Semua Bab แค่เมียในนาม: Bab 31 - Bab 40

"คุณเกียรติคะ...เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอคะ" จู่ ๆ ก็มีเสียงแหลมตอแหล ตอแหลของอีกคนสอดแทรกเข้ามาจากทางด้านหลัง "!!!" "คุณแม่..." ธนาธิปเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา รู้สึกทั้งช็อกและตกใจในทีเดียวกัน "พิมพ์ คุณออกมาทำไม..." คุณเกียรตินครชักสีหน้าอย่างอารมณ์เสีย เมื่อจู่ ๆ พิมพ์พาก็ดันโผล่พรวดพราดเข้ามาได้ตรงจังหวะพอดี หมดกันเหตุผลแก้ตัวต่าง ๆ นานาที่เขาพยายามคิดเพื่อเอาตัวรอดจากเรื่องนี้ ในเมื่อหลักฐานมันก็คาตาจับได้คาหนังคาเขาอย่างยากเกินกว่าจะปฏิเสธข้อกล่าวหาได้ แล้วเขาจะทำยังไง!!!!"ก็คุณเกียรติบอกว่าจะออกมาเอาของขวัญให้พิมพ์ แต่คุณเกียรติหายไปนานสองนาน พิมพ์นึกเป็นห่วงกลัวว่าจะมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นน่ะค่ะ”" พิมพ์พาตีหน้าใสซื่อตวัดสายตาเหลือบมองธนาธิป เมริสาและพรพรรณสลับกันพร้อมทั้งกระตุกยิ้มมุมปากลับหลังคุณเกียรตินคร เมื่อครู่หล่อนเห็นอยู่แล้วว่าเมียหลวงและลูกสาวเพียงคนเดียวของคุณเกียรตินครผัวหล่อนกำลังยืนทะเลาะต่อเถียงกันอยู่ด้านหน้าร้าน และหล่อนก็จงใจเดินออกมาเปิดเผยตัวเองอยากจะมีบทบาท...อันที่จริงเดิมทีก็ตั้งใจเอาไว้ว่าจะอยู่ในส่วนตนเองรอคอยเขามาหาและไม่คิดเสนอตัวเทียบเท่าอยากจะม

หลังจากเกิดเหตุการณ์ในวันนั้น ชีวิตของเมริสาก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป...เดิมทีเคยสดใสร่าเริง ไม่สนไม่แคร์ ไม่มีอะไรที่สามารถกระทบกระเทือนความรู้สึกของเธอได้ กลับกลายเป็นนิ่งเงียบซึม ๆ ไปอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ต้องฝืนแสร้งแกล้งทำเป็นเข้มแข็ง ยืดอกโอบกอดมารดาเอาไว้เพราะรู้ดีว่าคนที่ได้รับผลกระทบและเสียใจจากเรื่องนี้มากที่สุดคงเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจาก คุณพรพรรณ โชคดีที่เธอไม่ได้ตัวคนเดียวเพราะยังมีธนาธิปคอยหนุนหลังและดูแลเธอต่อจากที่เธอดูแลมารดาจนเผลอหลงลืมดูแลตัวเอง...ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนที่เคยห่างเหินมีกำแพงหนา ๆ กั้นขวางระหว่างกันกลับกลายเป็นต้นรักต้นเล็ก ๆ ที่ก่อเกิดจากความรู้สึกดี ๆ แผ่กระจายกิ่งก้านสาขาเจริญงอกงามอยู่ตรงกลางใจ ตอนนี้เมริสาขออนุญาตแม่สามีและพ่อสามีรวมถึงสามีย้ายกลับเข้ามาอยู่ที่บ้านชั่วขณะเพราะเป็นห่วงสภาพจิตใจของคุณแม่ไม่อยากปล่อยให้ท่านอยู่ตามลำพังกลัวว่าจะคิดฟุ้งซ่านแล้วกลับกลายเป็นเรื่องอื่น เมริสาที่กำลังนั่งอยู่ปลายเตียงในห้องนอน ในมือของเธอถือโทรศัพท์มือถือราคาแพงกำลังก้มหน้าลงอ่าน พาดหัวข้อข่าว อื้อฉาว!!! ครอบครัวร้าวฉาน นักธุรกิจวัยกลางคนเจ้

ธนาธิปเองได้ยินอีกฝ่ายพูดเช่นนั้นก็ตกตะลึงไม่ต่างกัน แฟ้มเอกสารเรื่องโครงการบ้านจัดสรรแห่งใหม่ที่ถืออยู่เมื่อครู่ถูกว่งลงบนโต๊ะโดยอัตโนมัติแล้วแหงนหน้าขึ้นไปมองเมริสาอีกครั้งด้วยยังเหลือเชื่ออยู้ เผื่อเขาจะหูฟาดได้ยินผิดเพี้ยนไปเอง"เมว่าอะไรนะ พูดใหม่อีกทีได้ไหมเผื่อเมื่อกี้ผมหูฝาดไป" หัวคิ้วขมวดเข้าหากันแน่นหรี่ตามองเมริสาชัดๆ แล้วตั้งอกตั้งใจฟังเพื่อไม่ให้การรับสารผิดพลาดเป็นครั้งที่สองเมริสาทรหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับกรอบตามองบนเขาคงจะคิดว่ารับสารผิดเพี้ยนไปสินะ ฉะนั้นขาเรียวยาวจึงก้าวเข้าไปด้านข้างย่อขาลงเล็กน้อยแล้วตะโกนใส่ใบหูเขาเสียงดังเน้นย้ำทีละคำอย่างชัดเจน "ฉัน บอก ว่า ฉัน อยาก ทำงาน ค่ะ" "ผมได้ยินแล้วผมได้ยินแล้ว..." ธนาธิปแทบจะดีดตัวออกจากเก้าอี้ไม่ทัน แก้วหูเขาแทบแตก ป่านนี้ขี้หูคงออกมาเต้นเริงระบำอยู่ด้านนอกแล้วมั้งหากจะแหกปากตะโกนขนาดนี้ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อล่ะวะว่าเมริสาอยากทำงาน "เอาจริงทำไมคุณต้องทำหน้าตกใจเหมือนเห็นผีขนาดนั้นด้วย แค่ฉันอยากไปทำงานเนี่ยนะ!!" เมริสากระแทกเสียงพร้อมโยกศีรษะแรงแล้วจ้องมองอีกฝ่ายอย่างคาดโทษ "ใช่ ยิ่งกว่าเห็นผีซะอีกที่คุณอยากจะทำงานเนี่

