บทที่ 21สุดท้ายแล้วหล่อนก็ไม่ได้รอเขา อยากที่รับปากเอาไว้ หล่อนออกจากที่ทำงานทันทีที่เข็มสั้นชี้เลขห้าและเข็มยาวชี้เลขสิบสองโชคดีที่รถของหล่อนจอดอยู่ที่ทำงาน ทำให้หล่อนกลับบ้านเองได้โดยที่ไม่ต้องลำบากโบกรถโดยสารหล่อนขับรถไปทั้งน้ำตา บอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าให้หยุดฟูมฟาย แต่กลับทำไม่ได้เลย เพราะความเจ็บปวดที่ได้รับ มันช่างสาหัสสากรรจ์ยิ่งนักปิ๊นนนนนน...เอี๊ยดดดดด...เสียงแตรรถยนต์ดังสนั่นหวั่นไหว ก่อนที่รถคันที่บีบแตรใส่หล่อนจะแล่นขึ้นมาหักเลี้ยวขวางหน้าเอาไว้กะทันหัน โชคดีที่หล่อนขับไม่เร็ว จึงสามารถเบรกได้ทันเวลา แต่กระนั้นก็ต้องเบรกจนตัวโก่งเลยทีเดียวหล่อนตกใจมาก ช็อก... เพราะคิดว่าตัวเองคงใจลอย จึงทำให้ขับรถไปปาดหน้าใครโดยที่ไม่ได้ตั้งใจแน่ๆ หล่อนจึงรีบปลดเข็มขัดนิรภัย และก้าวลงไปจากรถ ต้องการที่จะขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่แล้วก็ต้องช็อกค้าง เมื่อรถคู่กรณีช่างคุ้นตายิ่งนัก และหล่อนก็มั่นใจว่าจำคนขับไม่พลาดภาคก้าวลงมาจากรถด้วยท่าทางสง่างาม เขายังคงหล่อเหลาปานเทพบุตรเหมือนเดิม มีแค่เพียงสิ่งเดียวที่ต่างออกไปนั่นก็คือสายตาของเขามันลุกวาวลุกโชนด้วยไฟโทสะ!“บะ... บอส...!”เขา
Last Updated : 2025-05-12 Read more