All Chapters of วิวาห์ปลายทางรัก: Chapter 1 - Chapter 10

ทุกอย่างเหมือนถูกเตรียมการเอาไว้หมดแล้ว ไม่ว่าจะฤกษ์วันงาน สถานที่ การ์ดงานแต่งหรือแม้แต่ของชำร่วย ตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาเอวาได้แต่ทำตัวเป็นหุ่นเชิด ให้หม่าม้าพาไปนั่นทีนี่ที พลังงานเธอลดเหลือน้อยลงไปทุกทีวันนี้เอวาต้องเข้าไปลองชุดเจ้าสาวที่สั่งตัดไปเมื่อประมาณ 5 วันก่อน งานจะมีขึ้นอีกไม่ถึง 5 วันข้างหน้า เอวายังไม่เห็นแม้แต่เงาว่าที่เจ้าบ่าวของเธอด้วยซ้ำ“เอวาหิวหรือเปล่า” โนอาที่ทำหน้าที่เป็นสารถีหันมาถามเธอ“ไม่หิว” เอวาตอบออกไป วันนี้หม่าม้าเธอไม่ว่าง โนอาจึงอาสาที่จะพาเอวาไปลองชุด“แต่เอวายังไม่ได้กินอะไรเลยนี่”“เรายังไม่หิวน่า ถ้าโนอาหิวก็แวะหาอะไรกินก่อนได้นะ”“โอเค”โนอาพูดจบเขาก็ตีไฟเลี้ยวเข้าลานจอดรถร้านอาหารที่อยู่ไม่ไกล เอวาขมวดหัวคิ้ว เป็นคนที่ทำอะไรได้ปุบปับใจร้อนจริง ๆ สินะหลังจากทานอาหารเสร็จเรียบร้อย โนอาก็ได้พาเอวาไปยังร้านตัดชุด เธอเข้าไปลองชุดอยู่นานสองนานเพราะต้องปรับและแก้อีกหลายจุด“เอวา” เสียงโนอาตะโกนเข้ามาด้านใน“ว่าไง”“เรามีธุระด่วน เราไปก่อนนะ”“เดี๋ยว...แล้วเราล่ะ” เอวาตะโกนกลับ“เดี๋ยวพี่ไทก็มา เอวารอที่นี่แหละ” โนอาตะโกนกลับ เป็นเสียงที่ห่

เอวาเดินลากเท้าอยู่ในห้องของตัวเองที่อยู่ฝั่งซ้าย ราวกับห้องนี้ถูกเตรียมการเอาไว้อย่างดีเพราะมีของใช้ครบครัน นิ้วเรียวดีดกันไปมาเพราะกำลังใช้ความคิด เธอไม่อยากอยู่ที่นี่ เธออยากกลับบ้าน แต่เธอก็รู้ดีว่าหากเดินลงไปตอนนี้ไทเลอร์ก็คงแบกเธอกลับมาบนห้องตามเคยหญิงสาวเหนื่อยเกินกว่าจะเดินไปมา เธอเดินไปนั่งลงบนเตียงนุ่ม หยิบโทรศัพท์เครื่องบางกดโทรออกหาหม่าม้า แต่ไม่ว่าจะโทรออกกี่สายหม่าม้าเธอก็ไม่ยอมรับสาย“ป๊า” เอวาพูดออกมาเมื่อหน้าจอกำลังแสดงผลว่าปะป๊าโทรหา เอวากดรับสายในทันที “ป๊า ม้าไปไหนคะทำไมไม่รับโทรศัพท์”[ม้าเขาไม่ว่างลูก] ตงหยางตอบกลับทันที“ไม่ว่างหรือไม่อยากคุยกับหนูกันแน่”[ไม่ว่างจริง ๆ ตอนนี้หนูอยู่กับพี่เขาแล้วใช่ไหมลูก]“แสดงว่าป๊ากับม้ารู้เห็นเป็นใจกันจริง ๆ ใช่ไหมคะ” เอวาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ[อย่าโกรธป๊ากับม้าเลยนะลูก]“ทำไมป๊ากับม้าจะทำอะไรไม่บอกหนูหรือปรึกษาหนูหน่อยล่ะ” เอวาน้อยใจ เธอรู้ว่าเธอเลี่ยงไม่ได้ เธอก็ยอมทำตามที่ปะป๊าต้องการขนาดนี้แล้วแท้ ๆ กับอีแค่การที่จะให้เธอย้ายมาอยู่กับว่าที่สามีแค่นี้บอกให้เธอเตรียมใจหน่อยก็คงจะดีกว่านี้ไหม[โธ่ โกรธใช่ไหมลูก]“ตอนแรกหน

