Semua Bab KING CARLOS (V) นกน้อยในกรงทองของกษัตริย์คาร์ลอส SM25+++: Bab 1 - Bab 8

บทนำ@พระราชวังจากัวร์เจ้าฟ้าชายคาร์ลอส คาร์ล แฮร์ริสันแวนส์ เจ้าชายแห่งสไมโลดอน ผู้เป็นองค์ชายรัชทายาทลำดับที่หนึ่งแห่งบัลลังก์บริทแลนด์ และเป็นพระโอรสเพียงองค์เดียวของสมเด็จพระราชาธิบดีคาร์โลที่สอง แห่งจักรวรรดิบริทแลนด์ เจ้าชายคาร์ลอส มีพระชนมายุยี่สิบพรรษา พระองค์มีเส้นผมเป็นสีขาวมุก คิ้วสีขาวมุก นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเล พระองค์ทรงเป็นเจ้าชายที่มีใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับเทพกรีก และไม่ใช่แค่ใบหน้าที่หล่อเหลาอย่างเดียว พระองค์ยังมีรูปร่างที่ไร้ที่ติ แขนขายาว มีซิกซ์แพ็กแน่นๆ ร่างกายกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อที่แข็งแรง และรูปร่างสูงมากอีกด้วย พระองค์มีส่วนสูงถึงหนึ่งร้อยเก้าสิบแปดเซนติเมตรเลยทีเดียวเจ้าฟ้าชายคาร์ลอสก้าวเท้าเข้ามาในห้องบรรทมของพระราชบิดา เสียงรองเท้าหนังของเขาแทบจะไร้เสียง แต่ทุกก้าวที่เดินเข้ามาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น เงียบแต่ทรงพลัง ราวกับเสือดาวหิมะที่ก้าวบนหิมะนุ่มสายตาของเจ้าฟ้าชายคาร์ลอสจ้องตรงไปที่เตียงของพระราชบิดา ไม่หันมองสิ่งอื่น ทุกจังหวะการก้าวเดินชัดเจนเหมือนคำนวณไว้แล้วล่วงหน้า แต่ละก้าวไม่มีคำว่าผิดพลาด ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างลื่นไหลเมื่อหยุดยืนที่ข้าง

บทที่ 2“ทูลฝ่าบาท“ เมื่อรัชทายาทเดินออกไปแล้ว ไอแซ็กก็เดินกลับเข้ามาหากษัตริย์ เพื่อเตือนสติกษัตริย์ไม่ให้ตามใจพระราชโอรสจนก่อให้เกิดสงครามใหญ่“มีอะไร”“กระหม่อมขอทูลว่าการมีปัญหากับคนผู้นั้นเป็นสิ่งที่ไม่ควรอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ คนผู้นั้นไม่ใช่เพียงเป็นหลานชายของสมเด็จพระจักรพรรดิโออุจิ แต่ยังเป็นหลานชายของประธานาธิบดีเดมอนด้วย และเบื้องหลังของคนผู้นั้นก็เป็นประธานสภามาเฟีย ผู้ควบคุมมาเฟียทั่วทั้งเอเชียแปซิฟิกอยู่ในตอนนี้”“....”“หากมีปัญหากับซากุระ เดมอนจะต้องแทรกแซงอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ พวกเขาจะต้องร่วมมือกันถล่มเรา ฝ่าพระบาททรงไตร่ตรองดูอีกครั้งเถิดพ่ะย่ะค่ะ””....““แม้ประเทศของเราจะเป็นมหาอำนาจอันดับหนึ่งของโลกมายาว แต่หากสองมหาอำนาจอันดับสองและสามของโลกทรงร่วมมือกัน ประเทศของเรามีความเสี่ยงสูงที่จะพ่ายแพ้สงครามพ่ะย่ะค่ะ”“ซากุระมีเดมอน แต่เรามีซาเรสตาและโรดามอร์ โรดามอร์คือมหาอำนาจอันดับสี่ของโลก ส่วนซาเรสตาคือมหาอำนาจอันดับห้าของโลก นอกจากนี้ เรายังมีจำนวนประเทศพันธมิตรมากกว่าซากุระและเดมอน ความต่างตรงนี้จะทำให้เราชนะสงคราม”“ฝ่าพระบาท ซากุระไม่ได้มีเพียงเดมอน แต่ทุกประเทศทั้งท

