All Chapters of WILD NIGHT WITH HER BOSS: Chapter 71 - Chapter 80

Hindi bumalik si Thara sa silid ni Rozein kagabi. Pinagtiyagaan niya ang malamig na sofa sa living room, pilit na ginagawang kumot ang manipis na throw blanket na iniabot sa kanya ng isa sa mga katulong. Kahit anong pakiusap ng mga ito na bumalik na lamang siya sa kuwarto ng kanyang asawa, nanindigan siya. Mas mabuti nang magtiis kaysa muling makaharap ang taong iyon matapos ang nangyari kagabi. Maaga namang umalis si Rozein kinabukasan, at para kay Thara, iyon na rin ang pinakamainam. Hindi pa niya kayang makita ang malamig na anyo nito, lalo na’t sariwa pa sa alaala niya ang paraan ng pagkilos at pagtingin nito kagabi. Last night was different, ibang-iba sa lahat ng gabi na ginugol niya sa mansyon. Magdamag siyang balisa. Hindi siya nakatulog ng maayos dahil kay Rozein lamang umiikot ang kanyang isip. Pilit niyang inaalala ang bawat detalye ng naging reaksiyon nito, mabigat at puno ng galit, tila may hinanakit na hindi niya maunawaan. Sigurado siyang may ibang dahilan, isang lihi

Halos lahat ng tao sa mansyon ay halatang kabado nang bumalik si Thara mula sa kanyang pagtakas. May ilan na nag-ayos na ng gamit, parang naghahanda na sakaling sila ay maparusahan o mapaalis dahil sa ginawa niya. Ngunit mabilis namang humupa ang kanilang kaba nang ipahayag niyang walang mawawalan ng trabaho. “Ako lang ang may kasalanan sa ginawa ko,” mariin niyang sabi, pinapakalma ang lahat. “Walang dapat madamay.” Nang mapadpad siya sa kusina, nadatnan niyang naglilinis ng karneng baboy si Rayah. “Pwede ba akong tumulong?” tanong niya, hinubad pa ang bracelet na sagabal sa paggalaw ng kanyang kamay. “Naku, ma’am. Huwag na po. Nakakahiya naman kung tutulong kayo sa akin,” mariing tanggi ni Rayah, halatang nahihiya. Sumingit si Manang Felicia na noo’y naglalakad din sa kusina. “Tama si Rayah, hija. Hayaan mo na siya diyan.” Ngumiti si Thara. “Ayos lang po. Sanay naman ako sa ganitong gawain. At saka nami-miss ko na rin magluto.” Walang nagawa ang dalawa kun'di hayaan siya. Mab

Napapansin ni Thara ang mga taong nadadaanan nila habang naglalakad. The stares felt strange, almost questioning, yet everyone still managed to greet her politely. Siyempre, ngumiti rin siya pabalik, maski pilit. Smile lang, Thara, kaya mo ‘to, she told herself silently. Pero may kakaiba siyang napansin. Wala ni isa sa kanila ang naglakas-loob tumingin kay Rozein. Lahat nakayuko, halatang takot silang masulyapan ang lalaki. Binabati naman nila ito, pero wala man lang sagot na nanggaling sa kanyang kasama. Kahit kailan, bugnutin talaga ang lalaking ‘to, naisip ni Thara. Simpleng pagbati lang, hindi nito magawa. Nang pumasok si Rozein sa private elevator, mabilis niya itong sinundan. “Grabe ka naman, ang rude mo,” bungad niya kaagad, hindi mapigilan ang inis. “Over thirty people greeted you, tapos wala man lang kahit isang sagot? That is just plain rude!” Tulad ng kanina, hindi ito umimik. Sa halip, tumitig lamang si Rozein sa relo na nakasukbit sa bisig nito. “Don’t try to ign

‎⚠️ SPG WARNING!!! ‎ ‎This story contains mature content, strong language, and sexual themes that are not suitable for readers below 18 years old. Please read at your own discretion. ‎ ••••••••••••••••••• ‎Mag-aalas-otso na ng gabi, ngunit naroon pa rin si Thara sa opisina ni Rozein. Iniwan siya rito nang magpaalam itong may pupuntahang emergency. Ang sabi ng lalaki, hindi ito magtatagal. Ngunit hapon pa lamang nang umalis ito, at ngayon, mahigit apat na oras na ang nakalipas, hindi pa rin bumabalik. Hindi mapakali si Thara. Halos lahat ng empleyado sa kompanya ay nagsiuwian na, maging si Zaire. Napapitlag siya nang bumukas ang glass door. “Easy, man, you’re too heavy,” ani Jai, nakaalalay sa isang braso ni Rozein, habang ang isa pang kasama nila ay nasa kabilang gilid. Kumunot ang noo ni Thara. Bakit lasing ito? Akala ko ba emergency ang pupuntahan niya? “Holy shit, I think he finished two bottles,” sabi ng lalaking kasama nila, tinutulungan si Jai habang dahan-dahan nilang

Tahimik silang nagtagal sa silid. Si Thara ay nakapikit, pilit kinokontrol ang pag-iyak, ang pagnanais na sumigaw, at ang selos na bumabalot sa kanya. Si Zaire naman ay nakatayo sa tabi niya. Silence does not wound. Instead, it grants Thara the space to process everything. Hindi niya maiwasang isipin ang eksena sa labas ng silid, si Rozein at ang babae. Ang yakap na sobra ang higpit, ang titig na puno ng init at pag-aari. Ang eksenang iyon ay parang isang martilyo sa puso niya. Ngunit sa ngayon, hindi pa siya lumalabas. Pinipilit niyang maghintay, at ramdam niya na ito ay isang paraan para pangalagaan ang sarili niya. Huminga si Thara nang malalim, ramdam ang init ng luha sa gilid ng mata. Pilit niyang iniwasan ang pagbagsak. Hindi ko puwedeng ipilit ang sarili ko sa kanya, bulong niya sa sarili. Hindi niya ako pipiliin, at ‘yon ang katotohanan. “Ms. Thara. I’ll stay here. Kung kailangan mo ng kausap, kahit wala pang sagot, handa akong makinig,” bulong nito, at ramdam ni Thara