Semua Bab ทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายของเจ้าเด็กแฝดมากแผนการ: Bab 11 - Bab 20

ตอนที่ 7ฝันร้ายผ่านไปนานเท่าใดไม่รู้ ที่แสงตะเกียงมุมห้องนั้นวูบไหว ก่อนจะค่อย ๆ ดับลงเพราะแรงลมอ่อน ๆ จากนอกหน้าต่าง ช่องไม้ไผ่ที่ปิดไว้ไม่สนิทปล่อยให้อากาศเย็นชื้นลอดเข้ามา อากาศด้านนอกแม้ฝนจะโปรยปรายไม่หนักนัก แต่เสียงฟ้ากลับก้องคำรามดังขึ้นเป็นระยะอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยบนเตียงนอนในห้องพักนั้น ร่างของชายหญิงสองคนยังคงแนบชิด หญิงสาวซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขาขณะที่ซูอวี่เองก็เผลอหลับไปด้วยความเพลียจากการเดินทางและความสับสนในใจ ในขณะที่อีกห้องหนึ่งก็มีเด็กน้อยชายหญิงนอนอยู่“เปรี้ยง!!”ร่างเล็กของเสี่ยวซูสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมดวงตากลมโตที่เบิกกว้าง ม่านน้ำตาคลอเบ้าจนหยาดน้ำตานั้นไหลออกมาจากหางตาเป็นทาง เธอนั่งขึ้นบนที่นอนทันทีก่อนจะกวาดตามองรอบตัวด้วยความหวาดกลัว“ทะ.. ท่านพ่อ” เสียงเล็กสั่นเครือเรียกหาท่านพ่อซ้ำ ๆ แต่กลับไม่มีเสียงตอบ มีเพียงต้าซูผู้เป็นพี่ชายฝาแฝดที่นอนอยู่ข้าง ๆ เสี่ยวซูกัดริมฝีปากตัวเองแน่น น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลลงเปื้อนแก้ม เธอเริ่มสะอื้นไห้ดังขึ้นก่อนจะกลายเป็นเสียงร้องไห้เบา ๆ ในหัวของเด็กหญิงมีภาพในอดีตหวนกลับมาอย่างไม่ตั้งใจวันนั้น.. ก็เป็นคืนฝนตกเช่นกัน เส

ตอนที่ 8 อาหารเช้าเสียงฝนยังคงกระทบหลังคาโรงเตี๊ยมอย่างต่อเนื่องบรรยากาศในห้องนอนนั้นสงบเงียบและอบอุ่นจนกระทั่ง..“ซู๊ดดด อื้อหืมม~ อร่อยมากเลยจ้า ใครยังไม่ได้กดสั่งรีบเลยน้า~ หมึกเส้นหมาล่าของแท้จากแคว้นซีอัน หมักด้วยเครื่องเทศสิบสองชนิดสูตรลับเฉพาะจากตำหนักเถียนถาง~ ปักตะกร้าให้แล้วนะ”เสียงพึมพำจากหญิงสาวที่นอนอยู่อีกฝั่งของเตียงดังขึ้น ทำเอาชายหนุ่มที่เพิ่งเอนตัวจะหลับต้องลืมตาขึ้นมาอีกครั้งซูอวี่ขยับตัวแล้วชะโงกหน้ามองอย่างไม่แน่ใจว่าสตรีผู้นี้กำลังคุยกับเขาหรือไม่ แต่เมื่อจ้องมองเฉาซีที่นอนกอดลูกชายอยู่ เปลือกตาของนางนั้นปิดสนิทดูเหมือนจะหลับลึกแต่ริมฝีปากกลับขยับพึมพำตลอดเวลา“หื้มม~ เนื้อแน่นเต็มคำใครกินก็บอกต่อ!”พูดจบยังไม่พอ ริมฝีปากของนางนั้นกลับทำท่าทาเคี้ยวอาหารราวกับว่ากำลังกินอะไรอยู่จริง ๆ เสียงนั้นดังพอจะให้คนข้าง ๆ ต้องขมวดคิ้ว ซูอวี่นิ่งอึ้งไปหลายวินาทีก่อนจะยกมือขึ้นคลึงขมับเบา ๆ“นี่นาง.. เสียสติไปแล้วงั้นหรือ”เขาโน้มหน้าเข้าไปใกล้ด้วยความไม่เข้าใจ ดวงตาคมจดจ้องเพื่อตรวจสอบให้แน่ชัดว่านางนั้นแกล้งหรือไม่ แต่สุดท้ายเฉาซีก็ยังหลับสนิท“ขอบคุณที่เข้ามาชมไลฟ์น้า~

