All Chapters of พลาดรักมาเฟีย: Chapter 41 - Chapter 50

ฉันยิ้มแก้มปริ จับมือที่คลึงบั้นท้ายขึ้นมาเคล้นหน้าอกตัวเอง บอกมาขนาดนี้อยากทำอะไรก็ทำ... ฉันยอมหมดแล้วคุณแทนไทลงน้ำหนักมือขยำหน้าอกฉัน เขากัดใบหูตอกตรึงความใหญ่โต จนร่างบางถลาไปข้างหน้า ฉันค้ำมือกับผนังยึดตัวเองหายใจหนัก จังหวะที่โดนกระทั้น จังหวะที่มีเสียงเนื้อกระทบกันคู่กับเสียงน้ำ มันปลุกความเสียวซ่านขึ้นอย่างหนักจนฉันแทบจะขาดใจ'ปึก!'"อื้อ!""เธอแน่นจนฉันไม่อยากถอดเลยเด็กน้อย..." หลังจากนั้นเราก็ปล่อยให้ข้างในตอดรัด และพวยพุ่งใส่กัน ลมหายร้อนรดหลังใบหูฉัน ก่อนที่เขาจะค่อยๆถอดถอนแล้วโอบเอวฉันไปอยู่ใต้ฝักบัว"อาบน้ำ แล้วไปนอน...""ได้นอนจริงๆใช่ไหมคะ?" ฉันถามแล้วเอื้อมมือไปรอสบู่เหลวจากเครื่องอัตโนมัติ ถูไล้ตามตัวหอมฟุ้งไปด้วยกลิ่นเฉพาะของผู้ชายด้านหลัง ที่ตัวเขาหอมเพราะกลิ่นสบู่นี้เองเหรอ อยากหามาใช้บ้างจังอุ๊ย... ทำไมเหตุการณ์มันคุ้นๆเหมือนเดจาวู นี่มันไม่ต่างจากที่เขาใช้น้ำหอมฉันเลยนี่น่า ไม่เอาไม่คลั่งรัก อย่าพึ่งถึงขั้นนั้นนิวนิว หล่อนยังมีเวลาเหลือเฟือที่จะศึกษาเขา"อื้ม นอนกับฉันห้ามนอนดิ้น" "ทำไมเหรอคะ?""เธออาจจะถูกฉันยิงตาย" ฉันหันขวับกลับไปทันที พูดจริงหรือพูดเล่นเ

เวรี่กู๊ดงั้นเหรอ? แต่แม่กับพ่อต้มฉันซะเปื่อยเลยนะ"แม่คะ แม่จำคุณแทนไทได้ทำไมไม่บอกหนู" แม่ยกมือปิดปากเบิกตาโต"อะไร๊ จำไม่ได้ ใครบอกลูก" ทำเฉไฉอีกแล้วเจ๊คนนี้"แม่สารภาพเองเมื่อกี้ บอกหนูมาเถอะค่ะหนูไม่ว่าอะไรหรอก ไหนๆก็เลยเถิดมาขนาดนี้แล้ว แม่ได้คุณแทนไทเป็นเขยสมใจแล้วนี่ แล้วที่ให้หนูท้องไม่ใช่แผนอยากมีหลานอีกนะ" แม่ค่อยๆลดมือลงแล้วยิ้มให้ฉันแห้งๆ "เรื่องแรกยอมรับว่าโกหกลูก แต่เรื่องท้องมันเป็นผลพลอยได้ไง ลูกเอาผลมาให้โซลดูมีหลานทั้งคนพี่ก็ว่าอะไรไม่ได้ แล้วแม่เองก็ได้อุ้มด้วย วินๆจ้ะ"ร้ายทั้งบ้าน"ค่ะ หนูจะมีให้เร็วๆนี้เลย แต่แม่คะ... เมื่อก่อนคุณแทนไทเขาน่าสงสารจริงๆใช่ไหม หนูพอรู้มาว่าแม่กับพ่อช่วยชีวิตเขา และให้ชีวิตใหม่..."ก่อนที่ฉันจะพูดจบ แม่จับมือฉันก่อน"ไม่ใช่พ่อกับแม่หรอกนิวยอร์ก แต่เป็นลูก วันนั้นเราพยายามลากแม่ไปช่วยเขา ถึงขั้นร้องไห้ไม่ยอมไปไหน จะไปช่วยให้ได้ วันนั้นแทนไทโชคดีที่ได้เจอลูก วันนี้ลูกก็โชคดีที่ได้เจอเขา... แม่อยากให้นิวยอร์กเชื่อใจเขานะ"ฉันพยักหน้าตามเข้าใจทุกอย่างที่แม่พูดมา แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังติดใจกับเขา...นั่นคือการร่วมเตียง มันไม่ชอบมาพากลเอาซ

