Semua Bab พลาดรักมาเฟีย: Bab 21 - Bab 30

"คุณแทนไท สะ... ใส่ปกติไม่ได้เหรอคะ คือหนูเริ่มใส่เหมือนที่คุณทำไม่ถูก แล้วหนูก็ไม่ได้ช่ำชองขนาดนั้น"เขาไม่ฟัง จับข้อมือฉันกระตุกลงจนฉันฟุบลงไป ตอนนี้หน้าเราใกล้กันมาก ใกล้จนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนๆของเขาที่เฝ้ารดตามแก้ม"ใส่สิ..." ริมฝีปากสวยพูดขึ้นมาเบาๆราวกระซิบ ขณะที่ฉันกลืนน้ำลายดังอึก และมองเข้าไปนัยน์ตานิ่งลึกคู่นั้น สายตาเขาเหมือนเดิม... โทนเสียงก็เหมือนเดิม แต่แปลก...หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเลย ฉันจึงแก้เขินโดยการยกมือไล้จมูกโด่งเขาเบาๆ จากนั้นสัมผัสแก้มขาวของเขาจนไปถึงลูกกระเดือก... ใช่ ตรงนี้ฉันเคยเหม่อมองมัน... มันเป็นสิ่งที่ผู้ชายทุกคนมี แต่กับคุณแทนไทเซ็กซี่ชะมัด แล้วจากนั้นมือฉันก็ไล้ลงมาถึงแผงอกกว้างจะมีใครได้ขึ้นมานอนบนตัวมาเฟียแทนไทเหมือนฉันไหมนะ ความรู้สึกบางอย่างก็ก่อเกิดในจิตใจอย่างประหลาด ความหวงแหน ความอยากเป็นเจ้าของ ทำให้ฉันขยับลงไปกลางหว่างขาเขาอย่างลืมอาย และสุดท้าย... ส่งมือสั่นเทาไปปลดเข็มขัดออกจากกัน ซึ่งเขาเฝ้ามองฉัน... จับจ้องทุกการกระทำไม่วางตาจนถึงเวลาที่ได้พบเจอกับลำรัก คอฉันก็แห้งผาดในทันที ตาจ้องมองไปที่ปลายมนหยักสีชมพูพรั่ง ก่อนจะจับมันป

นู๋นิวนิว : โนค่ะ ไม่มีทาง หนูไม่เคยใส่ มันต้องแปลกแน่ๆป๊ะป๋า : ...เป็นจุดสามจุดที่บีบบังคับฉันได้จริงๆ ฉันถอนหายใจแล้วนั่งจ้องจีสตริงสีดำอย่างเหนื่อยล้า ก่อนจะพิงพนักเก้าอี้ก้มมองกลางหว่างขาเพื่อไว้อาลัยให้กับน้องนิวนิวน้อยเอ้ย...ไหวไหม? จะมีคนเข้าไปก่อกวนน้องอีกแล้วนะ น้องไม่ได้พักสักวัน เขาคงกำลังตุนเผื่อเวลาอุ้มท้องละมั้ง อดทนไว้นะ สู้ๆนู๋นิวนิว : งั้นคืนนี้ห้ามแอบเข้าห้องหนูนะคะ ไม่งั้นหนูจะไม่คุยด้วยหนึ่งอาทิตย์ และไม่ให้แตะเนื้อต้องตัวอีก เอ้อ! ถ้าวอแวหนูจะหนีไปนอนบ้านตัวเอง ถ้าคุณตามก็จะบินไปต่างประเทศ ถ้าคุณบินตามอีกก็จะย้ายไปอยู่ดาวอังคาร มีสามีใหม่เป็นมนุษย์ต่างดาว ป๊ะป๋า : เพ้อเจ้อนู๋นิวนิว : เชอะป๊ะป๋า : เด็กน้อย...นู๋นิวนิว : หนูทำงานแล้วค่ะ ต้องทำมาหากิน ไว้เจอกันเย็นนี้นะคะเขาแค่อ่านแต่ไม่ตอบ ฉันจึงกดล็อคหน้าจอแล้วหยิบจีสตริงสีดำใส่กระเป๋าปุกปุยไว้ หลังจากนั้นก็ทำงานหัวยุ่งเลยค่ะ ข้าวที่แพรวางให้ฉันกินแค่สามสี่คำเท่านั้น พอสามโมงส้มกับชมพู่ก็หิ้วกระเป๋าเครื่องสำอาง กับชุดมาแปลงโฉมให้ พวกเธอแต่งหน้าทำผมทั้งที่มือฉันรัวพิมพ์คีย์บอร์ดอยู่"เรียบร้อย" ฉันเคาะแป้

