Semua Bab แค่เมียในนาม: Bab 1 - Bab 10

เมริสานอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงนอนขนาดใหญ่ในเรือนหอที่พ่อแม่สามีซื้อให้เป็นของรับขวัญสะใภ้คนแรกของตระกูล เดิมทีพวกท่านก็อยากให้อยู่กันเสียบ้านเดียวกัน เพราะอย่างไรบ้านหลังนั้นก็คงไม่แคล้วไปจากธนาธิป ลูกชายคนเล็กอยู่แล้ว แต่พ่อคุณทูนหัว พ่อสามีตีทะเบียนเธอนี่สิ สวมบทบาทนักแสดงดีเด่นได้อย่างหน้าตายว่าอยากแยกบ้านออกไปทดลองใช้ชีวิตกับเธอตามลำพังสองต่อสองตามประสาคู่ผัวตัวเมีย ข้าวใหม่ปลามันที่เพิ่งแต่งงานกันหมาด ๆ ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้ว ก็ทำเพื่อที่จะได้ออกไปหาแม่ดาราชื่อดังคนนั้นได้ตามสะดวกโดยที่ไม่ต้องคอยตอบคำถามคุณพ่อคุณแม่ต่างหากล่ะ เหอะ อย่าให้เธอต้องสาธยายความแสบของนายธันวาอะไรนั่นเลย หนึ่งสัปดาห์กลับมาซุกหัวนอนที่บ้านแทบนับครั้งได้ว่าไม่เกินสอง ซ้ำยังอยู่แยกห้อง เดินสวนกันก็ไม่เคยทายทักทำคล้ายกับว่าอยู่คนละโลกกัน แต่ก็ดี แยกออกมาก็ถือเป็นความคิดที่เข้าท่า เพราะเธอเองก็ไม่อยากต้องเล่นละคร แสร้งตีสองหน้าว่ารักใคร่กับนายธันวานั่นตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเหมือนกัน ไม่เช่นนั้นเธอคงได้เป็นโรคประสาทตายก่อนที่จะได้ใช้สมบัติที่คุณพ่อคุณแม่สร้างไว้แหง ๆ เลย“เอ้อ!!! ชุดนี้มันแซ่บ เริ่ด” เมริสาดี

"มาทำอะไรกันอยู่ตรงนี้เหรอคะ" พิรญาไม่เห็นแฟนหนุ่มของตนและผู้หญิงคนนั้นอยู่ในงาน จึงเดินออกมาตามหา "ธัน คุณเมริสา" ไม่พูดเปล่าเดินเข้าไปหาร่างชายหนุ่ม แล้วควงแขนแกร่งกำยำเอาไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของเจ้าของต่อหน้าเมียเขา! ก็แค่เมียที่ต้องแต่งเพราะถูกคลุมถุงชนเท่านั้น "เปล่าค่ะ" ธนาธิปรีบปฏิเสธ ไม่อยากให้คนรักเข้าใจผิดจนพาลคิดมากในความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเมริสา ถึงแม้ว่าต่อให้เธอจะนอนอ้าขาพร้อมถวายตัวประเคนใส่พานให้เขาถึงปาก เขาก็จะไม่มีวันชายตาแลหรือแตะต้องตัวเธอเป็นอันขาด แต่อย่างไรเสีย ผู้หญิงก็ยังคงเป็นผู้หญิงอยู่วันยันค่ำ คนรักของตนเองต้องอยู่ร่วมบ้านกับผู้หญิงคนอื่นที่พ่วงห้อยท้ายด้วยสถานะเมียตามกฎหมายก็ต้องมีรู้สึกอะไรบ้างเป็นธรรมดา เขาเข้าใจ จึงพยายามรักษาระยะห่างกับเมริสาเท่าที่จะทำได้เพื่อความสบายใจของพิญญา “พิญออกมาแบบนี้ คนอื่นไม่สงสัยแย่เหรอคะ" เมริสาอยากจะกรอกตามองบนด้วยความเอือมระอาให้มันรู้แล้วรู้รอดไป เธอคล้ายอาเจียนอ้วกออกมาเต็มแก่ ตอนได้ยินบทสนทนาที่ออกจากปากธนาธิปตอนสนทนากับแฟนแล้วตบท้ายว่า คะ ขา ค่ะ ทุกคำ สายตานี่ไม่ต้องพูดถึงเลย หวานหยดย้อยเหมือนน้ำผึ้งเดือนห

เมริสาเองก็รู้สึกผิดไม่ใช่น้อยที่ความสะใจเล็ก ๆ ของเธอกลับทำให้อนาคตของผู้หญิงคนหนึ่งอาจต้องจบลง ไม่รู้ว่าควรจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไรดีจึงคว้ากุญแจรถ BM คันหรูซีรีย์ใหม่ล่าสุดแล้วนัดแนะเพื่อนสนิทไปพบกันที่คาเฟ่เจ้าประจำซึ่งมีมายด์หนึ่งในแก๊งเพื่อนสาวของกลุ่มเป็นเจ้าของ "แหมมม ไม่ทราบว่าลมอะไรหอบคุณหนูมาริสามาถึงคาเฟ่ของกูจ๊ะ" มายด์ มารีญาพูดพร้อมกับวางแก้วบลูเบอร์รี่ชีสเค้กปั่นใส่ไข่มุกเมนูโปรดของเพื่อนสนิทลงบนโต๊ะกระจกใสกิ๊ง "กูยังไม่ได้สั่งเนาะ" ถึงพูดออกไปอย่างนั้น ฝ่ามือเรียวบางก็คว้าหมับแล้วยกน้ำบลูเบอรี่ชีสเค้กปั่นขึ้นมาสูด บ่งบอกได้ว่าตอนนี้เธอกำลังมีเรื่องให้คิดวิตก... เพราะทุกครั้งที่เมริสาเครียด คิดมาก มีความสุข ดีใจ เสียใจ ตื่นเต้น หรืออะไรก็ตามที่มันรู้สึกมากกว่าเวลาปกติทั่วไปก็มักจะใช้ความหวานของบลูเบอร์รี่ชีสเค้กปั่นเมนูโปรดและความเย็นยะเยือกสูดเข้าไปในร่างกายเพื่อกระตุ้นฮอร์โมน "แต่มึงก็แดกไหมล่ะอีเม ไหน ใครมันกล้ามาทำให้คุณหนูเมริสาของกูไม่สบายใจ บอกกูมาเดี๋ยวกูจะไปหยุมหัวมันให้" มายด์ทำสีหน้าเอาจริงเอาจังแต่ก็แฝงไปด้วยความประชดประชันสอดแทรกเอาไว้ซึ่งเมริสามองออก! เ

