All Chapters of เสี่ยขารักหนูไหม: Chapter 81 - Chapter 87

หม้อหุงข้าวใบใหม่ ถูกแกะออกมาจากกล่อง วางเอาไว้คู่กับ เครื่องชงกาแฟ เจ้าของห้อง มองดู อุปกรณ์อำนวยความสะดวก มากมาย ที่เธอ สั่ง ออนไลน์ มา“อะไรเนี่ย”หญิงสาวในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้น เลื่อนกล่องพัสดุ ออกไป แล้วยื่นมือตัวเอง ออกไปหาเค้า“มาดูสิคะ ว่าอะไร”หม้อหุงข้าว เครื่องชงกาแฟ เครื่องปิ้งขนมปัง และ กะทะ สีชมพูหวาน ที่วางเรียงราย อยู่ในหัว“เล่นซนอะไรครับ “คำถามที่ถามออกมา ทำเอาคนที่กำลังจะเป็นแม่บ้าน ย่นจมูก ทันที“แคร์ จะทำครัวเอง”คำตอบของเธอ ทำเอาเค้า ยิ้มกว้างออกมา“จะเป็นแม่บ้านให้พี่”“เธอพยักหน้า แล้วก็ถูกอุ้มไปนั่งบนตัก”“จะเหนื่อยไปไหม”“ไม่เหนื่อยค่ะ ลองดู ถ้าไม่ไหว ก็คุยกันอีกที”“ถ้าเหนื่อย ก็ไม่ต้องทำ พี่กินง่าย น้องแคร์ก็รู้ แล้วพี่ ก็มีลิสต์ร้านอาหาร เอาไว้เพียบ ขอแค่น้องแคร์บอกว่า อยากกินอะไร พี่สั่งดิลิเวอรี่ ให้ได้เลย”“แคร์ต้องฝึกเอาไว้ อนาคตข้างหน้า เผื่อมีลูกค่ะ”พูดเอง แล้วก็เขินเอง คนฟังจูบริมฝีปากบางทันที“แม่แคร์ คนสวย แบบนี้ ใช่ไหม”“อย่ามาล้อนะคะ “เธออาย แต่ชอบ ถ้าเค้าเป็นพ่อแบงค์ แล้วเธอ เป็นแม่แคร์ อะไรจะดีไปกว่านี้ ไม่มีอีกแล้วระเบียงด้านหลังห้อง ที่เ

ความรักของแต่ละคน เป็นแบบไหน เธอไม่รู้หรอก แต่ว่า สำหรับเธอ ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ทำให้ใจของเธอสั่นไหว เค้าทำให้เธอยิ้มได้ และทำให้เธออบอุ่นใจเหลือเกิน งานแต่งงานที่จัดด้วยเงินของเราสองคน อาจจะไม่ได้หรูหรา หรือมีแขกมามากมาย เหมือนที่ใครต่อใคร คาดหวัง แต่เชื่อเถอะว่า งานแต่งงาน ในวันนี้ งดงาม และอบอุ่นเหลือเกินเสียงพระสงฆ์จำนวน9รูป สวดมนต์และให้พร เพื่อเป็นมงคลแก่ชีวิตคู่ในวันนี้ จบลงแล้ว งานเลี้ยงเพลพระที่บ้านของคุณตา ที่มีเพียงคนในครอบครัว และกรรมการบริหาร ที่บริษัท มาร่วมงาน เพียงไม่กี่คน ทุกคนมองเห็น คุณแคร์ ที่น้ำตาคลออยู่ตลอดเวลามือบอบบางถือพวงมาลัย ที่เตรียมมาเข้าไปกราบคุณตาคุณยาย ที่นั่งอยู่ แล้วก็มองคนข้างๆ ที่เอ่ยออกมา ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ" ผมขอกราบขออนุญาต ฝากตัวเป็นหลานของคุณตาคุณยาย อย่างเป็นทางการอีกครั้งครับ ผมไม่มีครอบครัว ไม่มีใคร มาเป็นผู้ใหญ่ ให้ แต่ผมขอเอาตัวเอง เป็นที่ตั้ง ว่าผมจะเป็นสามีที่ดีให้กับน้องแคร์ เป็นพ่อที่ดีให้กับลูกที่จะเกิดมาในอนาคต ผมขอให้คุณตาคุณยาย วางใจในตัวผม ว่าผมจะไม่มีวันทำให้น้องแคร์เสียใจ "คุณยายรับพวงมาลัยมา แล้วกอดหลานสาว ที่ร้องไห้ออก