"ใส่เข้ามาเลยได้ไหมคะ... หนูอยากโดนไม่ไหวแล้ว"ไม่ใช่แค่พูด แต่มือฉันเอี้ยวป่ายไปข้างหลัง จนคุณแทนไทจับมือฉันหมับ! และดึงให้สัมผัสกับลำรักที่ผงาดพร้อมของตัวเอง"อยากมาก... ก็ใส่สิ" ไวน์สามสี่แก้วที่ดื่มไปทำให้ฉันกล้าเสียยิ่งกว่ากล้า ไม่ว่าเขาจะสั่งทำอะไรก็ทำตามมือจับรูดท่อนรักซ้ำๆ ก่อนจะจับจ่อช่องทางอันคับแคบของตัวเองอย่างไม่อาย"อึก!...อื้อ" "เก่งมาก เด็กดี" "อ๊า~"เขาโน้มมาข้างหน้าดันเข้าจนสุด แล้วจับผมฉันทัดหูเปิดพวงแก้มที่ร้อนผะผ่าว ก่อนจะจรดลิ้นนุ่มเล่นงานใบหูซ้ำแล้วซ้ำเล่า กลิ่นเหล้าของเขา... ฉันชอบ ลิ้นอุ่นๆนั่นฉันก็ชอบ ข้างหลังที่สอดเข้าลึกๆยิ่งชอบใหญ่ อ่าส์~เสียวจัง อะไรทำให้ฉันเป็นบ้าได้ขนาดนี้...นี่ฉันเมาใช่ไหม... ทำไมทุกอย่างมันดีไปหมดเลย แม้แต่สถานที่อันโจ่งแจ้งนี้ก็ด้วย ยิ่งได้ยินเสียงเรือยิ่งเร้าใจ"นะ... หนูอยากโดนกระแทกแรงๆค่ะ""ไม่ได้...""ทำไมคะ""ฉันจะไม่ตามใจเด็กดื้อ..." เขาว่าจบก็กัดติ่งหูฉันเบาๆจนฉันเชิดหน้าขึ้นทันที เอวหนาเคลื่อนถี่กระทบกระทั่งกับบั้นท้ายขาวผ่องจนกระเพื่อม จีสตริงแค่ถูกแหวกออกไปเท่านั้น แต่มันง่ายต่อการเข้าถึงของเขาอย่างที่สุดจนทุกอย่างเร

