Semua Bab Scumbag Fiancée:Claimed by the Coldhearted Multimillionaire: Bab 261 - Bab 270

Inamin na ni Carlo ang lahat.Tumingin si Mr. Vergarra kay Reyniel at madiin ang pagbitaw ng, “Pah!” sabay ngitngit, “Ang magnanakaw, galit sa kapwa magnanakaw!”Agad na bumaling ang malamig at madilim na titig ni Reyniel sa kanya.“Bakit ka ganyan tumingin? May mali ba sa sinabi ko?” matapang na singhal ni Mr. Vergarra, nawalan ng pakundangan ang isang matanda na sana’y kalmado. “Si Adrian, itinuring kang kapatid. Pero anong ginawa mo? Ginamit mong laruan ang anak niya, pati mana niya pinagnasaan mo. Halimaw ka!”Tahimik lang na pinanood ni Arniya si Reyniel, malamig ang mga mata. Ngunit sa loob-loob niya, malinaw na—hindi lang anak ng kapatid ang pinagnasaan, kundi pati mismong asawa nito. At baka nga pati pagkamatay ng mag-asawa, may kinalaman siya.Isang tunay na hayop.Kahit nakatutok ang lahat ng mata sa kanya, nanatiling tikom ang bibig ni Reyniel. Hanggang sa makalipas ang ilang sandali, ngumisi siya at nagmalaki, “Isang panig lang ang sinasabi niya. Kung tutuusin, nagulat din

“ Oo. ”Tumango si Arniya. Mission accomplished na siya ngayong araw. Kasi kahit sobra o kulang, pareho ring mali.Napatawa siya nang maisip na tuluyan na niyang nabitawan ang engagement, nabawi ang kalayaan, at tuluyan nang naputol ang ugnayan niya sa pamilya Verano.“ Sagot ko kayo sa dinner mamaya. Kahit anong gusto niyo, orderin niyo lang. Ah, si Sarah paparating din, isama niyo na siya…Habang nagsasalita si Arniya, nakakurba ang mga mata niya at puno ng buhay ang ngiti. Hindi napigilan ni David na mapangiti rin nang makita siya.Si Lawrence naman, abala na sa pag-iisip kung ano ang kakainin niya.Magmula nang ma-ospital siya, okay lang naman magpanggap na maysakit, pero grabe ang pagkain doon—puro matabang, walang mantika’t asin.Habang pinagmamasdan silang naglalakad palayo na parang walang ibang tao sa paligid, halos pumutok ang ugat sa sentido ni Reyniel.“ Ano ’to, tingin niyo bang palengke ang pamilya Verano na basta na lang kayo papasok at lalabas kung kelan niyo gusto? ”

“Nathaniel...”Lalapit na sana si Dean para ipaliwanag kung anong nangyari sa loob ng box, pero bigla siyang tinapunan ni Nathaniel ng senyas na tumahimik.Kaya agad siyang natahimik at tumabi na lang kay Nathaniel, nakikinig din sa nangyayari sa loob.Dahil sa seryosong ekspresyon ni Nathaniel kanina, sobrang curious si Dean. Akala niya, may mabigat na plano o malaking usapang nagaganap sa loob.Pero nang marinig niya, halos mapuno ng itim na linya ang mukha niya.May lasing sa loob—at base sa boses, si Killian iyon.Kapag si Killian ang topic, nagiging medyo komplikado rin ang ekspresyon ni Dean.Pareho silang kilalang playboy sa City at madalas silang magkasama dati. Pero si Killian, sobra kung maglaro—sobrang marumi, lahat kinakalkal. Kaya kalaunan, dumistansya na rin si Dean.Oo, mahilig si Dean sa laro, pero alam niya ang hangganan. May malinaw siyang pamantayan kung alin ang pwede at alin ang hindi.Pakiramdam niya, kung patuloy siyang sasabay sa kalokohan ni Killian, siguradon

Paglingon niya, agad na sumimangot si Nathaniel at matalim na tinitigan si Dean.Kumurap si Dean na parang inosente. “Ha? Hindi ba’t dati nung nag-iinuman tayo, sinabi mo mismo na kung sino gusto kay Arniya, kunin na lang. Tipong hindi mo na nga siya kayang tiisin.”“Tumahimik ka!” dumilim ang mga mata ni Nathaniel, nakayuko at mariing nakasakal ang kamao. “Noon ‘yon. Bobo pa ako noon, hindi ko marunong pahalagahan ang taong nasa tabi ko...”“Pero nasaktan mo na rin siya.” Biglang seryoso ang tono ni Dean. “Alam mo, bro, salita rin parang kutsilyo. Lahat ng hiwa, nag-iiwan ng peklat. At sa totoo lang, madalas natin siyang sugatan.”Napalingon si Nathaniel, napangisi nang mapait. “At ngayon, dahil nakita mong hindi pala pangit si Arniya, saka ka lang natauhan? Saka ka lang marunong mag-reflect?”Makapal ang mukha ni Dean, kaya tumango siya na parang walang hiya. “Oo. Inaamin ko, tingin ko lagi nasa itsura. Sa mundo ko, maganda at pangit—iba ang trato.”Naging komplikado ang tingin ni N

Bahagyang mainit ang palad na dumampi kay Arniya kaya kusa siyang nanginig.“David, ikaw…”Hindi pa siya tapos sa tatlong salita nang isa pang kamay ang dumapo, hawak ang kanyang pisngi.Halos natakpan ng malaking palad ang buong mukha niya, pinipigilan siyang umatras.“Hindi ba sabi mo, silipin ko? Bakit nagmamadali ka? Patingin mo muna.”Normal lang dapat ang linyang ’yon, pero nung binitiwan ni David nang paos at may halong hingal, nagkaroon ng ibang lasa—may bahid ng matinding init.“H-hindi na kailangan…” nanginginig ang boses ni Arniya. Hindi niya kayang salubungin ang mga mata nito kaya ibinaba niya ang tingin—sa matangos na ilong, sa maninipis at mapusyaw na labi, hanggang sa gumagalaw na Adam’s apple.Hindi niya alam kung dahil ba sa titig niya, pero lalo lang gumalaw ’yon…Boom. Para siyang nahilo bigla. Wala naman siyang ininom, pero parang lasing ang pakiramdam niya.Nakita ni David ang malabo at parang lasing na mga mata ni Arniya. Napangisi siya.Noon, hindi niya pinapan