"ส่วนเรื่องที่คุณธันวามารับพิญที่บ้าน คือ เรื่องจริงค่ะ แต่ตอนนั้นรถของพิญยางรั่ว เจ้นัตตี้ก็บินไปทำธุระส่วนตัวที่เชียงใหม่ พิญไม่อยากเสียคำพูดกับผู้ใหญ่เพราะคุณหญิงอุตส่าห์เชิญพิญไปร่วมงานด้วยตัวเอง ด้วยบ้านพิญเป็นทางผ่านบ้านคุณธันวาอยู่แล้ว และพิญก็คิดว่าคุณธันวากับคุณเมเองก็น่าจะต้องไปร่วมงานด้วยเช่นเดียวกันค่ะ" พิรญาถอนหายใจเฮือกใหญ่แสดงถึงความหนักอกหนักใจอยู่ในที "พิญยอมรับว่าพิญคิดน้อยจนเกินไป พิญไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะใหญ่โตบานปลายขนาดนี้ แต่พิญขอยืนยันนะคะว่าระหว่างพิญและคุณธันวาไม่มีอะไรเกินเลยกันจริง ๆ ส่วนตัวพิญกับคุณเมริสาเองเราก็ยังพูดคุยกันตามปกติไม่ได้มีเรื่องราวบาดหมางกัน สำหรับกรณีนี้พิญคิดว่า ตอนนั้นคุณเมริสาอาจจะพูดเพราะความน้อยอกน้อยใจบวกกับกระแสข่าวก่อนหน้า แต่คนที่มาได้ยินก็เอาไปพูดต่อใส่สีตีไข่จนทำให้คนอื่นเขาเข้าใจผิดเพี้ยนไป" พูดพลางพิรญาสะอึกสะอื้นไปด้วย เจ๊นัตตี้จึงยื่นทิชชู่ให้เธอซับน้ำตา "สุดท้ายนี้พิญก็อยากจะฝากเรื่องของพิญไว้เป็นอุทาหรณ์เตือนใจ ว่าคำพูดของพวกคุณที่เอาไปใส่สีตีไข่กันสนุกปากมันส่งผลกระทบต่อคนคนหนึ่งมากขนาดไหน กว่าพิญจะมาถึงจุดนี้ จุดที่ท

“คุณธัน ลุกขึ้นไปบนข้างบนดี ๆ ค่ะ” ฝ่ามือเล็กจับท่อนแขนแกร่งเอาไว้ แล้วออกแรงดึงจนสุดกำลังที่เธอมีแต่กลับไม่ได้สามารถทำให้ร่างกายเขาสั่นไหวเลยสักนิดเดียว ก็แหงล่ะสิ ดูร่างเธอก่อน บอบบาง เพรียวระหงอย่างกับหุ่นนางแบบ น้ำหนักนี่ไม่ถึงสี่เก้าด้วยซ้ำ จะเอาอะไรไปต้านแรงของผู้ชายบึกบึน แน่นไปทุกส่วนขนาดนี้ อีตาคุณธันวาดูแลตัวเองดีจะตายห่าไป เข้าฟิตเนสอาทิตย์ละสี่ห้าครั้งได้มั้ง! “คุณธัน” “อื้อ พิญ…” เรียวแขนล่ำสั่นรวบร่างบอบบางให้ล้มทับลงมาบนตัวเขา ก่อนจะโอบกอดเธอเอาไว้จนไม่สามารถขยับหนีได้ “คะ…คุณ ธะ..ธัน” เมริสาเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก หัวใจเธอราวกับถูกแขวนลอยอยู่เหนืออากาศ สั่นไหวเต้นโครมครามจนหวาดกลัวความรู้สึกตนเองว่าจะเผลอคิดอะไรเกินเลยกับผู้ชายมีเจ้าของอย่างธนาธิป ยิ่งเธอพยายามดิ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งโอบรัดเธอแน่นขึ้นเท่านั้น จนใบหน้าอยู่ในระยะประชิดได้ยินแม้กระทั่งเสียงหัวใจและเสียงลมหายใจของกันและกัน เขาหล่อ เธอยอมรับ…ถ้าแบบธนาธิปไม่ได้เรียกว่าหล่อ ผู้ชายทั้งโลกก็คงขี้ริ้วขี้เหร่กันหมด แค่บุคลิก ท่าทาง คำพูด มันบดบังรัศมีอออร่าเหล่านั้นชนิดที่ว่าไปเดินช็อปตามสำเพ็งก็พบเจอถมเถไป! ยังไ