"หนูไม่ยิง!" "ทำไม?... เปลี่ยนใจแล้ว?" ฉันเม้มปากแน่นพยายามเกร็งนิ้วไม่ให้คุณแทนไทควบคุมมัน วาววาร้องไห้สะอื้นกว่าเดิม มือที่ยกพนมไหว้สั่นระริก ถึงฉันจะเคยไว้ใจคนผิด แต่ตอนที่ได้เห็นแววตาของวาววาใกล้ๆ ใจฉันมันก็อ่อนไปเลยชีวิตคนทั้งคนนะ...กว่าพ่อหล่อนจะเลี้ยงมาจนอายุปูนนี้ส่งเรียนเมืองนอกเมืองนา แถมยังเป็นลูกสาวคนเดียวเสียแม่แต่ยังเด็ก จะมาตายเพราะลูกปืน และข้อความไม่กี่ข้อความเหรอ?"หนูจะไม่ยิงใครทั้งนั้น!" ฉันปฏิเสธเสียงดัง จนคุณแทนไทกระซิบถามข้างหู"ไม่กลัวผู้หญิงคนนี้กลับมาทำร้ายรึไง?..." พอได้ยินแบบนั้นฉันก็มองหน้าวาววาน้ำตาคลอเบ้า อยากให้เธอจำสิ่งที่เผชิญอยู่ตรงนี้ และมองให้เต็มตา"เธออยากได้คุณแทนไทใช่ไหมวาววา ดูสิ! ดูความโหดร้ายเขาสิ ตอนนี้ยังอยากได้อีกรึเปล่า!" วาววาส่ายหน้ารัว ร้องไห้โฮจนเสียงสั่น"มะ...ไม่ ฮือๆ ไม่แล้ว ปล่อยฉันไปเถอะนะ... พ่อฉันกำลังไม่สบาย และที่ฉันเคยอยากได้ก็เพราะธุรกิจของพ่อ ฮือๆ ฉันคิดน้อยนิวยอร์ก ฉันไม่รู้ว่าการเล่นกับความรู้สึกของเธอ จะส่งผลเสียให้ฉันขนาดนี้"คุณแทนไทลดมือลงให้ฉันถือปืนไว้เอง ซึ่งปืนมันหนักเป็นบ้าจนฉันแทบทำหลุดมือ แต่ก็พยายามประคอ

