Semua Bab Alyanna - The Forced Wife : Bab 31 - Bab 40

Dahil sa tulong at pera ni Clark, naging maayos ang operasyon ni Trisha. Ayon sa doktor, kung mabilis ang kanyang paggaling, maaari na siyang makabalik sa pag-aaral sa lalong madaling panahon.Pagkarinig ng magandang balita, sobrang natuwa si Alyanna kaya't napaiyak siya sa sobrang saya. Yumuko siya nang ilang beses sa doktor at paulit-ulit na nagpasalamat bago lumabas ng opisina. Sa sobrang kasiyahan ng kanyang mga hakbang, halos tumakbo na siya palabas.Sa loob ng kwarto ng ospital, nanonood ng TV si Trisha. Nang makita siyang pumasok, ngumiti ito at sinabi, “Ate. Bakit sobrang saya mo naman yata? Anong meron?””Lumapit si Alyanna at agad siyang niyakap habang humahagulgol ng iyak.Natakot si Trisha sa hagulgol ng kanyang ate, at agad na namutla ang kanyang mukha na parang papel. Nanlaki ang mga mata niya sa takot, at nanginginig ang mga labi bago siya nagtanong, “A-Ate, anong nangyari sa’yo? Sabi ba ng doktor

Para pasalamatan si Clark sa naging ambag niya sa operasyon ni Trusha, dumiretso si Alyanna sa mall matapos umalis ng ospital at pumili ng sinturon na ireregalo kay Clark bilang pasasalamat. Ginamit niya ang sarili niyang pera at binili ang sinturong mula sa Gucci, isang brand na madalas gamitin ni Clark. Halos umabot sa 10,00 pesos ang halaga nito. Bagamat maliit lang ang halagang ito para kay Clark, isa itong malaking bahagi ng ipon ni Alyanna, kalahati na iyon halos ng lahat ng naipon niya. Sobrang sakit sa loob niyang gastusin ito pero gagawin niya para kay Clark dahil gusto talaga niyang pasalamatan ito. Pag-uwi niya sa bahay, maingat niyang inihanda ang isang masarap at bonggang dinner para kay Clark. Mula nang araw na nakuha nila ang marriage certificate, hindi na bumalik si Clark sa bahay na iyon. Sa tagal ng panahong lumipas, nagsimula na siyang maghinala na baka may problema si Clark sa katawan, tulad ng sinasabi ng iba at hindi nito kayang makipagtalik. Kasi naman, b

Nakatitig si Clark sa mga kumikislap na neon lights sa kalsada sa labas ng bintana ng kotse niya. Ang makukulay na ilaw ay nagbubuo ng mga bilog na repleksyon sa malalim niyang mga mata. Nang magsimulang mag-overlap ang maliliit at malalaking liwanag, tila bumalik siya sa isang alaala, isang gabing maulan noon. Naaksidente ang kanyang kapatid sa isang banggaan at dinala sa ospital. Doon niya unang nakita si Alyanna. Malinaw pa sa isip niya, basa siya mula ulo hanggang paa, ang buhok at pantalon niya'y umuulan ng tubig, pero ang mga mata niya’y tuyo. Ang batang si Trisha noon ay nawalan ng malay sa kakaiyak habang yakap ang katawan ng kanyang ina. Si Fidel, na walang silbi, ay umiiyak at namumula ang mga mata, pero si Alyanna, ni isang luha, walang tumulo sa mga mata niya. Pinagmasdan niya ito, nagtataka sa sarili. Paano nagkakaroon ng isang tao na walang nararamdamang lungkot kahit namatay na ang nanay niya? Bigla na lang siyang tumakbo palabas ng ward. Masyadong mabilis

Gabi na sa villa ni Alyanna. Nakaupo siya sa isang custom-made na beige na sofa, nanonood ng TV. Ang payat at marupok niyang katawan ay tila ba nagpapakita ng kalungkutan.Wala ang katulong ngayon dahil nagpaalam ito na aalis muna at pupunta ng probinsya, kaya siya lang mag-isa sa napakalawak na bahay na iyon. Hindi niya alam kung darating si Clark ngayong gabi. Gusto na sana niyang umakyat at matulog, pero inaalala niyang baka biglang dumating ito at walang mag-aasikaso sa kanya. Kaya't pinilit niyang manatili sa sala, nilalabanan ang antok habang hinihintay siya.Medyo malayo sa bahay ni Alyanna ang opisina ni Clark at alas-onse y medya na nang dumating si Clark. Alam niyang wala ang katulong, kaya nang makita niyang bukas pa ang ilaw sa hallway, inisip niyang gising pa si Alyanna at naghihintay. Bumaba siya mula sa kotse at tumayo sa tapat ng pintuan, naghihintay na pagbuksan siya ng babae sa loob.Pero kahit matagal na siyang naghihintay

"Saan ka pupunta?" tanong ni Clark, mahina pero mariin ang tinig, habang pinigilan si Alyanna sa pagbukas ng pinto. Amoy alak ang hininga niya, at ramdam ni Alyanna ang bigat ng titig nitong malamig at puno ng tensyon. Bahagya siyang umiwas, nilayo ang mukha, at pilit na pinanatili ang distansya. "Saan ka pupunta?!" ulit ni Clark, mas mataas na ang tono. Nag-aalab ang galit sa kanyang mga mata nang makita ang pag-iwas ni Alyanna. Parang apoy na hindi niya kayang pigilan. Napangiwi si Alyanna sa lakas ng sigaw. "Tama na, Clark. Hindi ito ang tamang oras para magbangayan tayo." "Tama na raw Anong tama na ang pinagsasabi mo dyan?" Mariing hinawakan ni Clark ang kanyang baba, pinapatingin siya diretso sa malamig nitong mga mata. "Isa ka lang sa mga babaeng binabayaran ko para hindi ako mag-isa sa gabi. Anong karapatan mong sabihin kung kailan dapat 'tama na'?" Napuno ng pait ang puso ni Alyanna. Nanginig ang kanyang mga mata sa naiipong luha, ngunit pinili niyang hindi umiyak. Hindi