Semua Bab จิ้งจอกเก้าหาง: Bab 21 - Bab 25

ไป๋เฉินและไป๋ผิงเดินเล่นในสวนดอกไม้ที่เบ่งบานเต็มที่ นางไม่ได้ทันสังเกตด้วยซ้ำว่าตนกำลังยิ้มโดยไม่มีเหตุผล สิ่งแวดล้อมรอบข้างสงบเงียบมีเพียงเสียงลมโชยเบา ๆ กับเสียงฝีเท้าแผ่วเบาที่ร่วมขับเคลื่อนการเดินทางของทั้งสองแต่แล้ว"อ๊ะ!"ไป๋ผิงสะดุดรากไม้ที่โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน นางเซล้มไปข้างหน้า ในเสี้ยววินาทีก่อนจะร่วงถึงพื้น ร่างสูงข้างกายนางคว้าข้อมือไว้ทันควันร่างของนางถูกดึงเข้ามาแนบอกแข็งแรงของไป๋เฉิน ใบหน้าของนางเกือบจะซุกแนบอกเขาเต็ม ๆ ดวงตาตกตะลึงของนางเงยขึ้นสบกับสายตาคมกริบที่จ้องตอบมาอย่างตรงจุดใกล้เกินไปแล้ว!นางผงะถอย สีหน้าแดงซ่าน หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากอก นางกระพริบตาถี่ ๆ พยายามตั้งสติ แต่ทำได้ยากเมื่อรอยยิ้มเอียง ๆ ของไป๋เฉินอยู่ใกล้แค่ปลายจมูก"ระวังเท้าด้วย" เขากล่าวเสียงต่ำไป๋ผิงเม้มปากหันกลับไป แต่ไม่ทันแล้วแก้มทั้งสองข้างของนางแดงระเรื่อไปหมด!ไป๋เฉินหัวเราะเบา ๆ "หน้าแดงหรือ?""...ข้าไม่ได้หน้าแดงนะ!" นางโพล่งออกมาอย่างรวดเร็ว พยายามยืดตัวให้ตรงแต่ก็สายไปแล้วล่ะเขาโน้มตัวเข้าใกล้ กระซิบข้างหูด้วยเสียงพร่าแผ่ว แฝงแววหยอกล้อ "จริงหรือ"ไป๋ผิงสะดุ้ง ปัดมือเขาออ

ข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมือง ภายในเวลาไม่กี่วัน เรื่องราวในป่าก็กลายเป็นหัวข้อสนทนาไปทั่ว บอกกันปากต่อปากว่า พี่ชายต่างมารดาของไป๋ผิง ถูกไป๋ผิงกับไป๋ผิงสังหาร ทุกคนต่างพากันเห็นใจแม้แต่ในเผ่าจิ้งจอกเอง ข่าวการตายของพี่ชายต่างสายเลือดก็ยังเป็นที่พูดถึงกันเบา ๆ แต่ไม่มีใครรู้ความจริงว่า เขายังมีชีวิตอยู่ และถูกซ่อนไว้อย่างลับ ๆ ณ ที่แห่งหนึ่งไป๋ผิงยืนอยู่ข้างเตียงไม้ในห้องใต้ดินมืดมิดและเงียบงัน ร่างของพี่ชายต่างมารดานอนแน่นิ่งอยู่บนนั้น ใบหน้ายังคงซีดเซียวราวคนตายจากบาดแผลสาหัส แต่ร่างกายเริ่มตอบสนองต่อการรักษา ลมหายใจเริ่มสม่ำเสมอขึ้นช้า ๆ“พี่... พี่ยังไม่ตาย…” น้ำเสียงของไป๋ผิงสั่นเครือและขาดห้วง ข่าวลือต่าง ๆ ก้องอยู่ในหัว นางเต็มไปด้วยความกลัวและความเศร้าพี่ชายต่างมารดาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาแดงช้ำยังเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและเสียใจ เขายิ้มอ่อน ๆ ให้นาง “ข้า... ไม่คิดเลยว่าจะมีใครเป็นห่วงข้าขนาดนี้…” เขาพูดเบา ๆ ราวเสียงกระซิบไป๋ผิงทรุดลงคุกเข่าข้างเตียง จับมือเขาไว้อย่างแผ่วเบา “อย่าพูดแบบนั้น... ข้ายังตัดสินใจไม่ได้... ข้ายังไม่อยากเสียพี่ไป” เสียงของนางเจือด้วยความเจ็บปวดแล

ไป๋ผิงและไป๋เฉินเริ่มเดินทางไปยังจุดหมายเดียวกัน: หุบเขาตำนานที่ซ่อนหัวใจแห่งเผ่าจิ้งจอก สมบัติลึกลับที่เชื่อกันว่าสูญหายไปเมื่อหลายพันปีก่อน...ผู้ใดที่ค้นพบและควบคุมหัวใจแห่งเผ่าจิ้งจอกได้ จะได้รับพลังอันไร้ขีดจำกัดจากจิ้งจอกพันปี ซึ่งสามารถต้านทานอันตรายใดๆ ได้ แม้แต่มือที่อันตรายของมนุษย์ล่าจิ้งจอกบนหลังจิ้งจอกขาวตัวใหญ่ที่ได้กลายเป็นพาหนะพิเศษของนาง ไป๋ผิงนั่งอยู่ ขณะที่ไป๋เฉินเดินเคียงข้างนาง และคอยตรวจสอบรอบด้านอย่างระมัดระวัง“เจ้ามั่นใจหรือไม่ว่านี่คือลู่ทางที่ถูกต้อง?” ไป๋เฉินถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ ดวงตาคมจับจ้องไปที่เส้นทางข้างหน้า“หัวใจของเผ่าจิ้งจอก... มันกำลังเรียกข้ามาในใจข้า” ไป๋ผิงตอบด้วยความมั่นใจ แต่ดวงตาของนางดูเหมือนกำลังครุ่นคิดฉึก!เสียงลูกศรพุ่งผ่านหูของไป๋เฉินดังขึ้นอย่างกะทันหัน ก่อนที่จิ้งจอกขาวจะคำรามอย่างดุดัน และอากาศก็ลอยมากับกลิ่นเลือดจางๆ“กับดัก” ไป๋เฉินขบกรามแน่น ก่อนจะพุ่งตัวขึ้นไปยังต้นไม้เพื่อโจมตีศัตรูที่ซ่อนตัวอยู่ศัตรูมีจำนวนไม่น้อย แต่ทุกคนสวมหน้ากากปิดบังใบหน้าและถืออาวุธแปลกๆ ที่ไม่ใช่เวทมนตร์หรืออาคม แต่กลับมีพลังที่น่าประหลาดใจ“มนุษย์ล่า