Ang Pakipot na Mechanico의 모든 챕터: 챕터 61 - 챕터 70

Pregnant the finale......Ang paghaharap Pagbalik ng manila... Bago ako pumasok nang talyer..hinatid ko muna ang asawa ko sa kanila.Wala kasi siyang makakasama sa bahay ni larry....pero sa kanila nanduon ang mommy niya.Hindi ko pa rin kasi siya pinayagang bumalik sa trabaho niya upang makapag pahinga siya ng maayos dahil alam kong pagod pa rin siya hangggang ngayon.Hindi pa nga rin sana ako papasok ngayong araw...kaya lang tumawag ang isang tauhan ni larry na may kaunting problema sila sa talyer.Hindi ko naman maaaring pabayaan ang talyer ng pinsan ko lalo't binilin nito sakin bago siya pumasok sa semenaryo.Ano na lang ang sasabihin nito kapag nalaman niyang pinabayaan ko ang negosyo niya.Kaya kailangan ko munang tingnan baka iyon pa ang dahilan baka malugi ang negosyo ni larry. Umalis din sila mama at papa dahil may pupuntahan silang tao.Pero bago sila umalis ay may sinabe sakin ng aking ina na nagpagulo sa isipan ko.At kong bakit pa nila kailangang banggitin ang totoo kong magulang

Napabuntong hininga ako...matapos ang pag-uusap namin ni father Gardo tungkol sa aking paglabas ng seminaryo upang dumaan sa isang pagsubok..sa dati kong nakasanayan.Hindi ko na kailangan pang lumabas dahil nakita ko na ang lahat kong ano ang buhay sa labas.Ang magulo at maingay na paligid.Mga babaeng naglilipana-na wala naman sa bukabolaryo ko ang pag-ibig lalo na ang pag-aasawa.Ang tanging nais ko lang ay maglingkod sa panginoon...sa simbahan.At ilang beses ko na itong pinag-isipan bago ako lumapit kay father...na kahit kailan hindi na magbabago ang desisyon kong maging pari.At ang aking paglabas...alam kong susubukin lamang nila ako.Kung kaya ko bang mapagtagumpayan ang lahat nang maging balakid at makakaapekto sa aking pagpasok bilang pari.Tulad ng pamilya..wala naman akong ibang pamilya bukod sa ina kong namaalam na sa mundo.Ang pinsan kong si macky na may asawa na ngayon....kahit na hindi kami tunay na magkadugonito ay tinuring niya akong tunay na pamilya.At alam kong hindi nit

Tatlong araw ang lumipas mula managinip akong may gustong gawan ako nang masama sa mismong silid ko.Mabuti na lang hindi na muling naulit ang pa ang panaginip na nangyari sa'kin-na lubos kong ipinagpapasalamat sa panginoon d'yos dahil hindi niya hinayaan na muli akong managinip nang ganung pangyayari.Hindi ko alam bakit ganun ang napaginipan ko.Wala naman akong kaaway maliban sa babaeng nakaitim at ang kaibigan ni claire.Napabuntong hininga ako nang bigla Kong naalala ang panaginip kong iyon.Parang isang babala para sa akin. Kung sakali man na isa iyong babala para sa akin...sana mapagtagumpayan ko ang ano mang pagsubok na susuongin ko sa aking paglabas ng kumbento. Sa mga sandaling ito.... naghahanda ako sa aking paglabas ng kumbento.Kung ako lang ang mausunod..hindi ko na kailangan pang gawin dahil mas pipiliin kong manatili rito at maglingkod sa simbahan.Ngunit kong ito ang kagustohan ng simbahan at nang ama...susunod ako.At wala na akong magagawa pa duon.Nalulungkot man ako..

Nagugulohan ako sa aking nararamdaman ng mga sandaling ito.Bakit ako nakaramdam ng ganitong klaseng init ang katawan ko kahit pa haplos lamang ang ginagawa ginagawa niya.Pero sino nga ba ang may gawa sakin nito.Bakit ang lakas ng loob niyang gawin sa akin ang bagay na ito. Pinilit kong imulat aking mga mata...ngunit purong kadiliman pa rin aking nakikita.At nang akma akong babangon....hindi ko maigalaw aking mga kamay.Kaya napagtanto kong nakatali ang mga ito.Dumagdag pa ang mabigat na nakapatong sa ibabaw ng aking puson.Gumalaw-galaw ako,pero walang nangyari. "sino ka?Anong binabalak mo sa akin?"kabado kong tanong sa taong may binabakalak sa akin. Ngunit wala akong nahintay na sagot mula rito.Pero ang ginagawa nito ay patuloy lamang sa kanyang paghaplos sa aking tiyan- na ngayon ay wala na pala akong suot na damit.Pero paano niya natanggal ang damit ko na hindi ko man lang namamalayan. Ilang beses niyang pinadaan ang isang daliri niya sa aking sikmura pataas sa aking dibdib-na par

"panindigan mo ako..."wika niya upang mapatingin ako sa kanya.... "ano!Nahihibang kana ba?Alam mo ba ang sinasabe mo?"agad kong tanong sa babaeng ito.Mukhang nanaginip pa yata dahil kong ano-ano na lang ang sinasabe niya. "bakit naman ako mahihibang kong sigurado naman ako sa sinabe ko.Isipin mo nga....may nangyari sa atin kagabi.Paano na lang kong magbunga ang nangyari satin.Kaya kailangan mo akong pakasalan sa ayaw o sa gusto mo."wika niya habang nakataas pa ang mga kilay niya. Inabot ko ang unan at iyon ang pinantakip ko sa gitnang hita ko saka ako tumayo. "kahit anong sabihin mo...hindi kita maaaring pakasalan-na tulad nang sinabe mo.At para sabihin ko rin sayo babae...wala akong balak na mag-asawa lalo na kong ikaw pa eh mas lalaki ka pa nga'ng tingnan kesa sakin.Ang mga kilos mo at mas matapang ka pa sa'kin."seryoso kong sabi ko sa kanya upang maging dahilan para bumaba ang tingin nito sa hubad niyang katawan.....na wala na yata siyang balak na takpan ito at ibalandara na la