"ชัดเน๊อะ!" เมริสาไหวไหล่และยักคิ้วหลิ่วตาเยาะเย้ยอย่างกับผู้ชนะ สองแม่ลูกน่ารังเกียจนี้สามารถแย่งชิงคุณพ่อของเธอไปได้แล้วหนึ่ง เพราะฉะนั้นเธอจะไม่มีวันยินยอมให้นางเห็บตัวลูกทำสำเร็จกับธันวาอีกคนเป็นอันขาด แม้พิรญาจะรู้สึกหูขัดตาไม่ใช่น้อยที่นางเมริสามายืนหน้าสลอนอยู่ข้างผู้ชายตน แม้จะเป็นอดีตแต่ตอนนี้หล่อนจะต้องทำให้กลับมาเป็นปัจจุบันให้ได้! "ธัน...ธันคะ ธัญอย่าประชดพิญแบบนี้เลยนะคะ พิญรู้ว่าคุณยังรักพิญอยู่ เรารักกันมาก ธันไม่มีทางลืมพิญได้หรอกค่ะ พิญมั่นใจ" "เหอะ!" ธนาธิปเค้นเสียงหัวเราะในลำคอด้วยความสมเพช คำพูดของพิรญาช่างน่าขันเสียจริง คิดได้ยังไงว่าเขายังรู้สึกใยดีในตัวหล่อนอยู่ ทั้ง ๆ ที่หล่อนทำชั่วช้าเอาไว้ขนาดนั้น หากรักลงก็คงไม่ใช่คนแล้ว ไปเอาเขาควายมาสวมเสียอย่างเหมาะกว่า "นี่คุณใช้มันสมองหรือว่าใช้ส้นตีนคิด ถึงได้สำคัญตัวเองผิดไปว่าผมจะยังทำใจรักผู้หญิงแบบคุณลงห๊ะพิญญา" "ธัน พิญรู้นะคะว่าตอนนี้ธันกำลังโกรธ กำลังหึงหวงพิญใช่ไหมล่ะที่มีผู้ชายคนอื่นมาข้องแวะกับพิญ" หญิงสาวกระชับตัวเข้าไปแล้วพยายามจับประคองสองฝ่ามือและแข็งแกร่งกำยำของเขาเอาไว้ "แต่คุณกำลังเข้าใจพิญผิดนะคะ

พอหลังจากนั้นประมาณเดือนกว่า ๆ คุณพ่อของเธอก็ล้มป่วยด้วยโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงไม่สามารถกลับไปทำงานได้ตามปกติ จึงตัดสินใจยกตำแหนงให้กับลูกสาวเพียงคนเดียวอย่างเมริสาเข้ามาดูแลและนั่งแท่นซีอีโอบริษัทแทน โชคดีที่เธอมีธนาธิปข้างกาย เขาจึงคอยมอบคำแนะนำและคอยซัพอร์ต ส่งผลให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แม้จะยังไม่คล่องแคล่วสักเท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าพัฒนาขึ้นจากเมื่อก่อนมาก ๆ เพราะพื้นฐานแล้วเมริสาเป็นผู้หญิงที่ทั้งเก่ง และ ฉลาด เพียงแต่เกียจคร้านจะหาเหาใส่หัวพาตัวเองไปลำบากเท่านั้น แต่พอภาระหน้าที่มันมากองรออยู่ด้านหน้าอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เธอก็ต้องจำใจรับเอามาดูแล ทางโน้นพอรู้ว่าคุณเกียรตินครป่วยหนัก อาจเดินไม่ได้ตลอดชีวิต ซ้ำยังทำพินัยกรรมยกทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตนให้กับเมริสาลูกสาว และ อดีตภรรยา ซ้ำยกให้หล่อนเพียงบ้านหลังนี้กับเงินในบัญชีธนาคารยี่สิบกว่าล้านเท่านั้น จึงไม่อยากเก็บเขาไว้เป็นภาระที่จะต้องมาคอยดูแล ป้อนข้าว ป้อนน้ำ อย่างกับคนใช้ ก็เลยถีบหัวส่ง พาคุณเกียรตินครกลับไปให้เมียเก่าดูแล ส่วนหล่อนก็ใช้เงินที่ปอกลอกจากอีกฝ่ายมาได้ด้วยความสเน่หาอย่างสบายใจ หรือไม่ในอนาคตข้างหน้าก็อา