แพ้ทาง... LOST WAY のすべてのチャプター: チャプター 31 - チャプター 40

[เช้าวันต่อมา 9:50] ณ..คอนโดมิเนียม “อื้ออ~” ฉันลืมตาตื่นขึ้นพร้อมความเพลียและเวียนหัวอยากจะอ้วกยังไงไม่รู้ แต่พอขยับตัวก็ปวดร้าวไปซะหมด ฉันค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่งพลางเอามือขยี้ตาตัวเองเบาๆ แล้วกะพริบตาถี่กรอกสายตามองดูรอบๆ ก่อนคิ้วของฉันจะขมวดเข้าหากันจนยุ่ง เมื่อห้องที่ฉันอยู่นั้นมันไม่ใช่ห้อง

[บ้านคุณหญิงทับทิม ] บรึ้นน เสียงรถสปอร์ตคันหรูสีดำขับแล่นเข้ามายังคฤหาสน์หลังใหญ่โตด้วยความเร็วสูงก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าประตู “เธอมีเหตุผลอะไร ที่จะไม่อยู่คอนโด " เวย์เอ่ยถามร่างบางขณะก้าวขาลงจากรถด้วยความหงุดหงิด “ฉันแค่อยากกลับไปอยู่บ้าน ทำไมฉันต้องมีเหตุผล ” คำพูดเย็นชาของน้ำขิง ทำชายหนุ่มต้อ

สุดท้ายฉันก็ต้องยอม! ยอมให้พี่เวย์ป้อนซุปไก่ตุ๋นจนหมดถ้วย ฉันเองก็ฝืนกินมันไปเพราะไม่อยากให้คุณน้ารู้สึกไม่ดี และอีกอย่างฉันก็ไม่อยากมีปัญหากับพี่เวย์ด้วย เพราะสิ่งที่เขาขู่ฉันเล่นๆ มันอาจจะเกิดขึ้นกับฉันจริงๆ ก็ได้ อย่าเสี่ยงกับคำขู่ของเขาจะดีกว่าฉันคิดแบบนัั้น หลังจากทานข้าวเสร็จ พี่เวย์ก็พาฉันกล

[กลางดึก 3:00 ] “อื้ออ~”เสียงฉันครางงัวเงียอยู่ในคอแบบแผ่วเบากับเปลือกตาที่มันรู้สึกหนักๆหนักจนมันแทบไม่อยากจะลืมตาตื่น..ถึงจะพยายามลืมมันขึ้นแค่ไหน มันก็ยังปิดสนิทอยู่ดี เหลือไว้เเค่เพียงความรู้สึกแปลกๆกับร่างกายตัวเอง ที่ตอนนี้มันรู้สึกเสียวๆตรงร่องและความเปียกแฉะที่ตรงนั้นเอามากๆความรู้สึกฉ

@ณ..ห้างแห่งหนึ่ง “นี่น้ำขิง เธอเดินให้มันช้ากว่านี้ได้ไหม พื้นมันลื่นเธอไม่เห็นหรือไง" “นายจะบ่นอะไรนักหนาห๊ะเวย์ บ่นเหมือนคนแก่เลยนะรู้ไหม ” ตั้งแต่ออกจากคอนโดมากพี่เวย์ก็เอาแต่บ่นให้ฉันไม่หยุดเลย “นี่ก็อีกเรื่อง ฉันบอกเธอว่าไง เวลาจะเรียกฉันต้องมีคำว่า พี่ ” “จะพยายามเรียกให้ชินก็เเล้ว