอสมควร ยิ่งมีสายลมที่พัดผ่านไปเป็นระยะๆก็ยิ่งสร้างความหนาวให้กับนักท่องเที่ยวที่มาสัมผัสอากาศแบบนี้ไม่น้อย ไม่ต่างจากนีรนารากับวิกรที่พากันมาชมดาวบนดอยแห่งนี้ด้วยเช่นกัน เพราะตกลงกันว่าจะมาก่อนกำหนดแต่งงานเพื่อพากันมาดูดาวที่นี่ แต่ช่วงน

“ดูอะไรคะ”นีรนาราถามพลางเดินเข้าไปใกล้วิกรที่ดูอะไรบางอย่างในมือถืออยู่ ร่างสูงหันมายิ้มให้เจ้าสาวคนสวยก่อนจะยื่นมือถือให้ดู“ไออุ่นน่ะครับ เค้าส่งข้อความมายินดีแล้วก็ขอโทษที่เคยทำให้ลำบาก”“เค้าสบายดีใช่มั้ยคะ”นีรนาราถามหลังกวาดตาอ่านเพียงคร่าวๆแล้วส่งคืนให้เจ้าของ วิกรพยักหน้าแล้วเล่าถึงอดีตคนรั

“ทำไมคิดว่าแม่พูดเล่นล่ะลูกคนนี้นี่ ตัวเองเพิ่งแต่งงานก็ใช้เวลาด้วยกันบ้างเถอะแม่สัญญากับเด็กๆไว้ว่าจะไปอยู่ด้วยสักพักน่ะ ไหนๆตอนนี้กรก็มีหนูนีนดูแลแล้วแม่ก็หมดห่วงแล้วล่ะค่ะ”วิภาดาตอบกลับด้วยความอารมณ์ดีมาตั้งแต่งานแต่งของลูก ที่จนถึงตอนนี้ก็ยังหุบรอยยิ้มไม่ได้เลยเพราะเธอกำลังมีความสุขมากๆเมื่อได้

“คนเจ้าเล่ห์”“หึ ก็แค่กับที่รักคนเดียวไงครับ”วิกรบอกด้วยรอยยิ้มหวานก่อนจะก้มลงมามอบจูบที่หวานไม่แพ้คำพูดให้ภรรยาคนสวยในทันที มือหนาแย่งแก้วไวน์จากมือบางมาวางไว้บนโต๊ะขณะที่ปากก็ทำหน้าที่อย่างช่ำชองไม่เว้นจังหวะแม้แต่น้อย รสชาติของไวน์ที่เพิ่งดื่มคละคลุ้งไปทั่วโพรงปาก อบอวลในทุกจังหวะที่หายใจรินรดก

“การละครมากค่ะลูกชาย แม่หมั่นไส้นะคะแบบนี้”วิภาดาเบ้ปากใส่ลูกชายที่ทำท่าทางตื่นเต้นเกินเหตุ เรียกเสียงหัวเราะจากทั้งวิกรและนีรนาราอย่างกลั้นไม่อยู่“ฮ่าๆ อะไรกันครับหยอกนิดหน่อยก็ไม่ได้นะครับเดี๋ยวนี้”“แน่สิคะ แม่มีหนูนีนเป็นลูกคนโปรดแล้วคนอื่นไม่สนแล้วค่ะ”“โห คุณแม่ครับนี่ลูกชายไงครับอย่าใจร้าย”