"ทำไมต้องต่อรองอยู่เรื่อยเลย... แต่สงสัยหนูต้องทำตามแล้วล่ะ เพราะหนูอยากรู้มากๆ" พอพูดจบฉันก็ซบลงที่อกเขา ตามองคนในเพนส์เฮาส์สลับกับตึกอีกครั้ง และจากนั้นกระดกเอวขึ้นเบาๆสลับกับเขยื้อนเนิบนาบ เบียดจุดปรารถนาไขว่คว้าหาทางออกให้ตัวเอง จนเขาสอดนิ้วเรียวขยุ้มผมฉัน และย้ายมืออีกข้างบีบบั้นท้ายแน่นก่อนจะโน้มมากัดซอกคอกัดติ่งหู กัดทุกส่วนเร่งเร้าให้ฉันเริ่มไม่อายสายตาใคร เรารุนแรงขึ้นที่เก้าอี้เอนหลัง ความเสียวซ่านวิ่งพล่านตามจุดต่างๆจนไม่สามารถควบคุมได้ "หนูไม่ไหวแล้วค่ะ อะ อื้อ มันใกล้แล้ว" "ทำดีแล้ว เด็กน้อย..." "อ๊ะ อื้อ ...""อ่าส์...เธอแน่นจนทำฉันไม่ไหว " เขาหยัดขึ้นนั่งฟอนเฟ้นสองทรวงอกแรงๆ เข้าถึงอารมณ์ร้อนเร่าจนส่งเสียงกระเส่าออกมา ฉันร่อนเอวแรงขึ้นๆ เก้าอี้เสียงดังเอี๊ยดอ๊าด ปล่อยลมหายใจหอบแรงสลับกับเขา จนสุดท้ายถึงที่สุดแห่งความร้อนเร่า ทั้งฉันและเขาชะงักเกร็ง และถึงที่หมายพร้อมกัน"อ๊ะ อื้อ~" "ไปห้องฉัน" สิ่งที่ค้างคาอยู่ไม่ได้เป็นอุปสรรค คุณแทนไทอุ้มฉันลุกขึ้น แล้วอุ้มควบเอวเข้าเพนส์เฮาส์ เขาเดินขึ้นบันไดไม่สนใจคนข้างใน ฉันเองก็ด้วย เพราะตอนนี้ได้ซบหน้าลงไหล่สามีทำตัวเห

ใบเสร็จถูกเคลือบไว้อย่างดี รวมถึงกระดาษที่แม่ฉันจดเบอร์โทรศัพท์ให้ด้วย "แม่หนูเปลี่ยนเบอร์นานแล้ว""อืม... โทรไม่ติด""แต่คุณก็ยังเก็บไว้ แล้วลูกอมนั่นมันหมดอายุแล้วนะคะ ทำไมคุณไม่กินหรือไม่ทิ้งไปเลย" ฉันจำไม่ได้หรอกว่าวันนั้น และวันอื่นๆเราเป็นยังไง แต่สิ่งที่เขาให้ฉันดู มันเป็นสิ่งที่ฉันคิดไม่ถึงจริงๆเขารักษาของพวกนี้ได้ยังไงถึงยี่สิบปี?แถมลูกอมไม่เน่า กระดาษไม่เปื่อยด้วยนะฉันเดินรอบห้องมองบอร์ดที่แปะรูปถ่ายฉันเต็มไปหมด ตรงกลางมีชื่อ NEWYORK ชี้เป็นลูกศรแต่ละช่วงเวลา และแต่ละสถานที่ เขาวางแผนไว้อย่างดี เพราะอะไรรู้ไหม... เพราะฉันเห็นท้ายบอร์ดมันมีคำว่าแต่งงานเด่นหลา"คุณอยากแต่งงานกับหนูมาตั้งแต่แรกเหรอคะ แล้วเรื่องอยากมีทายาท เรื่องสัญญา เรื่องคนตามฆ่ามันจริงรึเปล่า?" "...""ถ้าอยากแต่งงานกัน ทำไมไม่เข้าหาหนูดีๆ มาจีบมาทำอะไรก็ได้ ไม่เห็นต้องร่างสัญญาบ้าบอนั่นเลย""เสียเวลา..." เขาตอบกลับมาสั้นๆ แต่แววตาแสดงออกว่าสัตย์จริง ก่อนที่จะเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน และพูดบางอย่างออกมาแผ่วเบา"ฉันไม่ใช่คนดี...""...""ฉันชอบวิธีสกปรก เพราะมันรวดเร็ว""...""ส่วนคนที่อยากฆ่าฉัน มันมีแน่นอน..