All Chapters of เสี่ยขารักหนูไหม: Chapter 41 - Chapter 50

รถคันใหญ่สองคัน ขับเข้ามาในบริเวณโครงการบ้าน หรูหรา หลังสุดท้าย ที่รอเจ้าของ เจ้าของโครงการ อสังหาริมทรัพย์ ที่ตกใจไม่น้อย กับการที่นักธุรกิจ คู่แข่ง มาเจรจาซื้อบ้าน หลังสุดท้าย ในโครงการไป มูลค่าของบ้าน ที่มีราคาแปดหลักปลายๆ ถูกต่อรองลงไป และเพิ่มสิ่งอำนวยความสะดวกหลายอย่าง ให้มากขึ้นผู้จัดการโครงการถ่ายรูป ให้เจ้าของบ้านใหม่ ด้วยรอยยิ้มกว้างข่าวลือต่างๆ นานา มีเข้ามาเป็นระลอก ตั้งแต่ เริ่มทำบ้านหลังนี้ คุณเกียรติ ติดต่อ ประสานงานเองโดยตรง กับทีมช่าง และ ผู้รับเหมา ในช่วงที่มีข่าวว่า เลี้ยงเด็กสาว หลังจากนั้น ก็เป็นเสี่ยเอก เข้ามาดูแล พร้อมกับ จัดการ ทุกอย่างต่อ ดังนั้น บ้านหลังนี้ เป็นบ้านของครอบครัว อย่างแท้จริง“เจ้าของกรรมสิทธิ์ผู้ซื้อ ในตอนแรกเซลล์ก็เข้าใจว่า เป็นคุณเกียรติ พวกเราก็รอเอกสารตั้งนาน กว่าจะได้มา นี่ครับ สัญญาซื้อขาย และโฉนดที่ดิน เป็นของ คุณลลนา ครับ”ลูกสาวเอามือปิดปากตัวเอง กลั้นเสียงกรี้ดเอาไว้ พ่อรับขวัญแม่ ด้วยบ้านหลังใหญ่ ตรงหน้า แบบไม่พูดอะไรออกมา ให้ใครได้รู้ หัวใจรัก ยังเป็นของคนเดิมไม่เสื่อมคลายมือหนาดึงมือ คนข้างมา แล้วกอดกัน ก่อนจะบอกเสียงเบา“เมื่อย

รถตู้ขับเข้ามาจอดที่บ้าน ในช่วงบ่าย ลูกเขยลงมาจากรถ ด้วยใบหน้า ไม่ค่อยดีนัก“ผมขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ “ลลนา มองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ด้วยใบหน้า เรียบเฉย แล้วมองสามี ที่หน้าซีดหน้าเซียว ไม่ต่างกัน“ผมยอมรับผิดทุกอย่างครับ จะให้ผมทำยังไง ผมยอมหมด ขอแค่บอกผม ว่าเลิฟอยู่ไหน”“ถ้ารู้ เราสองคน คงไปหาน้องเลิฟแล้วค่ะ เลิฟบอกว่า อยากอยู่คนเดียว ก็ต้องตามนั้น”แม้เอกณัฐ จะดีแค่ไหน แต่ทำลูกสาว ร้องไห้ แบบนี้ หัวอก คนเป็นแม่ ก็ใจแทบขาดเหมือนกันเอกณัฐ ส่งคลิป ให้พ่อตาดู แล้วก้มหน้าลง ด้วยความรู้สึกผิด เลิฟ มีวุฒิภาวะเต็มที่ สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอไม่เสียงดัง ไม่ทำให้ขายหน้า ไม่ด่าทอ สวัสดีทุกคน และ พากลับมาที่บ้าน เปลี่ยนชุดให้ เช็ดตัวให้ แล้วก็เก็บของออกจากบ้านไปเงียบๆ เครื่องประดับที่ซื้อให้ เลิฟก็ไม่เอาไปสักชิ้น รวมถึง นาฬิกา ที่สลักชื่อเธอ“ผมจะตามเลิฟกลับมาครับ ผมสัญญา ว่าผมจะตามเลิฟ กลับคืนมาให้ได้ “ตอนนี้ เค้าจ้างนักสืบแล้ว คิดว่า ไม่นาน น่าจะมีข่าวดี รถของเธอ แม้จะไม่ใช่ รุ่นที่หายาก แต่ก็เป็นรุ่นมีราคา ที่ไม่ได้มีมากมาย เหมือนรถทั่วไป ถ้าตามจากรถ ก็น่าจะได้“ผมขอตัวก่อนนะครับ “ลูกเขย

