All Chapters of WILD NIGHT WITH HER BOSS: Chapter 51 - Chapter 60

Epilogue “Ohh! Ang sarap! D-don’t stop… ah!” I screamed loudly. Hindi ko alam kung saan ibabaling ang ulo. Nakakahibang ang sarap na pinapalasap niya sa akin. “Fvck, Canna! You are so perfect, baby!” He’s panting heavily as he fvcked me hard and fast. Naglalagkit ako sa magkahalo naming pawis. Ang lalamunan ko nanunuyo na sa kakaungol. Halos hindi ko na maigalaw ang balakang ko. Namamanhid na pero hindi ako nagrereklamo. Gustong-gusto ko ang ginagawa niya sa akin. He’s the perfect one. I can’t compare to him with anything. “S-stop, please… I can’t…” nanginginig na hinawakan ko ang balikat niya upang patigilin. Pero hindi siya natinag. Patuloy pa rin ang ginawa niyang pagbayo sa akin. “Ahh... Fvck! Ang sarap mo!” Mabilis itong umulos sa ibabaw ko na para bang may hinahabol. Soon, I felt that thing building in my stomach again like it’s gonna explode. “Ah! Ah! Ah…Aze!” puno ng pagnanasang ungol ko sa bawat pagbaon ng kahabaan niya sa loob ko. “Cum with me, baby!” Dinala n

Maraming salamat sa walang sawang pagsuporta at pagbibigay ng oras para basahin ang kwento kong ito. Hindi magiging posible ang pagtatapos na ito kung wala kayo, Starries! Alam kong hindi naging madali ang journey nina Canna at Azrael, pero sa bawat chapter na binasa ninyo, sa bawat comment at feedback, mas lalo kong naramdaman ang inyong pagmamahal at suporta bilang manunulat. This may be the end of this story, but this is not the end of our journey together. May bago akong idudugtong, ang HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR. Ito ang isusunod ko, bigla ko kasing pinabura para ma-edit ko ng maayos. At baka magtaka kayo. Third point of view ang gamit ko sa Hiding The Montefiore's Heir para maisingit ko ang POV ni Rozein. Sana ay muli ninyo itong subaybayan at suportahan gaya ng ginawa ninyo sa WILD NIGHT WITH HER BOSS. Your continuous support means the world to me. Please don’t forget to add my new story to your library, leave comments, and share it with your friends. Hanggang sa m

"Ano bang nakain mo at tumalon ka sa pool?" tanong ni Manang Eda, puno ng pag-aalala ang tinig. Akala ni Thara, katapusan na niya. Mabuti na lamang at nakita siya ni Manang Eda. Agad itong humingi ng tulong sa hardinero at guwardiya. "A-akala ko kasi, mababaw lang," pagsisinungaling niya habang nanginginig pa ang mga labi. Hindi niya kayang sabihin ang totoo, na itinulak siya ng walanghiyang si Rozein. Kapag nalaman iyon ni Manang Eda, tiyak na agad nitong isusumbong sa Senyora. At kapag nangyari iyon, siguradong susugurin at pagsasalitaan na naman siya ni Rozein. "Ikaw talagang bata ka. Kung hindi kita nakita, baka pinaglamayan ka na ngayon," mariing sabi ni Manang Eda habang marahang inaakay siya papasok sa mansyon. Napangiwi si Thara at tahimik na nagtungo sa tinutuluyan nilang silid ni Rozein, bagaman hindi niya man lang matatawag na kanilang silid iyon, sapagkat ni minsan ay hindi naman doon natutulog ang kanyang asawa. Matapos magpalit ng tuyong kasuotan, lumabas siya upa

“Ano naman ang pakialam mo?” masungit na sabi ni Thara, ang malamig na boses ay bahagyang nanginginig sa inis. Eleur chuckled, the sound low and almost mocking. “I can help you,” he offered, his tone carrying a weight of confidence that only fueled her irritation. Dumaan ang roaming waiter at nag-abot ng dalawang goblet si Eleur. Maingat nitong iniabot ang isa kay Thara, na agad tinaasan niya ng kilay, waring nagtatanong kung ano ang balak nito. “Come on, Thara. Kahit ngayon lang,” ani nito may halong pagsusumamo ang tinig. “Huwag mo akong pagsungitan.” Napabuga siya ng hangin, pilit pinapakalma ang sarili, bago niya tinanggap ang goblet. “Jaric is already married,” bulong nito, tila sinasadya ang pagpapatama. Umangat ang kilay ni Thara. Ano ba ang nais nitong iparating? “I know he’s married. Sinabi niya sa akin,” malamig niyang tugon, diretso at walang pag-aalinlangan. Eleur merely shrugged. “Just trying to warn you, so that you’ll not fall into a trap.” Napairap siya, isa

“Wait,” pigil ni Thara nang akmang lalabas ang nagngangalang Dana. Huminto ito sa mismong bungad ng pinto at lumingon sa kanya. “May kailangan pa po ba kayo, Senyorita?” maingat na tugon nito. “My name is Thara, 'yon na lamang ang itawag mo sa akin,” she told her. Kung hindi siya nagkakamali, halos isang taon lamang ang tanda niya kay Dana. Kaedaran lang halos niy, kaya nakapagtataka kung bakit nito tinatawag ng sobrang pormal si Thara. “Asawa kayo ni Senyorito, kaya normal lang po na tatawagin ko kayong Senyorita.” Napailing si Thara. “Where are we, anyway?” tanong pa niya. “Nasa Vista Sandrè tayo, Senyorita,” sagot ni Dana. Vista Sandrè? Parang pamilyar. Narinig na niya ang pangalan ng lugar na 'yon dati, ngunit hindi niya agad maalala kung saan. “Pagmamay-ari ng pamilyang Montefiore ang isla na 'to,” dagdag ni Dana, na para bang nababasa ang tanong sa isip niya. Bahagyang nagulat si Thara sa nalaman. Huminga siya nang malalim, pilit na pinapawi ang unti-untin