All Chapters of Ang Pakipot na Mechanico: Chapter 21 - Chapter 30

Hindi maganda ang gising ko kinaumagahan,hindi ko alam kong dahil kulang ako sa tulog o may iba pa bukod duon.Pero ano naman kong gayon.Marahas akong napabuntong hininga.Kanina ko pa tinititigan ang ku-kumponihin kong sasakyan,pero hanggang ngayon dio pa rin nasisimulan.Parang nawawala ako sa kunsentrasyon."kanina pa kita pinagmamasdan pinsan,may bumabagabag ba sayo?"tanong sakin ni larry habang nakaupo na rin ito sa tabi ng kinukumpuni rin siyang sasakyan at naksandig pa ang likod nito duon.Muli akong napahinga ng malalim,hindi ko nga rin alam kong ano ang bumabagabag sa akin.Lumingon lamang ako sa pinsan ko at hindi ako nagsalita.Napadesisyonan kong ipahinga muna ng isipan ko bago ako magsimulang magtrabaho.Pumasok ako sa pinakasilid namin rito sa talyer at nahiga sa sofang nandito.Ilang sandali akong nagmuni-muni dahil kailangan ko pang bumalik sa trabaho.May gagawin pa akong iniwan kanina at baka matapos ang maghapon wala akong matatapos.Muli akong lumabas at binalikan ang aayu

Mabilis kong inubos ang natitirang laman ng bote ng beer saka ibinaba sa maliit na lamesang nasa harapan ko.Pang-walong bote ko na ito,pero hanggang ngayon hindi pa rin ako tinatablan.Wala naman sana sa isip ko ang uminom ngayon,pero nang makita ko si claire sa baba.Parang bigla akong nakaramdam ng pagkauhaw,imbis na tubig ang kukunin ko-nauna kong nakita ang alak.Kaya iyon ang kinuha ko.Hindi rin ako nagpapakita ng emosyon sa kanya dahil naiinis pa rin ako sa nakita ko kaninang umaga.Bakit hindi man lang niya naisip ang mararamdaman ko kapag makita kong may iba siyang kasamang lalaki.At hindi lang iyon.Hinalikan din siya sa gilid ng labi nito.Paano na lang kong sa labi nito tumama ang halik ng stanley na iyon.Sana umiwas na lang sana siya upang hindi maging dahilan na pagdudahan ko ang pag-ibig na inuukol niya sa akin.Pero hindi eh!ipinamukha lamang niya sa akin na mas bagay sila ng stanley na iyon kesa kaming dalawa.Bakit hindi na lang siya tumigil sa kanyang ginagawa,maging ang p

Claire pov's Umalis ako ng bahay ng maaga dahil namalengke ako.Naubos na kasi ang stock namin,kaya nagpasama ako kay nanay corina para pumunta ng palengke.Nagulat nga din sakin ang matanda dahil sa sinabe kong magpapasama ako sa kanya-sa palengke.Gusto ko kasing ako mismo ang pipili ng mga lulutuin kong ihahanda ko para sa kanila. Hindi siya makapaniwala na magagawa ko iyon dahil lumaki akong hindi ko man lang naranasan ang tumapak sa sinasabe nilang Public Market.Kaya sino ba naman ang magugulat,diba?Isang anak ng mayaman magagawa palang mamelengke sa isang pang-mahirap na bilihan. Dahil lang sa ngalan ng pag-ibig-lahat kaya kong gawin para sa minamahal ko.Kaya ginagawa ko rin ito dahil mahal na mahal ko ang pinagsisilbihan ko ng tapat-na walang pagsisi sa puso ko na ginagawa ko ito. Kaya habang may natitira pang mga araw na makakasama ko siya,gagawin ko ang lahat ng makakaya kong gawin hanggang sa tugunin din niya ang pagmamahal na iniuukol ko para sa kanya.Ramdam kong hindi

Binitawan ko lamang ang labi niya ng pareho kaming kapusin ng hangin sa baga-na may ngiti sa labi namin habang magkahinang ang mga mata namin at ang puso naming puno ng kasiyahan. Hindi ba ako nanaginip sa mahimbing kong pagkakatulog.Hindi pa rin kasi ako makapaniwala na umamin ako sa babaeng mahal ko-na akala ko hindi ko kayang sabihin na mahal ko na rin siya.Sobra akong naduwag na sumugal ulit sa pag-ibig.Kaya ko nagawang itaboy siya ng paulit-ulit at ilang beses ko siyang tinanggihan. "hindi mo na ba ako iiwan.?parang bata lang na nagtatanong sa nanay. "hindi na po,kasi umamin kana sa akin na mahal mo din ako.Kasi naman masyado kang naduwag."ani niya sabay iling niya habang may ngiti sa kanyang labi.Hinaplos ko ang makinis niyang mukha saka isang masuyong kintal sa labi niya ang binigay ko. "mahal kita,mahal ko.Sana nga lang ay hindi ito panaginip.Kasi kong panaginip man ito.H'wag na akong magising pa.Kasi kapag nagising na ako at hindi pala totoo ang lahat ng ito.Baka hindi ko

Madaling araw na nang makarating kami ng bohol.Kasalukuyan kaming naghihintay nang masasakyan naming tricycle pauwi sa mismong bahay namin.Pero dahil madaling araw pa lang,wala pang mga bumabyaheng tricycle.Kaya maghihintay kami ni claire hanggang mamaya.Hindi na rin kami nag-abalang kumuha ng silid namin dahil isang oars na lang ang hihintayin namin may mga pampasaherong tricycle na ang paparada dito.Hindi sana kami mahihirapan ngayon kong nagdala kami ng sasakyan namin.Pero dahil sa kagustohan naming makarating agad,sumakay kami ng plane upang mabilis ang maging byahe namin.Pero hindi namin akalain na madaling araw pala ang dating namin dito sa bohol.Mas lalo kong hinigpitan ang pagkakayakap ko sa asawa kong natutulog habang nakasandig siya sa dibdib ko.Malamig din ang simoy nang hangin na pang-umaga.Hinaplos-haplos ko ang buhok niya saka dinampian ng halik ang pisngi niya."mahal na mahal kita,mahal ko."bulong ko habang hinihimas ko ang buhok niya.Sumilay ang ngiti sa labi ko na