อาหารมื้อเย็นที่ลูกสาวโทรมาสั่ง ตั้งแต่บ่าย ถูกจัดเตรียมรอเอาไว้แล้ว พอรถคันสวย ขับเข้ามา พ่อกับแม่ ก็มองหน้ากัน การทะเลาะกันในครั้งนี้ เอกณัฐจะได้บทเรียน แล้วว่า ผู้หญิงอย่างเลิฟ ไม่ใช่ ผู้หญิงที่จะยอมอะไร ง่ายๆ“มาแล้วค่ะ “ลูกสาวยิ้มหวาน อยู่ในชุด เสื้อยืดกางเกงขาสั้นธรรมดา รวบผมเอาไว้ลวกๆ แล้วกอดแขนพ่อกับแม่ คนละข้าง ส่วนคนที่ลงมาจากรถ หอบของลงมาพะรุงพะรัง“ซื้ออะไรมามากมาย”แม่บ้าน ออกไปช่วย ถือของ ก่อนจะแยกเข้าไปในครัว“อุปกรณ์ทำขนม กับ ผลไม้ครับ เลิฟอยากมาทำขนมที่นี่”“ผมขอโทษอีกครั้งนะครับ “ลูกเขยบอกกับพ่อแม่แฟน แล้วจับมือบอบบางของแฟนสาวเอาไว้“ผมคุยกับเลิฟแล้ว ปีหน้า ถ้าเลิฟ สอบเสร็จ พ้นจากการ เป็นนักศึกษา ผมจะแต่งงาน กับเลิฟทันที”คนเป็นพ่อ พยักหน้าส่วนแม่ มองหน้าลูกสาว“ไม่เร็วไปหรอ เพิ่งเรียนจบ งานการก็ยังไม่ได้ทำ จะเลี้ยงลูกแล้วหรอไง”“เลิฟท้อง คลอดแล้ว ให้แม่ขาเลี้ยง ตายายจะได้ไม่เหงา “ลูกเขยหน้าแดงก่ำ ด้วยความดีใจ เค้ามองเห็นภาพ เด็กๆ หลายคน อยู่รอบตัว แล้วคงมีความสุขมากเหลือเกิน“เลิฟ จะเอาแบบนั้นหรอ”“ค่ะ คุณเอกแก่แล้ว เดี๋ยวอุ้มลูกไม่ไหว “เธอหยอกเค้า แล้วโอบเอวคนข้าง