เกือบสองเดือนเต็ม ที่เก็บความลับเอาไว้กับตัว วันนี้หลังจากไปพบคุณหมอแล้ว ลูกสาวกับลูกเขย ก็เข้ามาที่คอนโดในช่วงค่ำ มื้ออาหารเย็นจบลงไปแล้ว และลูกสาว ก็ลุกขึ้นไปนั่งแทรกกลาง แดดดี๊หม่ามี๊ แล้วบอกด้วยน้ำเสียงงอนๆ"แต่งงานกันไม่ถึงปี พี่แบงค์ก็ปันใจแล้วค่ะ"อะไรนะ น้องแคร์ พูดไหมสิลูก " หม่ามี๊ ถามด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าลูกเขย จะมีอะไรแบบนั้นเลย"เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าลูก หม่ามี๊คิดว่าไม่มีอะไรนะ เลิกงาน ก็กลับบ้านมาหาน้องแคร์ ไม่ใช่หรอ หรือว่ามีอะไรสงสัย ถามพี่เค้าก่อน "เพราะเห็นว่า ลูกเขยทั้งรักทั้งหลงลูกสาวหนักมาก"นั่นสิ แดดดี๊ ก็คิดว่าไม่มี น้องแคร์สงสัยอะไร " ลูกสาวทำปากยื่นทันที"ทำไมเข้าข้างพี่แบงค์ละคะ น้องแคร์พูดจริงๆ พี่แบงค์ เค้ามีเด็ก ชื่อน้องจิ๋ว "ลูกเขย ที่ถูกพาดพิงอมยิ้ม แล้วนั่งมองดู แคร์การละคร ที่ซักซ้อมมาอย่างดี ให้สมกับการเก็บเอาไว้มานานมาก ให้เล่นใหญ่ไปก่อน"นี่น้องแคร์ รู้ชื่อเลยหรอ ว่าชื่อจิ๋ว เด็กที่ไหน แบงค์ พูดมาสิ "กล่องสีชมพูขนาดเล็ก ถูกยื่นให้ แดดดี๊ เป็นผู้เปิด"นี่ค่ะ หลักฐาน "ฟิล์มอัลตร้าซาวน์ ที่เพิ่งไปดูมาวันนี้ ถูกหยิบออกมา"น้องแคร์ ท้องหรอลูก

ใบหน้ายู่ยี่ของเด็กแรกเกิด ผิวสีชมพู ร้องไห้จ้า ออกมาจากท้องของผู้เป็นแม่ ทำให้ผู้ชายตัวโต ร้องไห้ออกมา ด้วยความโล่งใจ เด็กหญิงตัวน้อย ที่ใช้เวลา เกือบ39 สัปดาห์ กว่าจะได้พบหน้ากัน การรอคอยสิ้นสุดแล้ว และวันนี้ เค้าก็ได้พบ เด็กหญิง คาริสสา รักแรกพบ ของพ่อ"เชิญคุณพ่อทางนี้ค่ะ " พยาบาลบอกกับคุณพ่อให้มาดู ลุกสาวระหว่างอาบน้ำ"เก่งมากเด็กดี แม่เก่งมาก เดี๋ยวพ่อไปดูลูกก่อนนะ เดี๋ยวพ่อมา "เค้าจูบหน้าผากของเธอ อย่างอ่อนโยน แล้วก็เดินไปที่ห้องเด็กแรกเกิด มองเด็กหญิงตัวน้อยด้วยความตื้นตันใจ"นิ้วมือ นิ้วเท้า ครบนะคะคุณพ่อ เดี๋ยวเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วจะพาออกไป นะคะ "คุณตาคุณยาย และคุณทวดนั่งรอออยู่แล้ว คนเป็นพ่อหมาดๆ เดินออกมา ดวงตาแดงก่ำ"ร้องจ้าเลยครับ สามพันสี่ร้อยกรัม ตัวใหญ่มาก เหมือนผมที่สุด "เสียงคุยดังลั่นออกมาด้วยความดีใจ ผู้ใหญ่ข้างนอกกอดกัน แสดงความยินดี ที่ได้หลานสาวเด็กหญิงในอ่างแก้วถูกเข็นเข้ามาในห้องพักของโรงพยาบาล ญาติผู้ใหญ่ที่เฝ้ารอด้วยความตื่นเต้น มองหลานสาว คนแรกด้วยความดีใจ ใบหน้ายู่ยี่ เหมือนที่คนเป็นพ่อบอก แต่กลับเหมือนพ่อ ราวกับ มินิแบงค์ โดยไม่ต้องบอกใครเลย"โอ้ย ลูก