ชุดแต่งงานที่เอวาได้ลองเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ถูกสวมใส่อย่างพอดีตัว ทรวดทรงองค์เอวหญิงสาวโดดเด่น ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางสีหวาน ผมยาวถูกเกล้าไว้ด้านหลัง ปล่อยปอยผมด้านหน้าเพิ่มความหวานละมุน เครื่องเพชรราคาหลายสิบล้านถูกสวมอยู่บนคอ แต่ชุดด้านบนที่เป็นเกาะอกถูกปรับแก้เหมือนที่ไทเลอร์บอกกับเธอในวันนั้น“ลูกสาวคนสวยของหม่าม้า” ประตูห้องแต่งตัวเปิดออกพร้อมกับอชิรญาผู้เป็นหม่าม้าเอวายิ้มรับ แม้ในใจจะยังคงเคืองแต่วันนี้มันก็มาถึงแล้ว จะแก้ไขอะไรตอนนี้ก็คงสายเกินไป“สวยเหมือนม้าไงคะ” เอวากล่าวหยอก“ขอบคุณนะลูก ขอบคุณที่ลูกทำเพื่อครอบครัวของเราขนาดนี้” อชิรญาโผเข้าสวมกอดลูกสาวคนสวย“เล็กน้อยค่ะม้า ป๊ากับม้าทำอะไรให้หนูมากกว่านี้อีก”“ลูกสาวม้าโตเป็นผู้ใหญ่กับเขาแล้วเหรอเนี่ย” อชิรญาเอ่ยติดตลกเอวาหัวเราะเล็กน้อยก่อนกอดปลอบหม่าม้าเพราะตอนนี้หม่าม้าร้องไห้เพราะตื้นตันไปเสียแล้วพิธีการดำเนินไปตามกำหนด แขกที่มากกว่า 500 คน เอวาไม่ค่อยรู้จักใครสักเท่าไรนัก เธอทำเพียงปั้นหน้ายิ้มและเดินควงแขนไทเลอร์ไปโต๊ะนั้นโต๊ะนี้ไม่ได้พักแหวนตรงนิ้วนางข้างซ้ายของทั้งสองคนเป็นตัวบ่งบอกว่าพวกเขาทั้งคู่เป็นสาม

“ผมขอปุ๋ยเพิ่มสองกระสอบครับ” ไทเลอร์ยืนคุยกับพนักงานร้านขายอุปกรณ์ปลูกต้นไม้ “แล้วก็กระถางแบบนั้นสักห้า”“นี่ คุณจะลากฉันมาทำไม” แม้สิ่งที่เอวาถามออกไปไม่ต่ำกว่าห้าครั้งจะไม่ได้คำตอบ แต่เธอก็อยากจะถาม เพราะหลังจากที่เธอทานอาหารเช้าเสร็จ เอวาตั้งใจจะขึ้นไปบนห้องเพื่องีบหลับแต่ทว่าไทเลอร์ไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เขาลากเธอออกมาทั้ง ๆ ที่เธอไม่รู้จุดหมายปลายทาง“เธอไม่เหนื่อยที่จะถามพี่หรือไง” ไทเลอร์ถามในขณะที่เดินเลือกซื้อดอกไม้เพื่อนำไปปลูกยังสวนหน้าบ้าน“แล้วคุณไม่เบื่อที่ฉันถามหรือไง”“ฮึ” ไทเลอร์ตอบในลำคอ“มันร้อนเนี่ย” เอวาบ่นเพราะตอนนี้ก็เป็นช่วงสายของวันแล้ว“หุบปากแล้วเก็บแรงไว้ช่วยพี่ที่บ้านเถอะ”“อย่าบอกนะว่าคุณจะให้ฉันช่วยปลูกพวกนี้” เอวามองไปยังต้นไม้ที่วางเรียงราย ไทเลอร์พยักหน้าเป็นคำตอบ “ฉันไม่ทำ!”“เธอต้องทำ”“ฉันไม่ทำ”“เธอต้องทำ”“ฉันทำไม่เป็น”“พี่จะสอน”“ฉันไม่ต้องการ”“อี๋ ปุ๋ยอะไรเนี่ย เหม็นมาก” เอวาที่สวมถุงมือทำสวนทำหน้าไม่สู้ดีกับกระสอบปุ๋ยตรงหน้า“มูลไส้เดือนแล้วก็มูลวัว”“กรี๊ด!” เอวาร้องลั่นพร้อมกับถอยออกให้ห่าง “ไม่เอา อันนี้คุณทำเองเลยนะ”ไทเลอร์ประเมินท่

2 เดือนผ่านไปการใช้ชีวิตในการแต่งงาน (ปลอม ๆ) ดำเนินไปอย่างราบเรียบ ทุกอย่างยังคงเหมือนวันแรก ๆ ที่ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกัน แต่สิ่งที่แตกต่างออกไปอาจจะเป็นเอวาหญิงสาวเริ่มคุ้นชินกับการนอนไม่เกินสี่หรือห้าทุ่ม ตื่นเช้าไม่เคยเกินหกโมงครึ่งเลยสักวัน เธอยังคงนอนในห้องไทเลอร์แต่ไม่ได้ย้ายขึ้นไปบนเตียง เอวารู้สึกว่าการที่เธอใช้ชีวิตอยู่กับไทเลอร์ก็ไม่ได้แย่อะไร มันยังทำให้เธอมีอะไรทำฆ่าเวลาได้ตั้งเยอะหากเป็นเมื่อก่อนเธอคงเอาแต่นั่ง ๆ นอน ๆ หากเบื่อก็นัดเพื่อนสาวออกไปชอปปิ้ง บางครั้งก็หาเรื่องไปเที่ยวต่างประเทศเพราะเบื่อบ้าน จะว่าไปชีวิตเธอก็เปลี่ยนไปมากกว่าที่คิด ดูเธอตอนนี้สิ...อย่างกับแม่บ้านยังไงยังงั้นเอวานอนเอนกายบนโซฟากว้าง ในหัวกำลังคิดว่ามื้อเย็นจะทานอะไรดี เธอเห็นว่าไทเลอร์ไปทำงานตั้งแต่เช้ากว่าจะถึงบ้านก็เป็นเวลาหัวค่ำเพราะในเมืองหลวงแห่งนี้รถติดมากยังไงล่ะ“หรือวันนี้จะทำเองดีนะ” เอวายกนิ้วขึ้นมาเคาะบริเวณคางพลางใช้ความคิด ถึงเธอจะยังไม่ได้ทำอาหารเก่งอะไรขนาดนั้นแต่ตอนนี้เธอก็เริ่มชินมือที่จะหยิบจับอุปกรณ์ในครัวอยู่บ้างหญิงสาวลุกขึ้นจากโซฟา เดินตรงเข้าไปในห้องครัว เปิดตู้เย็นออ