บทที่ 4“เพราะปิดภาคเรียนเราสองคนก็เลยไม่ได้เจอกัน ไม่ได้เจอกันไม่กี่วัน เธอถึงกับทำตัวห่างเหินกับฉันขนาดนี้เลยเหรอ?”สมเด็จเจ้าฟ้าชายตรัสด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ แต่ทุกถ้อยคำกลับฟังดูคุกคามอย่างน่าขนลุก ดวงตาคมกริบที่แฝงไว้ด้วยความร้อนแรงจ้องมองร่างบางตรงหน้าเหมือนผู้ล่าที่ไม่ยอมปล่อยเหยื่อให้หลุดมือ มือหนาแตะลงบนไหล่บอบบาง ก่อนจะเลื่อนไล้ไปตามแขนเรียว ราวกับจะตอกย้ำว่าทุกส่วนของเธออยู่ภายใต้การครอบครองของเขา ปลายนิ้วหยาบกร้านลากไปบนผิวเนียนละเอียด ทำให้ร่างเล็กสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้“ปล่อยเรานะ!”เสียงหวานแหบพร่าเอ่ยออกมาด้วยความหวาดกลัวผสมความโกรธ เจ้าหญิงแอนเจลีก้าพยายามเบี่ยงหน้าหลบสัมผัสที่ใกล้เข้ามาทุกที ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มแน่น ขณะที่มือบางทั้งสองข้างผลักแผงอกแกร่งออกสุดแรง แต่คนตรงหน้ากลับไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย ราวกับว่าความพยายามของเธอเป็นเพียงแรงต้านที่ไร้ผล“ต้องให้ฉันทวนความจำให้ไหม?” คำพูดของสมเด็จเจ้าฟ้าชายแฝงไปด้วยน้ำเสียงยั่วเย้าราวกับผู้ชนะที่มั่นใจในชัยชนะ เสียงกระซิบแผ่วเบาดังชิดใบหู ทำเอาเธอแทบหยุดหายใจเมื่อเขาเอ่ยต่อด้วยคำพูดที่ทำให้เลือดในกายเย็นเฉียบ “ว่าใค

บทที่ 6สมเด็จเจ้าฟ้าชายโน้มใบหน้าลงมาอย่างรวดเร็ว ฝ่ามือหนาและแข็งแรงตะปบลงบนทรวงอกใหญ่ราวกับต้องการครอบครองทุกอย่าง บีบขย้ำด้วยแรงที่มากพอจะทำให้ร่างบางสะดุ้งเฮือกใบหน้าของเจ้าหญิงบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดผสมความตกใจ ขณะที่ริมฝีปากของเขาเข้าครอบครองยอดอกสีชมพูระเรื่ออย่างตะกละตะกลาม การดูดดึงนั้นเต็มไปด้วยความรุนแรงและความกระหาย เหมือนเขาต้องการตอกย้ำความเหนือกว่าของตนในทุกการกระทำปึก! ปึก! ปึก! ปึก!ขณะเดียวกัน สะโพกสอบของสมเด็จเจ้าฟ้าชายก็ขยับเข้าใส่ด้วยจังหวะหนักหน่วงและไร้ความปรานี เจ้าหญิงแอนเจลีก้าผู้ไร้ทางสู้ ก็ทำได้เพียงกัดริมฝีปากแน่น พยายามอดกลั้นความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง น้ำตาใสไหลอาบแก้มซีดขาวราวกับหยดน้ำแข็งที่ละลาย เธออยากจะกรีดร้องออกมาเพื่อปลดปล่อยความทรมานในหัวใจและร่างกาย แต่กลับไม่มีแม้แต่เสียงจะเปล่งออกมา ความเจ็บปวดที่ลึกล้ำเกินบรรยายกดทับเธอไว้จนรู้สึกราวกับถูกพันธนาการอยู่ในกรงที่ไร้ทางหลบหนีสมเด็จเจ้าฟ้าชายจัดแจงท่าทางให้เจ้าหญิงหันหลังให้ในท่าด๊อกกี้ มืออีกข้างบีบเอวคอดกิ่วแน่น จากนั้นก็กระแทกกระทั้นเข้าใส่รัวๆปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก