All Chapters of พลาดรักมาเฟีย: Chapter 11 - Chapter 20

สามวันต่อมา...ใช่... ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย ฉันยังคิดไม่ออกว่าจะเข้าไปขอร้องคุณแทนไทยังไง และสัญญาตั้งท้องก็ยังไม่รู้จะตัดสินใจยังไงด้วยสามวันที่ผ่านมานังนิวนิวใช้ชีวิตไปวันๆ นอนเล่น ดูซีรี่ย์ และอ่านนิยายวาย ฉันทำทุกอย่างไม่ให้ตัวเองเครียด แต่พอเลิกทำเท่านั้นแหละ เอาอีกแล้วจ้า...ฉันจะทำยังไงดี?!วันนี้ฉันจึงตัดสินใจไปที่บริษัท เพราะสามวันที่ผ่านมาไม่มีข่าวการตายของไอ้โรคจิตนั่นเลย และตอนนี้พี่แพรก็ไปเอารถจากโชว์รูมคุณชาติชายไปจอดไว้ที่นั่นด้วย แต่ก่อนที่ฉันจะขับรถตัวเองกลับ ฉันตัดสินใจขึ้นไปห้องทำงานเพื่อตรวจความเรียบร้อยก่อน เพราะไหนๆจะไม่อยู่ตั้งสองอาทิตย์ ฉันไม่อยากให้ใครมายุ่มย่ามกับคอมพิวเตอร์ของฉัน และที่สำคัญต้องล็อคเอาท์ทุกอย่างออกจากระบบ รวมถึงเก็บไอแพดกลับบ้านด้วยแต่เมื่อเข้ามาในห้อง นั่งลงที่เก้าอี้ทำงานวางกระเป๋าลง ฉันก็เห็นกล่องพัสดุ และซองเอกสารเต็มโต๊ะไปหมด ฉันจึงหยิบกล่องพัสดุมาเปิดเป็นอันแรก กรีดด้วยคัตเตอร์ทีละฝั่ง... ทีละฝั่ง และเปิดออกดู ในนั้นมีถุงสีแดงๆอยู่ มันคืออะไร? ฉันไม่ได้สั่งของออนไลน์นานมากแล้วนะ ฉันพลิกหน้ากล่องดูอีกครั้ง ชื่อกับที่อยู่ถูกต้องทุกอย่าง

'ปึง!' ก้นงอนงามฉันถูกวางบนเปียนโน ฉันเงยขึ้นมองนัยน์ตาดำขลับที่จ้องลงมา สายตาเขาเย็นยะเยือกราวน้ำแข็ง แต่ภายในเร่าร้อนดั่งไฟ มือหนาโอบแก้มฉันไว้ พร้อมใช้นิ้วโป้งเขี่ยคลึงริมฝีปาก และเมื่อกระทั้นแก่นกายกลางหว่างขาด้วยความร้อนแรงอีกครั้ง ฉันที่แทบแหลกลาญก็อ้าปากดูดนิ้วโป้งอย่างกระสัน'ปึก ปึก ปึก ปึก~'"อื้อ~ อื้อ~~""เป็นเมียฉัน ถ้าฉันยื่นอะไรให้เธอต้องอม และที่สำคัญ... อมให้เก่ง''จ๊วบ!' ฉันดูดนิ้วเขาจนเกิดเสียงดัง ความปรารถนาคะคั่งจนลืมความเหนียมอาย เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะมันเสียวมาก เนื้อสัมผัสเนื้อ กายสัมผัสกาย เราเข้าถึงกันแทบจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวจนตอนนี้คุณแทนไทกดฉันนอนราบไปกับเปียโน กระชากเสื้อครอบ 'เคว้ก!' จนกระดุมหลุด เขาก้มลงขบซอกคอฉันซอยสะโพกหนาเร็วขึ้น แต่ฟันคมไม่ได้สร้างความเจ็บปวดแต่อย่างใดแต่กลับกัน... ฉันเสียว และเร้าใจอย่างบอกไม่ถูก"อ๊ะ อ๊า~~" ฉันครางออกมาแทบทนไม่ไหว แอ่นอกโหยหาสิ่งที่ไม่ควร หนำซ้ำยังเปิดทางให้เขาเข้าถึงทุกส่วน ฉันโดนกัดริมฝีปากแรงๆ กัดซอกคอสองข้าง และสุดท้ายริมฝีปากแสนร้ายกาจก็เดินทางไปถึงเนินอกทั้งสองคุณแทนไทกระชากชั้นในลงอย่างไม่รีรอ ก่อนที่

ฉันวางสายแม่เพราะถ้าคุยไปคงไม่มีสมาธิขับรถ ปกติฉันไม่เคยขับรถเร็วมาก่อน เข็มไมล์ชี้เลขหกสิบขาก็สั่นแล้ว แต่นี่ฉันเหยียบคันเร่งไม่คิดชีวิต เจ็บตรงนั้นก็เจ็บเครียดก็เครียด ถ้าคุณแทนไทปรึกษาฉันก่อนเข้าบ้าน ฉันจะไม่ประสาทกินแบบนี้เลยแล้วเมื่อถึงบ้านฉันก็เบรคเอี๊ยดเปิดประตูลงจากรถทันที ตอนนี้ความเจ็บไม่กลัวแล้ว เพราะถ้าโดนพ่อฟาดด้วยไม้เรียวมันเจ็บกว่านี้สิบเท่าหน้าบ้านฉันเต็มไปด้วยบอดี้การ์ดคุณแทนไท แต่ฉันไม่สนใจรีบวิ่งเข้าไปในบ้านอย่างไม่คิดชีวิต จนสุดท้ายความหายนะก็มาเยือนตัวเอง ขากี่ก้าวเร็วๆมันเตะเข้ากับพรม 'พลั่ก!' จนฉันล้มคะมำต่อหน้าทุกคน"กรี๊ด!""ว้าย! นิวยอร์ก!"แม่ลุกขึ้นจากโซฟามาพยุงฉันนั่ง ขณะที่ผู้ชายที่มาสู่ขอไม่สนใจใยดี คุณแทนไทนั่งมองฉันแล้วขมวดคิ้วเข้าหากัน แถมยังส่ายหัวให้กับความซุ่มซ่ามของฉันด้วย"แม่ หนูจุก" ฉันจุกจริงๆ พอลุกขึ้นนั่งได้ก็ยกมือกุมท้องเลย จนแม่นั่งยองๆลงจับแขน มองฉันด้วยสีหน้าเป็นห่วง"ปวดท้องมากไหม ไปโรงพยาบาลดีกว่านะ ยิ่งกำลังท้องกำลังไส้" แค่นี้เองใครจะไปโรงพยาบาล แต่เดี๋ยวๆ แม่ว่าไงนะ! ท้องงั้นเหรอ? พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ช่วยหนูด้วย ตอนนี้พ่อมองม