พนักงานร้านอาหารบนโรงแรมหรู วิ่งวุ่นกันทั้งวันตลอดทั้ง2กะ ในระยะเวลาการเตรียมงาน ที่กำลังจะมีงานสำคัญ เกิดขึ้นเพื่อนเจ้าสาว 8 คน รวมตัวกันไปตัดชุด ที่ห้องเสื้อ ตามที่เจ้าบ่าว จัดเตรียมเอาไว้ให้แล้ว ผ้าสีชมพูหวาน ที่เพื่อนเจ้าสาว กรี้ดกร้าด ด้วยความพอใจ แล้วก็พยายามเก็บความลับ กันเต็มที่ สำหรับการเตรียมงานแต่งงาน ที่ตัวเจ้าสาว ไม่ได้รู้เรื่องราว“ทำไมวันนี้กลับช้าละคะ “นักศึกษาที่สอบเสร็จตั้งแต่บ่าย กลับมาถึงบ้านแล้วก็เตรียมอาหารเย็นเอาไว้รอ ก่อนจะถูกรั้งตัวไปกอด ด้วยรอยยิ้มกว้าง“อารมณ์ดีอะไรคะ “เธอถามเค้า ที่เพิ่งกลับมาถึงตอนค่ำ“โปรเจ็คสำคัญกำลังจะเรียบร้อย เด็กก็เรียนจบแล้ว ทุกอย่างลงตัว แบบที่เสี่ยคาดหวัง “เธอพนักหน้าแล้วประคองแก้มของเค้าเอาไว้“เด็กรู้ว่าช่วงนี้ เสี่ยยุ่งมาก พ่อกับแม่ ก็ยุ่งกันหมด แต่ไม่มีใคร อยากให้เด็กช่วยอะไรเลย เพราะรู้ว่าเด็กกำลังสอบ และ กำลังจะเรียนจบ ต่อไปนี้ เด็กจะตั้งใจทำงาน หาเงินมาเลี้ยงครอบครัว”คนฟังรู้สึกเต็มตื้นไปในอก เธอทำไมน่ารักแบบนี้“เสี่ยบอกแล้ว ว่าให้เด็กเตรียมตัว เป็นแม่ของลูกเสี่ยอย่างเดียว เรื่องอื่น เอาไว้ เป็นหน้าที่เสี่ยเอง”ทุกวันนี้

หลายวันก่อนหน้าที่จะเกิดเหตุการณ์รถมอเตอร์ไซด์สีดำ ขับเข้ามาจอดหน้าตึก สาวๆ ที่นั่งกันอยู่มองคนที่กำลังลงจากรถเป็นตาเดียวหมวกกันน็อคสีดำ ถูกถอดออก พร้อมกับ ใบหน้าหล่อเหลา ที่อยู่ภายใต้ หมวกใบนั้น คิ้วเข้มหนาและจมูกโด่งเป็นสันทำให้สาวๆ แอบ กรี้ด“ยอมค่ะ ถ้าพี่แบงค์ขี่ น้องจะยอมฝ่าแดดร้อนไปด้วยกัน “สาวๆ พูดออกมา แล้วมองเค้า เดินเข้ามา ใต้ถุนอาหาร โรงอาหาร แล้วโยนกระเป๋าเป้ ก่อนจะเดินไปต่อแถว ซื้อข้าวทุกวันอังคาร และ วันพฤหัสมือบางดูโทรศัพท์ของตัวเองไปเรื่อย ไม่กล้าเงยหน้า สบตาเค้า ที่นั่งอยู่โต๊ะถัดไป“แคร์ วันนี้ตอนเย็น ไปไหนหรือเปล่า “เพื่อนร่วมคลาสจะชวนไปช้อปปิ้ง“ไปช่วยงานหม่ามี๊”ทุกคนตอบพร้อมกัน เป็นเสียงเดียวคนถูกแซว เงยหน้าขึ้นมา แล้วยิ้ม เธอยิ้มให้เพื่อน แต่เค้า กลับเห็น พอดีมือบางลูบแขนเค้าอย่างแผ่วเบา ด้วยความสงสารจับใจ ใบหน้าหล่อเหลา ที่เห็นอยู่ไกลๆ อยู่ใกล้ เพียงแค่คืบมือ เธอไม่ได้อยากรู้จักเค้า ในสภาพนี้เลย“ต้องอยู่แบบนี้อีกนานแค่ไหนคะ “เธอหันไปถามพยาบาล ที่ยืนคุยอยู่กับ พ่อแม่“น่าจะสักครึ่งเดือน “คำตอบของพยาบาล ทำให้เธอหนักใจ ตอนนี้ ปีสี่กำลังเริ่มฝึกงาน และถ้าเค้