ตอนที่ 9เกือบจะดีอยู่แล้วเชียวซูอวี่หรี่ตาขึ้นช้า ๆ เขามองภาพตรงหน้าแล้วได้แต่ขมวดคิ้ว ฮั่วเฉาซีสตรีที่ร้ายกาจผู้นั้นกำลังคีบหมูตุ๋นชิ้นเล็ก ๆ ใส่ถ้วยของไป๋ฮวา ก่อนจะหันไปคีบอีกชิ้นให้ไป๋จื้ออย่างเอาใจใส่ เด็กทั้งสองไม่ได้มีทีท่าว่ากลัวหรือระแวดระวังเหมือนก่อนนี้เลยแม้แต่น้อย แววตาของเด็ก ๆ แม้จะยังมีความระวังซ่อนอยู่บ้างแต่ก็ไม่ใช่ความหวาดกลัว เขาหรี่ตามองทั้งสามคนอยู่แบบนั้นไม่ขยับความจริงแล้วซูอวี่นั้นตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตอนที่หญิงสาวย่องออกจากห้องไป เดิมทีเขาคิดว่านางจะหนีหรือก่อเรื่องก่อราว แต่ก็ไม่ได้ร้อนใจอะไรเพราะเขาสั่งให้หว่างตัวและยอดฝีมืออีกสามสี่คนคอยจับตาดูอยู่ก่อนแล้ว แต่ที่น่าแปลกใจก็คือนอกจากที่นางจะไม่หนีแล้วยังกลับเข้ามาในห้องพร้อมอาหารชุดใหญ่แต่เพราะอยากรู้ว่านางจงใจจะทำอะไรจึงเลือกที่จะหลับตานิ่ง แล้วก็อย่างที่คิดเพราะเธอนั้นเลือกที่จะเข้าหาเด็ก ๆ จริง ๆ ในตอนที่นางตักข้าวต้มให้นั้นหากต้าซูหรือเสี่ยวซูรับมากินเขาก็จะลุกขึ้นไปห้ามทันที แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาเคยสอนเด็ก ๆ ก็ยังไม่ลืมไปเสียทีเดียว เพราะต้าซูนั้นสามารถทำให้นางทดสอบอาหารให้ดูก่อนกินได้“ส่วนท่านก็เลิ

ตอนที่ 10ทาสบนเรือน้ำเสียงของนางหนักแน่น ทำให้หว่างตันได้แต่ยืนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกสุดท้ายเขาก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินไปรื้อของบนรถขนสินค้า ควานหาอยู่พักหนึ่งก่อนจะหยิบห่อผ้าขนาดพอเหมาะ จากนั้นก็เดินกลับมาอย่างเก้ ๆ กัง ๆ แล้วยื่นมันให้เฉาซี“อย่างนั้นคุณหนูรับนี่ไว้นะขอรับ เอาไว้บังแดด” เฉาซีรับห่อผ้ามาแบบไม่พูดไม่จา แต่ก็ยอมกางมันไว้เพื่อบังหัวตัวเองขณะนั้นเองซูอวี่ก็พาไป๋จื้อและไป๋ฮวามาถึงลานด้านหน้า เขาเหลือตามองเฉาซีที่นั่งอยู่บนรถขนงาในสภาพใบหน้าหน้าบูดบึ้ง มีเพียงห่อผ้าสีน้ำตาลตุ่น ๆ บังแดดบนซูอวี่ขมวดคิ้วแน่นแต่ไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว เขาเพียงหันไปมองลูก ๆ ที่กำลังหันมองแม่ของตัวเองนิ่ง ๆ ก่อนจะดึงมือเด็กทั้งสองเดินตรงไปยังรถม้าที่เตรียมไว้ด้านข้าง“ต้าซู เสี่ยวซู ขึ้นรถลูก” เขาพูดออกมาเบา ๆ แต่ก็ทำให้ไป๋จื้อและไป๋ฮวารีบปีนขึ้นรถม้าอย่างว่าง่าย และตามด้วยซูอวี่ที่ขึ้นตามไปนั่งก่อนจะสั่งเสียงเย็นเฉียบ“ออกเดินทางได้” คนบังคับรถม้ารีบรั้งบังเหียนทันที มีเสียงเกือกม้ากระทบพื้นดินดังกรอบแกรบตามหลังเป็นระยะหลังจากฝ่าพื้นดินที่เริ่มชื้นแฉะเพราะฝนโปรยมาได้ครึ่งวัน ขบวนค

เสียงสิ่งของตกลงน้ำดังขึ้นพร้อมเสียงกรีดร้องของต้าซู ทำให้เธอเงยหน้าพรวดขึ้นทันที ก่อนจะมองตามสายตาของไป๋จื้อไปก็พบว่าเป็นไป๋ฮวาที่พลัดตกลงไปในน้ำ ส่วนหว่างตันนั้นกำลังคว้าตัวไป๋จื้อไว้ได้"เสี่ยวซู!" เฉาซีร้องลั่นไม่รอช้า เธอพุ่งตัวกระโดดตามลงน้ำไปทันทีน้ำเย็นเฉียบปะทะใบหน้าจนรู้สึกแสบตาไม่น้อย แต่เวลานี้เธอกลับสนใจเพียงรีบมองหาตัวเสี่ยวซูให้เจอก่อน แต่ยังถือว่าโชคดีอยู่บ้างที่ไป๋ฮวานั้นเคยถูกฝึกให้ว่ายน้ำอยู่บ้าง เฉาซีที่เห็นเด็กน้อยลอยคออยู่ก็พุ่งเข้าไปคว้าเอาไว้แน่นตูม!!!เมื่อหันไปมองตามเสียงก็เห็นว่าเป็นซูอวี่ที่กระโดดตามลงมา เฉาซีรีบยื่นไป๋ฮวาให้ซูอวี่รับตัวไว้แล้วรีบอุ้มขึ้นไปโดยที่มีหว่างตันรอรับตัวที่ขอบเรือถึงแม้ว่าในโชคร้ายจะยังมีโชคดี แต่ในโชคดีก็ยังมีโชคร้ายปะปนอยู่เช่นกัน เพราะตอนที่เฉาซีกำลังจะว่ายน้ำตามขึ้นไป เท้าของเธอกลับรู้สึกเหมือนถูกอะไรบางอย่างดึงไว้เธอพยายามตะเกียกตะกายดึงเท้าออกแต่ไม่หลุดง่าย ๆ เมื่อลองดำน้ำลงไปดูก็พบว่ามันคือโขดหินสองลูกที่มีเชือกเก่า ๆ พันอยู่‘บ้าเอ๊ย!’ เฉาซีสบถในใจพยายามแกะเชือกออกด้วยความร้อนรน แต่ไม่ว่าจะพยายามยังไงมันกลับไม่ขาดออก