บททั้งหมดของ แพ้ทาง... LOST WAY : บทที่ 41 - บทที่ 50

บนรถ “ที่เมื่อกี้นาย.." “ฉันแค่พูดไปงั้น เธอไม่ต้องสนใจ" เขาพูดขึ้นมาในทันทีเหมือนรู้ว่าฉันกำลังจะถามอะไร ฉันได้แต่เม้มปากนั่งเงียบ ไม่รู้ว่าฉันจะถามอะไรต่อจากนี้ ก็ในเมื่อเขาพูดออกมาซะขนาดนี้ จะให้ฉันถามอะไรเขาอีกนอกจากนั่งเงียบๆและเจียมใจตัวเองว่ายังไงเขาคงไม่คิดอะไรกับเรามากกว่าคนที่อุ้มล

"___" พี่เวย์ยืนมองหน้าฉันด้วยแววตาเหมือนรู้สึกผิด แต่ความรู้ฉันเหมือนว่าเขาอยากจะพูดอะไรกับฉัน แต่ก็พูดอะไรไม่ออกนอกจากถอนหายใจออกมาแรงๆพลางเอามือนวดขมับตัวเองเบาๆ ก่อนปรายของเขาจะตวัดหันมามองหน้า “ฉันรู้ ว่าฉันอยู่ในสถานะอะไรของนาย แต่นายก็ให้เกียรติฉันบ้าง ฉันรู้ว่านายไม่คิดอะไรกับฉัน ทุกวันนี้

“ฉันถามนายจริงๆนะเวย์ นายไม่ได้รักฉัน แล้วจะรั้งฉันเพื่ออะไร เพื่ออะไรไหนนายบอกฉันมาสิ ว่านายต้องการอะไรจากฉันกันแน่! มันเหนื่อยนะเว้ย!ที่ต้องคิดเองเออเองแม่งอยู่คนเดียวตลอดว่านายรู้สึกดีกับฉันจริงๆ แต่ถ้านายไม่รู้อะไรกับฉัน แล้วจะมาตามหวงตามหึงเxี้ยอะไรวะ!” ฉันพูดออกไปแบบมันเหลืออดจริงๆไหนๆก็ไหนๆแ

..ไอ้เวย์เจอไหมวะ!!!!แค่กกๆ ..ไม่เจอเลยว่ะ!! น้ำขิง!!!น้ำขิง!!! พ่อ!!!แม่!!!แค่กๆๆ น้ำขิง!!ได้ยินฉันไหมน้ำขิง!! " "พี่เวย์!" นั่นมันเสียงพี่เวย์ฉันจำได้ ต้องเป็นเขาแน่ๆ ฉันยิ้มออกมาแบบดีใจว่าในที่สุดฉันกับลูกก็รอด ...น้ำขิงเธออยู่ไหน น้ำขิง! พี่เวย์ตะโกนเรียกฉันอีกครั้ง ฉันพยายามจะอ้าปากต

“ว่าไง พ่อแม่ฉันเป็นไงบ้าง มีใครโทรไปแจ้งตำรวจแล้วหรือยัง "เสียงร้อนรนของน้ำขิงเอ่ยถามในสิ่งที่เธออยากรู้ขึ้นมาอีกครั้ง "___" แต่ผมก็ยังยืนเงียบและมองหน้าเธอนิ่งๆ เหมือนเดิมการที่ผมเงียบเพราะผมไม่รู้จะบอกเธอเรื่องนี้ยังไงมันลำบากใจที่ต้องพูดมันจริงๆ ..หลายชั่วโมงก่อนหน้านี้ หลังจากน้ำขิงกับลูกจะถู