_____________NEWYORK - TALK ______________________ต่อให้ฉันพิมพ์ให้ตายก็มีแค่พี่ฮัมตอบ พี่กีไม่ตอบกลับมาเลย'ก๊อกๆ ก๊อกๆ''นิวยอร์ก กินข้าวไหมลูก?'"ไม่ค่ะ หนูกินมาแล้ว อย่าให้ใครเข้ามากวนหนูนะคะ หนูอยากอยู่คนเดียว"'แม่ก็เข้าไปไม่ได้เหรอ?'"ไม่ได้ค่ะ"'แล้ว... ถ้าแทนไทล่ะลูก?'"หนูบอกเขาแล้วค่ะว่าไม่ต้องมา"'จ้ะๆ งั้นแม่ไม่กวนแล้ว'ฉันกลับมาเล่นมือถือต่อ หลังจากพี่ฮัมบอกให้เลิกกับคุณแทนไท และฉันจับผิดพี่กีในไลน์กรุ๊ป ฉันก็หาอะไรทำไปเรื่อยเปื่อย แต่ขอบอกว่าไม่ได้รอใครง้อเลย เพราะยังไงอารมณ์ดีก็กลับไปอยู่แล้ว อยากทำสมองให้ปลอดโปร่งมากกว่า ถ้าโทรมาจะตัดสายให้ เชอะ'ครืนนนน ครืนนน' สายนี้ฉันกดรับเพราะมันไม่ใช่สายคุณแทนไท แต่เป็นสายของฟาร์มแมวที่ฉันจองไว้ต่างหากโทรเข้า | ฟาร์มแมวเหมียวๆ"สวัสดีค่ะ น้องแมวพร้อมย้ายบ้านแล้วใช่ไหมคะ" ฉันถามอย่างตื่นเต้น(สวัสดีค่ะคุณนิวยอร์ก น้องแมวพร้อมย้ายบ้านแล้วค่ะ แต่ตอนนี้สามีคุณนิวยอร์กเขามาขอติดต่อรับค่ะ)ห๊ะคุณแทนไทรู้จักฟาร์มแมวฉันได้ไง "ตอนนี้เขาอยู่ไหนคะ แซมมี่เจอเขาแล้วใช่ไหม" แซมมี่คือชื่อแมวฉันเอง น้องเป็นตัวผู้แต่จะตั้งชื่อแซมสั้นๆมัน

"อ้าวลงมาแล้วเหรอ? ตื่นทันข้าวเที่ยงพอดีเลยนะ" จริงๆตื่นนานแล้วล่ะ แต่มัวแต่นัวเนีย มุ้งมิ้ง กุ๊งกิ๊งกันบนเตียง และไปต่อกันในห้องน้ำอีกรอบก็เลยกินเวลาปาไปจนเที่ยง แต่ฉันไม่ได้บอกแม่แบบนั้นหรอกนะแค่ส่งยิ้มให้แม่เขินๆเท่านั้น จนเดินไปเลื่อนเก้าอี้เตรียมนั่ง และมองไปที่ตักพ่อเราก็เห็นเจ้าเหมียวน้อยนามว่าแซมมี่นอนกลมอยู่ แถมตอนนี้น้องกำลังทำตาแป๋วๆมองหน้าเราด้วยมุแง... แซมมี่น้อย แม่ขอโทษที่ลืมนะ เมื่อคืนพ่อกับแม่ซ้อมฮันนีมูนอยู่"แซมมี่ๆ อยู่กับคุณตาเหรอลูก มาหาแม่กับพ่อมา" พอฉันแทนตัวเองว่าแม่ แทนคุณแทนไทว่าพ่อ คนที่ยืนข้างๆก็ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ดูก็รู้ว่าสามีฉันไม่ปลื้มลูกตัวเองเอาซะเลย'เมี๊ยว~' แต่แซมมี่ร้องตอบแล้วกระโดดลงจากตักพ่อไปคลอเคลียขาคุณแทนไท ซึ่งเขาแค่ปรายตามองเท่านั้น "ทำไมพ่อดูไม่ปลื้มลูกชายเลย เมื่อคืนพากันมายังไงคะเนี่ย" แม่ฉันอมยิ้มก่อนจะตอบแทน"ลูกน้องแทนไทอุ้มตามหลังมาน่ะสิ" ฉันหันมองสามีตัวเองทันที ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่สบตาฉันด้วยซ้ำ มีคนตีเนียนแล้วหนึ่ง "ไม่ชอบแมวเหรอคะ?""เปล่า... ฉันแค่ไม่เคยเลี้ยงสัตว์" ปัญหาแค่นี้เอง"ก็ลองเลี้ยงแซมมี่ดูนะคะ คิดว่าเป็นล