"อีกครั้ง... เด็กน้อย"ฉันกอดคอแน่นยึดไม่ให้ตัวเองตกลงพื้น ตอนนี้ไม่สนใจแล้วว่าใครจะมองขึ้นมาเห็น ความต้องการอย่างอื่นกำลังพุ่งพล่านอย่างแรง พอๆกับความแข็งแกร่งของเขาที่สอดเข้าอย่างกระชั้นชิดขยี้ฉันจนติดกระจก ฉันหอบครางข้างหู หมายจะถึงที่สุดของความเสียวซ่าน ก่อนจะกระชับกอดแน่นเกร็งขึ้น...เกร็งขึ้นอย่างกระสัน เฝ้าปล่อยเสียงครางใสๆใกล้ๆหู พร้อมเอ่ยสิ่งที่เขาอยากฟัง"อ๊ะ อ๊า~ผัวหนูชื่อแทนไท~ "เอวหนากดเข้าปึก! กระแทกจนเกิดเสียงดัง เขากระตุกปล่อยความเป็นชายใส่ในตัวฉัน และดันแช่ค้างจนหลังแนบกระจก ส่วนฉันควบเอวเขาแน่นกดหน้าลงไหล่กว้าง กลั้นหายใจเกร็งจนตัวสั่น เพราะตอนนี้ร่องลึกกระตุกอย่างหนักจนเสียวสะบั้น... จนสุดท้ายคุณแทนไทถอนแก่นกายออกจากฉัน แล้ววางฉันลง แพนตี้ตัวน้อยที่ถูกแหวกกลับคืนสู่สภาพ เขารูดซิปเก็บลำรัก และจากนั้นก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ฉันที่ถูกปล่อยเข้ามารู้สึกทุกอย่าง ตอนนี้เบื้องล่างเหนอะหนะไปหมดจนอยากจะล้างเนื้อล้างตัวแล้ว"มาหาหนูแค่นี้ใช่มั้ยคะ?""...""งั้นกลับไปได้แล้วค่ะ หนูจะทำงาน" ฉันไม่ได้น้อยใจ แต่จะทำงานจริงๆ และงานก็เป็นงานของคุณแทนไทนั่นแหละ วันนี้ฉันต้อ

"ขออนุญาตค่ะคุณนิวยอร์ก ให้ดิฉันเตรียมชุดเตรียมน้ำให้เลยมั้ยคะ?" ฉันรีบสวมแหวนกลับไปเหมือนเดิม แล้วพยักหน้าตอบ ซึ่งที่เข้ามาใหม่สองคนไม่ใช่แม่บ้านที่เคยเห็นหรอกนะ ใครก็ไม่รู้"เอ่อ พึ่งมาใหม่เหรอคะ ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลย" แล้วป้าจันทร์ก็เดินมาอธิบายกับฉันด้วยรอยยิ้ม"ใช่แล้วค่ะคุณนิวยอร์ก นี่ชมพู่กับส้มเป็นหลานสาวดิฉันเองค่ะ สองคนนี้จะมาดูแลคุณนิวยอร์กส่วนตัว เช่นเตรียมชุด แต่งหน้าทำผม และเตรียมน้ำอุ่นให้อาบ"ฉันพยักหน้ารับรู้ขณะที่ยังนั่งบนเตียง และมือจับผ้าห่มห่อตัวเอง "ชมพู่ทำสปาเป็น แต่งหน้าเป็นค่ะ" ชมพูแนะนำสรรพคุณ เธอคนนี้เป็นสาวร่างอวบ ผิวขาวเหมือนหยวก และผมสั้นน่ารัก"ส่วนส้มทำผมเก่งค่ะ จบด้านนี้มา" ส้มเป็นผู้หญิงผิวคล้ำตาคมมีเสน่ห์มากๆ แถมยังดูอารมณ์ดีด้วย"ค่ะ จริงๆแล้ว...ไม่ต้องถึงขนาดนี้ก็ได้ หนูทำเองได้ค่ะ" ป้าจันทร์ยิ้มอ่อน แล้วมองที่ซอกคอฉัน"ถ้าคุณนิวยอร์กแต่งตัวเอง คงกินเวลาไปหลายชั่วโมงกว่าจะเก็บรอยพวกนั้นหมด" อีกแล้วเหรอ?!ฉันเบิกตาโตแล้วหันไปคว้าโทรศัพท์มือถือมาเปิดกล้องหน้าส่องคอตัวเองกรี๊ด! คอฉันมีแต่รอยดูด และมีรอยฟันด้วย ทำไมเมื่อคืนไม่รู้สึกเจ็บเลย มันเพลินเ